تبعیض علیه زنان بومی در جامعه کانادا

خبرگزاری میزان - مبارزه برای حقوق مردمان بومی کانادا واقعا در قرن بیست و یکم آغاز شد و تاکنون نمی‌توان وضعیت این گروه جمعیتی را مساعد توصیف کرد.

به گزارش «studycorgi»، مردم بومی با وجود تاییدیه‌های متعدد دولت کانادا مبنی بر اینکه محیط بهتری برای آن‌ها فراهم می‌کند، همچنان تبعیض را تجربه می‌کنند.

مردم بومی نسبت به کانادایی‌های غیربومی بیشتر از میزان ناراحتی روانی رنج می‌برند، که اغلب با افسردگی و خودکشی همراه است.

با این حال، این بدترین وضعیت برای زنان بومی است که اغلب پس از ترک خانواده قربانی تجارت برده شدند؛ این پدیده به زنان و دختران بومی کشته و ناپدید شده (MMIWG) معروف شد.

مسئله MMIWG ویرانگر است و برنامه‌های موجود به زنان بومی کمک نمی‌کند، از این رو یک رویکرد جدید، مانند یک برنامه همسا‌ن‌سازی که به اشتباهات گذشته مربوط می‌شود، باید در نظر گرفته شود.

زنان و کودکان آسیب‌پذیرترین بخش جمعیت بومی هستند، زیرا اغلب ربوده می‌شوند، برای استثمار جنسی فروخته می‌شوند یا به قتل می‌رسند.

در ماه ژوئن گذشته، انجمن زنان بومی کانادا گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه در ۳۰ سال گذشته، بیش از چهار هزار زن بومی در این کشور کشته یا مفقود شده‌اند.

خانواده‌های مردم بومی برای حفظ خانوار خود تلاش می‌کنند و درجات بالاتری از بیکاری را نسبت به هر جمعیت دیگری تجربه می‌کنند؛ چنین وضعیتی عمدتاً ناشی از تلقی نژادپرستانه کانادایی‌های غیرسفیدپوست به عنوان افراد غیرمتمدن و مقصر مشکلات است.

علاوه بر این، فقدان سیاست‌های تنظیم کننده حمایت از حقوق بومیان نیز تا حد زیادی به این موضوع کمک می‌کند؛ در واقع، هیچ ابزاری برای حمایت بین‌المللی از حقوق زنان متعلق به اقلیت‌های قومی وجود ندارد  و دولت‌ها خودشان تصمیم می‌گیرند که در این زمینه چگونه رفتار کنند.

علاوه بر این، مشکل اصلی این است که برای اکثر کشورها، هر اقلیت ملی منبع بالقوه جدایی طلبی و تقسیم اجتماعی به نظر می‌رسد.

رسانه‌ها نقش بزرگی در تسهیل ایدئولوژی‌های منفی نژادی و جنسیتی در مورد زنان بومی ایفا می‌کنند. سال‌ها تجارت برده، استثمار و تعصب به پایان رسیده، اما وضعیت زنان بومی با استاندارد‌های بالای جامعه غربی مطابقت ندارد.

سطوح بالای خشونت علیه زنان و دختران بومی از سوی مقامات به عنوان موضوع مهمی تلقی نمی‌شود و از این رو، در برنامه‌های موجود علیه تبعیض زنان بومی به آن پرداخته نمی‌شود.

با این حال، تلاش‌های قبلی برای القای همسان‌سازی به مردم بومی پیامد‌های ویرانگری داشته است. برای چندین دهه، مقامات به زور کودکان بومی (به ویژه دختران) را از خانواده‌های بومی می‌گرفتند و به مدارس کاتولیک می‌فرستادند. این رویه از دهه ۱۸۸۰ تا ۱۹۹۰ ادامه یافت و در این مدت هزاران کودک از خانواده‌های خود جدا شدند.

انتهای پیام/