ظرفیت‌های مردمی برای تولید محتوا مورد استفاده قرار گیرد

سعید پورعلی پژوهشگر و عضو هیأت علمی جهاد دانشگاهی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: راه‌اندازی پلتفرم‌ها به‌تازگی منجر به جلب مشارکت سازمان یافته هنرمندان و صاحبان ایده و کارآفرینانی شده که می‌توانند بر اساس فناوری‌های نوین فعالیت کنند. در حال حاضر نوعی جریان مردمی وارد حوزه تولید محتوا، برنامه سازی، تعاملات فرهنگی و… شده است که صداوسیما به تنهایی نمی‌توانست انجام دهد. شاید به جهت مسائل اداری و مسائل و مشکلاتی که در فرایند جذب این همه ایده وجود دارد.

وی افزود: صداوسیما اینجا نقش تسهیل‌گری دارد، ساترا اگر بخواهد خلاقیت، نوآوری، زمینه سازی برای تنوع و تکثر موجود در جامعه را فراهم کند که متکی بر تنوع و تکثر اقلیمی ماست باید این نقش تسهیل‌گری را بر عهده بگیرد و به شکلی روان هم آن را انجام دهد.

عضو هیأت علمی جهاد دانشگاهی در ادامه گفت: ایران آن‌قدر سرمایه فرهنگی و ایده‌پرداز و نوآور دارد که اگر بخواهیم اینها را به خدمت بگیریم در تسهیل‌گری هم باید روان باشیم. نمایشگاه علاوه بر اینکه این ظرفیت‌ها را به رخ می‌کشد فضایی برای هم اندیشی و پیدا کردن خلأ هاست. فضایی که نشان می‌دهد ظرفیت پلتفرم‌ها چقدر گسترش پیدا کرده است. هیچ حوزه‌ای نیست که پلتفرم‌ها در آن ورود نکرده باشند در برخی هم به صورت تخصصی وارد شده‌اند و نشان می‌دهد ما لایه عمومی را پشت سر گذاشتیم و سراغ لایه‌های تخصصی برای تولید برنامه رفته‌ایم.

پورعلی به تنوع تولیدات اشاره کرد و گفت: برای سنین مختلف، قشرها و حوزه‌های مختلف محتوا تولید می‌شود و این نشان می‌دهد انحصار تولید برنامه شکسته شده و از ظرفیت مردمی استفاده می‌شود که توانسته به اتفاقات جدیدی منجر شود و این نمایشگاه توانسته این آورده را داشته باشد. ضمن اینکه خود پلتفرم‌ها هم با یکدیگر وصل می‌شوند و با هم مبادله و تعامل دارند. امیدواریم که از همین پلتفرم‌ها کنسرسیوم شکل بگیرد و هم افزایی بیشتری صورت بگیرد.

وی در پایان گفت: انحصار در فضای جدید شکسته است. اگر این تغییرات، تدبیر مناسب خود را پیدا نکند به جای اینکه عامل هم افزایی، وحدت، قدرت و… باشد می‌تواند نوعی کژکارکردی ایجاد کند. ما آن‌قدر سرمایه فرهنگی داریم که می‌توانیم به اتکای آنها جریان پرقدرت، برای معرفی ایران و ظرفیت‌های ایران در قالب سریال، برنامه، گفتگو و… داشته باشیم. همچنین نمایشگاه‌هایی از این دست فریاد بلندی است برای اینکه ایران را دوباره روایت کنیم؛ ایران به روایت این سکوهای ایرانی روایت می‌شود و به نوعی «ایران به روایت ایران» است؛ اما این مانع از این نیست که پلتفرم‌ها سراغ فضاهای بین المللی نروند.