جدال بی‌رحمانه‌ بیوه‌های ترسناک در آمریکا !

غزال زیاری- عنکبوت‌های بیوه قهوه‌ای، جسورتر هستند، در تار عنکبوت‌های اطراف جستجو می‌کنند و به عنکبوت‌هایی که مقاومت چندانی نمی‌کنند، حمله‌ور می‌شوند.

البته بحث رقابت یک گونه جانوری با گونه‌ای دیگر بر سر غذا یا زیستگاه نیست؛ در تحقیق منتشر شده در سالنامه انجمن حشره‌شناسی آمریکا، زیست‌شناسان دریافتند که عنکبوت بیوه قهوه‌ای جوان، تمایل زیادی به یافتن و کشتن عنکبوت بیوه سیاه دارد.

لوئیس کوتیچیو، معلم علوم در کالج سنت‌پترزبورگ در فلوریدا و نویسنده مقاله گفته:« عنکبوت‌های بیوه قهوه‌ای، به شدت به دنبال بیوه‌های سیاه می‌روند و آنها را تعقیب می‌کنند و اصلا باهمسایگی با آنها حس خوبی ندارند.»

سه گونه از عنکبوت‌های بیوه سیاه از جمله بیوه سیاه جنوبی بومی آمریکای‌شمالی هستند. آنها شکارچیانی به شدت خجالتی هستند و بیشتر در فضاهای تنگ و تاریک، مثل انباشته‌های چوب و آلونک‌ها زندگی می‌کنند. تمایل آنها به زندگی در قلمرو انسان‌ها، باعث می‌شود تا این عنکبوت‌ها گاهی انسانها را نیش بزنند. طبق گزارش مراکز سم آمریکا، در سال ۲۰۲۱، ۱۰۰۴ مورد از گزیده شدن انسان توسط این عنکبوت‌ها گزارش شده که به‌ندرت منجر به مرگ می‌شود.

آقای کوتیچیو در این باره گفته:«عنکبوت بیوه سیاه معمولا نیش نمی‌زند و فقط وقتی آنها را به شدت اذیت کنید، شما را نیش می‌زنند.»

بیشتر بخوانید:

• زیباست اما راه رفتن را دشوار می‌کند!

• مغز درد را حس نمی‌کند، پس چرا سردرد می‌گیریم؟

بیوه قهوه‌ای (گونه‌ای نزدیک به عنکبوت بیوه سیاه)، حدود سال ۱۹۳۵ و احتمالا از آمریکای جنوبی به فلوریدا رسید. یک مادر، چندین کیسه تخم و احتمالا هزاران بچه عنکبوت تولید می‌کند. دقیقا مثل بیوه سیاه، عنکبوت‌های بیوه قهوه‌ای هم تمایل دارند تا نزدیک انسان‌ها زندگی کنند. بیوه‌های قهوه‌ای سم کمتری دارند و برخلاف بیوه‌های سیاه، اصلا خجالتی نیستند.

آقای کوتیچیو سال‌ها به‌عنوان نگهبان گونه‌های سمی عنکبوت‌ها در باغ‌وحش کالیفرنیا کار کرده و در زمان فراغتش به دنبال عنکبوت‌ها می‌گشته. هنگامی که او در حومه لس‌آنجلس به دنبال عنکبوت بیوه‌های سیاه غربی بود، متوجه شد که هرجا که زیستگاه بیوه سیاه غربی و بیوه‌های قهوه‌ای یکی باشد، عنکبوت‌های بیوه سیاه ناگهان ناپدید می‌شوند. او با شروع دوره لیسانس خود در دانشگاه فلوریدای جنوبی، مورد مشابه دیگری را یافت:«هر زمان که من به سایت‌های تحقیقاتی برمی‌گشتم، تعداد بیوه‌های سیاه کمتر و کمتر می‌شد تا اینکه کاملا ناپدید می‌شدند.»

او برای درک این ماجرا، به همراه همکارانش، به سراغ مدل‌سازی ریاضی جمعیت دو گونه از عنکبوت‌های بیوه رفتند.آنها وقتی بیوه‌های سیاه و قهوه‌ای را در زیستگاه‌های مصنوعی محفظه‌ای مانند در کنار هم قرار دادند (در کنار گونه‌های دیگری مثل عنکبوت‌های قرمز خانگی)، دریافتند که بیوه‌های قهوه‌ای ۶.۶ برابر دیگر گونه‌ها، بیوه‌های سیاه را می‌کشند. بیوه‌های قهوه ای جوان، در ۸۰% مواقع، بیوه‌های سیاه را می‌خوردند.

محققان درعین حال دریافتند که بیوه‌های قهوه‌ای بالغ، کمتر جنگ‌طلب هستند و در نتیجه به احتمال کمتری موفق می‌شوند تا با پنهان شدن در تارهایشان، بیوه سیاهی را بکشند. البته آنها نیز حملاتی را انجام می‌دادند. کوتیچیو ادامه داد:«بیوه‌های سیاه جنوبی، هرگز متجاوز نبودند و همیشه طعمه بودند.»

اما چه چیزی باعث تلاش برای انجام چنین شکارهایی می‌شود؟ یکی از احتمالاتی که محققان ارائه کرده‌اند، تفاوت در خلق و خوی عنکبوت‌هاست. عنکبوت‌های بیوه قهوه‌ای، جسورتر هستند، در تار عنکبوت‌های اطراف جستجو می‌کنند و به عنکبوت‌هایی که مقاومت چندانی نمی‌کنند، حمله‌ور می‌شوند.

این در حالی است که عنکبوت‌های خانگی، بیوه‌های قهوه‌ای را به چالش می‌کشند و از همین رو، بیوه‌های قهوه‌ای، معمولا در صلح و آرامش در کنار آنها زندگی می‌کنند. اما بیوه‌های سیاه که خجالتی هستند، معمولا تلاش می‌کنند تا از دست بیوه‌های قهوه‌ای فرار کنند و نبرد، آخرین گزینه پیش‌رویشان خواهد بود.

مونیکا مووری، زیست‌شناس عنکبوت‌ها در دانشگاه بن‌گوریون که در این مطالعه مشارکت نداشته گفته:« ما سطح بالایی از خشونت و فعالیت تهاجمی را در عنکبوت‌های بیوه قهوه‌ای رویت کرده‌ایم. اما یک سوال کلیدی باقی مانده که آن هم این است که آیا بیوه‌های قهوه‌ای، در دیگر نقاط دنیا از گونه‌های بومی پیشی گرفته‌اند؟»

در مناطق جنوبی و غربی آمریکا، شرایط زندگی در شهرها برای بیوه‌های سیاه خوب نیست ولی این گونه، یک ویژگی متفاوت نسبت به بیوه‌های قهوه‌ای دارد؛ طبق گفته کوتیچیو، بیوه‌های سیاه، زندگی در بیابان‌ها و جنگل‌ها را به اندازه زندگی در حومه شهرها دوست دارند ولی بیوه‌های قهوه‌ای، ترجیح می‌دهند تا در مناطق شهری و حومه شهرها زندگی کنند. این رقابت ممکن است با عقب‌نشینی بیوه‌های سیاه و فاصله گرفتنشان از فضاهای شهری و مهاجرت به سمت بیابان‌ها به پایان برسد؛ جایی که دیگر بیوه‌های قهوه‌ای دست از سرشان بردارند.

منبع: nytimes

5858