یک مدل نوآورانه برای پیش بینی زمان و مکان زلزله‌های ویرانگر بعدی

همزمان با فاجعه انسانی که مردم سوریه و ترکیه تجربه کرده اند، تیمی از زلزله شناسان و آماردانان در دانشگاه نورث وسترن در ایلینوی مدل جدید، جامع‌تر و واقعی‌تر را ایجاد کردند که زمان و مکان زلزله‌های ویرانگر بعدی را پیش بینی می‌کند.

به گفته محققان، این مدل جدید به‌جای تکیه بر میانگین زمان بین زمین‌لرزه‌های گذشته، ترتیب و زمان‌بندی خاص زلزله‌های قبلی را در نظر می‌گیرد که به توضیح این واقعیت گیج‌کننده کمک می‌کند که زلزله‌ها گاهی اوقات به صورت مجموعه‌ای با مدت زمان نسبتاً کوتاه و جدا از هم رخ می‌دهند.

این مدل توضیح می‌دهد که چرا زلزله‌ها به صورت خوشه‌ای بروز پیدا می کنند.

این گروه دریافته است که گسل (شکستگی یا شکاف واقع در سنگ‌های پوسته زمین همراه با حرکت لغزشی) دارای حافظه بلندمدت است. به این معنی که وقتی زلزله رخ می‌دهد، تمام تنش‌های انباشته‌شده روی گسل را آزاد نمی‌کند تا زمانی که یکی از آن‌ها در نهایت در حرکتی که منجر به آزاد شدن می‌شود بلغزد، مقدار زیادی انرژی می‌تواند باعث زلزله شود. بنابراین مقداری از آن پس از یک زلزله بزرگ باقی می‌ماند و می‌تواند باعث وقوع زلزله دیگری شود.

پیش‌بینی دقیق زمین‌لرزه‌ها نیازمند نقشه‌برداری و تجزیه و تحلیل گسترده از پوسته زمین از جمله شناسایی هر نقطه تنش برای ردیابی دقیق صفحه‌ای است که در شرف پارگی باشد.

به طور معمول، زلزله شناسان فرض می‌کنند که زمین لرزه‌های گسل بزرگ نسبتا منظم هستند و زلزله بعدی تقریباً در همان بازه زمانی بین دو زلزله قبلی رخ می‌دهد.

متأسفانه، پوسته زمین اغلب به این شکل کار نمی‌کند. اگرچه زمین لرزه‌ها گاهی دیر یا زودتر از آن چه دانشمندان پیش بینی می‌کنند، رخ می‌دهند.

نمونه بارز آن چیزی است که زلزله شناسان در دهه ۱۹۸۰ در مورد گسل سان آندریاس در نزدیکی پارکفیلد، کالیفرنیا گفتند. آن‌ها توضیح دادند که این زمین لرزه در سال ۱۹۹۳ رخ می‌دهد، اما تا سال ۲۰۰۴ که بدون هشدار قبلی مرکز کالیفرنیا را لرزاند، این اتفاق رخ نداد.

در همین رابطه، ست استاین، استاد علوم زمین و سیاره‌شناسی در دانشگاه نورث وسترن، گفت: نگاهی به تاریخچه کامل زلزله‌ها، به جای میانگین‌گیری در طول زمان و زمان آخرین زمین‌لرزه، به ما در پیش‌بینی زمان وقوع زلزله در آینده کمک زیادی می‌کند.

تحقیقات این تیم بر روی بررسی فرآیند‌های مرزی صفحه و تغییر شکل در لیتوسفر با استفاده از طیف وسیعی از تکنیک‌ها از جمله لرزه‌شناسی، ژئودزی فضایی، هندسه، گرانش، جهت‌گیری فضایی زمین و سایر اجرام نجومی، مانند سیارات و ژئوفیزیک دریایی متمرکز بود.

جیمز اس. نیلی یکی از نویسندگان مطالعه گفت: زلزله‌های بزرگ مانند ساعت رخ نمی‌دهند. گاهی اوقات می‌بینیم که چندین زلزله بزرگ در بازه‌های زمانی نسبتاً کوتاه رخ می‌دهند و سپس در دوره‌های زمانی طولانی وجود دارند که هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

منبع:24.ae

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری