اصغر ایزدی: پرویز ثابتی کسی است که شکنجه را نظام‌یافته و به مهارت تبدیل کرد

نهادهای امنیتی در تاریخ ایران، ابتدا با یک هدف مشخص تشکیل شدند: «مقابله با مخالفان سیاسی حکومت وقت».

در پس این شرح وظیفه است که طی دهه‌های گذشته، مبارزه سیاسی هزینه‌های سنگینی از جمله شکنجه‌های روحی و جسمی، حبس‌های طولانی مدت و اعدام را به همراه داشته است.

در هفته‌های گذشته با انتشار عکسی از پرویز ثابتی، از مقام‌های رده بالای ساواک در دوران حکومت شاه که بعد از سال‌ها در انظار عمومی ظاهر شده بود، بحث‌ها درباره اهمیت این حضور، تداوم دادخواهی و لزوم مقابله با شکنجه را به میان کشید.

در روزهای گذشته بسیاری از زندانیان سیاسی دوران شاه بار دیگر با روایت‌گری از شکنجه‌های ساواک سخن گفتند و تعدادی دیگر نیز با انتشار دادخواستی خواستار قرار گرفتن پرویز ثابتی در برابر دادگاه شدند.

زمانه در همین رابطه با اصغر ایزدی، فعال سیاسی و از زندانیان سیاسی دوران شاه گفت‌وگو کرده است و اهمیت دادخواهی را به بحث گذاشته است.

◼️گفت‌وگوی زمانه با اصغر ایزدی را بشنوید:

اصغر ایزدی توضیح می‌دهد که پرویز ثابتی نماد قدرت ساواک بود و از این جهت دادخواهی علیه او را دارای اهمیت می‌داند.

ایزدی می‌گوید در زمان ریاست ثابتی بر ساواک شکنجه نظام‌یافته و به یک مهارت تبدیل شد:

این ثابتی بود که پرونده‌سازی، شکنجه، سر به نیست کردن مخالفان، اعدام و نمایش اعتراف‌های تلویزیونی و غیره نقش داشت.

اصغر ایزدی به سه واقعه اعدام خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان و حبس‌های طولانی مدت اعضای گروه آنها، حمله به یک خانه در شب یلدای سال ۱۳۵۵ و تیرباران هشت نفر و اعدام بیژن جزنی و هشت نفر دیگر در تپه‌های اوین اشاره می‌کند که به عنوان سندی مهم می‌تواند مورد توجه دادگاه قرار بگیرد.

اصغر ایزدی در پاسخ به این پرسش که چرا در تمام این سال‌ها دادخواهی زندانیان سیاسی دوران شاه پیگیری نشده است می‌گوید بعد از انقلاب جمهوری اسلامی به قدری مسیبت بر سر همه آوار کرده بودند که این مجال از قربانیان شکنجه ساواک گرفته شد.

ایزدی جنیش دادخواهی در ایران را نو پا می‌داند و می‌گوید بعد از کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در دهه شصت و به واسطه مادران خاوران، گفتمان دادخواهی در ایران ریشه دواند.

این فعال سیاسی معنای حضور سیاسی پرویز ثابتی را تلاش برای راه‌اندازی دوباره ساواک می‌داند.

Ad placeholder