آئین شهریاری ایرانی و شهریار خوبان - Gooya News

عرفان قانعی فرد - ویژه خبرنامه گویا

در سال 640 م. ( 1383 سال قبل) دولت ساسانیان در جنگ نهاوند منقرض شد. آخرین پادشاه هم پس از 10 سال زندگی فراری و عقیم ماندن در بازپس گرفتن مملکت از دست رفته، در شمال شرق کشور به دست قاتلی بی نام و نشان کشته شد.

دوران فتوحات و استیلای عرب بود و آغاز خلافت اسلامی. فاتحان، تاختند و مناره و گنبد ساختند و مردم ایران هم پریشان و آزار دیده و تحت ستم و جور.

در لشکرکشی ها، فوج فوج مردم ایران یا کشته شدند و یا دسته دسته به اسلام گرویدند. ایرانیان عزادار پس از مدتی زیر یوغ مالیات و خراج هم ، به جامعه متزلزل، مغلوب توحش و هراسیده از شمشیر تازیان، به سکوت فرورفت. و تا 200 سال بعد هم جامعه ایرانی در خفت و خواری و تاریکی می زیست. هویت و ملیت و غرورش را از دست داده بود. کم کم طاهریان در مقابل گردنکشی اعراب و هجوم های متوالی، زندگی از دست رفته ایرانیان را بازگردانید تا شاید مرهمی باشد.

دستگاه خلافت اسلامی، از این گذشته خجلت انگیز می گریزد اما مبارزه فرهنگی 1400 ساله ایرانیان در نظم و نثر ما همچنان آئینه تمام نمای آن روزهاست که بیضه داران دین، در خلافت های اسلامی متوالی، بر این سرزمین چه کردند. از غارتگری و قتل های زنجیره ای تا کتابسوزی و توطئه های سفاکانه قبایل غارتگر که شان ایرانی را از بین بردند!

گاه به گاه هم ایرانیان قیام کردند، عصیان کردند، بابک خرم دین، به آفرید، ابومسلم، سنباد، استاذسیس، طبرستان و خراسان و ... سعی کردند که شمشیر را از دست شیفتگان بسط قدرت و غارت بگیرند و فاتحان بی فرهنگ و ابتدایی دوران جاهلیت را دور کنند که صرفا با شمشیر و عقده و کینه به نابودی فرهنگ و مردم ایران پرداخته بودند. البته به تاراج بردند و رفتند.

شهریاران گمنامی آمدند و رفتند. بین 420 تا 490 شاه و امیر و حاکم و رهبر آمد و رفت و 150 سلسله ساخته و ویران شد. تا ایران، کمی رنگ آسایش و آرامش دید، دوباره ترکان غزنوی آمدند و دوران حکومت خون و غارت در ایران براه افتاد و آدمکش ها، دوران خود را آغاز کردند.