ساخت یک حسگر زیست‌تخریب‌پذیر با استفاده از جلبک دریایی!

پژوهشگران «دانشگاه ساسکس»، نوعی حسگر را با استفاده از جلبک دریایی ساخته‌اند که دوست‌دار محیط زیست و زیست‌تخریب‌پذیر است.

به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی «دانشگاه ساسکس»(University of Sussex)، دانشمندان با موفقیت حسگرهای زیست‌تخریب‌پذیر جدیدی را آزمایش کرده‌اند که می‌توانند نحوه تجربه مراقبت‌های بهداشتی شخصی و فناوری نظارت بر تناسب اندام را تغییر دهند.

گروه دانشگاه ساسکس با استفاده از عناصر طبیعی مانند نمک سنگ، آب و جلبک دریایی، همراه با گرافین، حسگرهای بهداشتی جدیدی را مانند حسگرهایی که توسط دوندگان یا بیماران برای نظارت بر ضربان قلب و دما استفاده می‌شوند، ابداع کرده‌اند. از آنجا که این حسگرها صرفا از مواد موجود در طبیعت ساخته شده‌اند، کاملا زیست‌تخریب‌پذیر هستند و نسبت به جایگزین‌های معمولی مبتنی بر پلاستیک، دوست‌دار محیط‌زیست‌ به شمار می‌روند. ترکیب طبیعی این حسگرها، آنها را در حوزه علمی نوظهور الکترونیک خوراکی قرار می‌دهد. الکترونیک خوراکی، به دستگاه‌های الکترونیکی گفته می‌شود که برای مصرف انسان بی‌خطر هستند.

پژوهشگران دریافتند که این حسگرهای مبتنی بر جلبک دریایی در واقع از نظر حساسیت نیز عملکرد بهتری نسبت به هیدروژل‌ها و نانومواد مصنوعی موجود در حسگرهای پوشیدنی سلامت دارند. هر چه حسگر حساس‌تر باشد، علائم حیاتی کاربر را با دقت بیشتری ثبت می‌کند.

ایده استفاده از جلبک دریایی در دستگاه نظارت بر سلامت زمانی مطرح شد که دکتر «کانور بولاند»(Conor Boland)، فیزیک‌دان دانشگاه ساسکس و پژوهشگر ارشد این پروژه، طی دوره قرنطینه کووید-۱۹ در حال تماشای تلویزیون بود.

بولاند گفت: من نخستین بار پس از تماشای مسابقه آشپزی «مسترشف»(MasterChef) در طول قرنطینه، تصمیم گرفتم که از جلبک دریایی در آزمایشگاه استفاده کنم. جلبک دریایی، یک ماده مورد علاقه گیاه‌خواران به عنوان جایگزینی برای ژلاتین است. این مرا به این فکر واداشت که اگر بتوانیم این کار را با فناوری سنجش انجام دهیم، چه نتیجه‌ای خواهیم گرفت.

وی افزود: برای من، یکی از هیجان‌انگیزترین جنبه‌های توسعه حسگر جدید این است که ما حسگری داریم که هم کاملا زیست‌تخریب‌پذیر و هم بسیار مؤثر است. تولید انبوه فناوری‌های بهداشتی مبتنی بر پلاستیک می‌تواند علاوه بر وارد کردن میکروپلاستیک‌ها به منابع آب در حین تخریب، سلامت انسان را نیز به خطر بیندازد.

بولاند ادامه داد: من به عنوان یکی از والدین، این مسئولیت را بر دوش خود می‌بینم که اطمینان حاصل کنم تحقیقاتم، امکان تحقق یک جهان تمیزتر را برای همه فرزندان ما فراهم خواهند کرد.

دکتر «سو باکستر»(Sue Baxter)، مدیر نوآوری و مشارکت‌های تجاری در دانشگاه ساسکس، از مزایای بالقوه این فناوری هیجان‌زده است. باکستر گفت: در دانشگاه ساسکس، ما متعهد به حفاظت از آینده سیاره از طریق تحقیقات پایدار، تخصص و نوآوری هستیم. چیزی که در مورد این فناوری از سوی دکتر کانر بولاند و گروهش بسیار هیجان‌انگیز به شمار می‌رود، این است که می‌تواند در آن واحد واقعا پایدار، مقرون‌به‌صرفه و بسیار مؤثر باشد و جایگزین‌های مصنوعی با عملکرد بهتر را ارائه دهد.

وی افزود: آنچه برای این مرحله از تحقیقات قابل توجه است و من فکر می‌کنم که کار دقیق دکتر بولاند و گروهش را نشان می‌دهد، این است که بیش از اثبات توسعه، یک کار اصولی محسوب می‌شود. دانشمندان ما دستگاهی ساخته‌اند که پتانسیل واقعی را برای تبدیل شدن به محصولی دارد که من یا شما می‌توانیم در آینده نسبتا نزدیک از آن بهره‌مند شویم.

این پژوهش، در مجله «ACS Sustainable Chemistry & Engineering» به چاپ رسید.

انتهای پیام