ایرانی بودن یعنی چی؟ ابراهیم باران - Gooya News

هیچ کدام ازرژیمهای حاکم به ایران و یا گروه هایی که ادعای اداره ایران فردا را دارند تصویردرست و مدرنی از ایرانی بودن نمی دهند. من انزلی چی، شمای تبریزی و یا اوی چاه بهاری چه ربطی می توانیم با هم داشته باشیم و یا الان داریم.

تا بحال بر خورد حکومت و حکومت طلبان ما با اقوام مختلفی که ایرانی می نامیم برخورد پدر محوری، مستبدانه و مرکز گرا بوده است. ما همیشه به ترکها و کردها و عربها و بلوچها و غیره به دید تزییناتی نگاه کردیم برای زیباکردن مملکت ما. رژیم پهلوی به زور سر نیزه اسم ایرانی بودن روی ما میگذاشت و میخواست همه ما مثل سربازان دریک سر بازخانه شبیه همدیگه بشویم. رژیم ملاهها و چپها و کمونیستها و مارکسیست لنینیستها هم ما را زیرلوای واحد گرای عقیده ای خودشان ایرانی می بینند.

یک مملکت چند ملیتی و قومی در قرن بیست ویکم اینطوراداره نمیشود و نباید هم بشود. روزی که رابطه اداری و بنیادی کرد و بلوچ و ترک و گیلانی با هم دیگر مشخص شد در یک چهار چوب احترام متقابل و حفظ حق و حقوق و اجبارات قانونی شان اونموقع هست که ایرانی بودن در تار و بود کشور داری پیشرفته معنی درخشان خودش را پیدا میکند، با عث افتخار میشود و نه خفت و حقارت، عامل انسجام عمیق مملکت میشود و نه تمامیت ارضی زوری، امکان برابری، عدالت و تقسیم عادلانه ثروت ملی را ایجاد میکند و نه رو پوشی بر فقر و نا برابری ناشی از زور گویی دولت مرکزی.

چه چیزی به ما اجازه نداده و نمیدهد که رابطه سیاسی تازه و برابر طلبانه ای با چهار گوشه ی ایران داشته باشیم؟

مردمان مختلفی هستند که کشورهای واحد و منجسمی دردنیا تشکیل داده اند. در عین حالی که تابع دولت مرکزی برای یک سری قوانین سراسریند، حق دارند به زبان مادری خود صحبت کنند، فرمانداران، شهرداران محلی خودشان را انتخاب کنند و سرنوشت مسایل داخلی خود را رقم بزنند و غیره. ما چطور می توانیم به ایرانیتی ببالیم که درآن پیر دهقان ترک و کرد و عرب و گیلانی به زبانی در یک دادگاه قضاوت بشوند که اصولا ازآن زبان چیز زیادی دستگیرشان نمیشود و یا نمی توانند به درستی از خودشان دفاع کنند.