در «مرزن‌آباد» متوقف شوید

روستای دلیر، مرزن‌آباد

بخشدار مرزن‌آباد می‌گوید:‌ با وجود آن‌که مرزن‌آباد فقط دو ساعت با تهران فاصله دارد و جاده مهم و قدیمی چالوس از آن گذر می‌کند، ولی مسافران شمال در این منطقه ماندگاری ندارند، ‌درحالی‌که مرزن‌آباد یکی از کهن‌ترین بخش‌های استان مازندران بوده و دارای آب‌وهوایی معتدل با اکسیژن فراوان است.

مهدی صادقی کوهستانی در گفت‌وگو با ایسنا درباره غفلتی که نسبت به مرزن‌آباد شده، با وجود آن‌که در مسیر مسافران جاده چالوس و مناطق شمالی کشور قرار گرفته است، اظهار کرد: مرزن‌آباد جزو کهن‌ترین بخش‌های استان مازندران است و دیار علویان محسوب می‌شود. شهرداری مرزن‌آباد سال ۱۳۳۷ تأسیس شده و جزو قدیمی‌ترین شهرداری‌های استان مازندارن به شمار می‌آید. متاسفانه این منطقه با وجود چنین قدمت و جایگاهی خوب معرفی نشده است، چون وقتی اسم مرزن‌آباد می‌آید، ذهن مردم محدوده آن را از ابتدا تا انتهای بلوار مرزن‌آباد تصور می‌کند و به همین چند خانه و اداره در بلوار محدود می‌شوند.

او اضافه کرد: گستره مرزن‌آباد از تونل کندوان که مرز استان البرز و مازندران است، آغاز می‌شود و با کجور و چالوس و کلاردشت و طالقان هم‌مرز است و در کل حدود ۶۵۰ کیلومترمربع مساحت دارد و دارای ۱۰۳ آبادی و روستا و یک شهر و شهرداری است. بالغ بر ۲۱ هزار نفر جمعیت دارد و یکی از بزرگترین بخش‌های استان مازندران است، از همین رو گذشتگان باید بیشتر از این، روی ظرفیت‌های مرزن‌آباد کار می‌کردند تا فرهنگ و هنر، آیین، رسوم و سنت‌ها و ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری بهتر از این‌ها معرفی شود.

بخشدار مرزن‌آباد ادامه داد:‌ وقتی مردم وارد استان مازندران می‌شوند از تونل کندوان که سرازیر می‌شوند، مرزن‌آباد را محلی برای گذر می‌بینند، ‌حتی متوقف نمی‌شوند و در اقامتگاه‌ها ماندگاری ندارند. وظیفه داریم به عنوان متولی، این شهر را معرفی کنیم تا آن گردشگری که راهی مناطق شمالی کشور است، متوجه جذابیت‌های این منطقه هم شود.

صادقی سپس به برخی جذابیت‌های گردشگری و طبیعی این منطقه اشاره کرد و افزود: روستای «دلیر» با ارتفاع بیش از سه هزار متر از سطح دریا دارای چشمه‌های آب گرم است. در همین ارتفاع، آبشار «هریجان» و دریاچه «ولشت» را داریم و جنگل‌های هیرکانی نیز بخشی از طبیعت این خطه را تشکیل داده‌اند که ثبت جهانی هم شده‌اند. مرزن‌آباد موقعیت بسیار مناسبی برای دره‌نودری، کوه‌نوردی، دشت‌نوردی و ماهیگیری دارد. در ساعات اولیه صبح تا قبل از ساعت ۱۱  و در عصر از ساعت ۱۵ به بعد بادهای جنوبی و شمالی می‌وزد و به همین خاطر مرزن‌آباد به نام شهر اکسیژن معروف است. آب‌وهوای این بخش، نه مثل چالوس شرجی است و نه مثل تهران خشک است؛ آب و هوایی معتدل با اکسیژنی فراوان دارد. به همین خاطر، بیش از ۵۰ درصد مراجعه‌کنندگان به شهرداری و بخشداری برای کسب مجوز، غیربومی‌ها هستند، حتی از جنوب کشور هم در روستاهای حاشیه مرزن‌آباد ساکن هستند.

او درباره وضعیت اقامتگاه‌های مرزن‌آباد اظهار کرد: جای احداث هتل در مرزن‌آباد خالی است. اقامتگاه‌های داخل شهر در حد دو سه متل و اقامتگاه، مسافرخانه و هتل کوچک است و اگر بنا باشد گردشگران را حفظ کنیم و ماندگاری آن‌ها را افزایش دهیم، قطعا به هتل‌های مناسبی نیاز داریم.

بخشدار مرزن‌آباد اضافه کرد: البته در روستاهای این بخش بالغ بر ۲۵ واحد بومگردی فعال موجود است. در روستای اغوزداربُن (زیردرخت گردو)، محلی‌ها خانه‌های قدیمی خود را به بومگردی تبدیل کرده‌اند. در همین روستا مدرسه متروکه‌ای وجود دارد که با مدیر آموزش و پرورش آن منطقه صحبت و تفاهم شده که در اختیار یکی از فعالان گردشگری روستا قرار گیرد تا کلاس‌های آن به  اقامتگاه سنتی تغییر کاربری داده شود. در روستای «سِنار» با توجه به وجود دریاچه ولشت، یک سرمایه‌گذار ۱۰۰ میلیارد تومان هزینه کرده تا این منطقه برای پذیرش گردشگران آماده شود.

صادقی در ادامه با اشاره به دسترسی‌هایی که از طریق آزادراه تهران ـ شمال به مرزن‌آباد ایجاد شده است، اظهار کرد: آزادراه تهران ـ شمال دسترسی به مرزن‌آباد را محدود نکرده است. از چهار قطعه آزادراه که قرار شد تکمیل شود، قطعه یک و چهار تکمیل شده است، قطعه یک از تهران تا شهرستانک است و قطعه دو از شهرستانک تا اواسط جاده کندوان است که به سیاه‌بیشه منتهی می‌شود و قطعه سوم از سیاه‌بیشه تا مرزن‌آباد و قطعه چهار از مرزن‌آباد تا چالوس امتداد دارد. همین حالا با راه‌اندازی دو قطعه یک و چهار و مسیر رفت قطعه دو، فاصله مرزن‌آباد تا تهران حدود دو ساعت شده است، یعنی اگر از تهران با ماشین سواری حرکت کنید دو ساعت بعد در مرزن‌آباد هستید و این کوتاهی مسیر باعث شده است بالغ بر ۵۰ درصد جوازها در روستاها به غیربومی‌ها تعلق داشته باشد.

بخشدار مرزن‌آباد گفت:‌ در واقع آزادراه کمک کرده است افرادی که بازنشسته شده‌اند، بیماری‌هایی دارند و به طبیعت پراکسیژنی نیاز دارند به این منطقه دسترسی آسان‌تری داشته باشد. کمترین ارتفاع در این بخش، ۵۰۳ متر از سطح دریا و بالاترین نقطه بالای چهار هزار متر از سطح دریا است که این اختلاف ارتفاع باعث شده مناطق بکر و دیدنی به وجود آید که مردم را با توجه به کوتاهی مسیر که آزادراه سبب آن شده است می‌توان به این منطقه جذب کرد. فرصت فوق‌العاده‌ای است و حالا به عنوان مسؤول باید هنر به خرج دهیم تا گردشگران، ‌مسافران و سرمایه‌گذاران را جذب کنیم تا با افزایش مدت زمان اقامت آن‌ها، کسب‌وکارهای بومی رونق پیدا کند و جمعیت ساکن مهاجرت نکند.

انتهای پیام