چرا ۲۰ سال پیش آمریکا و متحدانش به عراق حمله کردند؟
- جرمی هاوِل
- بیبیسی نیوز
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،حمله نیروهای ایالات متحده و متحدانش به عراق در سال ۲۰۰۳ به سرنگونی رژیم صدام حسین منجر شد
در ۲۰ مارس ۲۰۰۳، نیروهای ایالات متحده و متحدانش به عراق حمله کردند و رژیم صدام حسین را سرنگون کردند.
ایالات متحده میگفت عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و تهدیدی برای صلح بینالمللی است، اما بیشتر کشورها از اقدام نظامی علیه عراق حمایت نکردند.
چرا آمریکا میخواست به عراق حمله کند؟
در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ ایالات متحده رهبری ائتلافی چند ملیتی را بر عهده داشت که نیروهای متجاوز عراقی را وادار به خروج از کویت کرد.
بعداً، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۶۸۷ را به تصویب رساند که به عراق دستور میداد تمام سلاحهای کشتار جمعی خود را نابود کند. سلاحهای کشتار جمعی اصطلاحی است که برای توصیف سلاحهای هستهای، بیولوژیکی و شیمیایی و موشکهای بالستیک دوربرد استفاده میشود.
در سال ۱۹۹۸ عراق همکاری با بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل را به حالت تعلیق درآورد و ایالات متحده و بریتانیا در واکنش به این اقدام عراق با حملات هوایی پاسخ دادند.
Skip مطالب پیشنهادی and continue readingمطالب پیشنهادی- ۲۰ سال پس از جنگ عراق؛ برخی از بازیگران اصلی جنگ کجا هستند؟
- حلبچه؛ روزی که جهان گریست
- بیستمین سالگرد جنگ عراق: مردی که «میتوانست از این درگیری جلوگیری کند»
- چه شد که جستوجوی سلاحهای مخفی عراق به جایی نرسید
End of مطالب پیشنهادی
پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ القاعده به مرکز تجارت جهانی در نیویورک و پنتاگون در واشنگتن، دولت رئیسجمهور جورج دابلیو بوش برنامهریزی برای حمله به عراق را آغاز کرد.
رئیسجمهور بوش مدعی شد که صدام به ذخیره و ساخت سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد و عراق در کنار ایران و کره شمالی بخشی از «محور شرارت» بینالمللی است.
در اکتبر ۲۰۰۲ کنگره آمریکا اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه عراق را صادر کرد.
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،کالین پاول وزیر خارجه وقت آمریکا در جمع اعضای سازمان ملل متحد گفت که در عراق در حال تولید سلاحهای کشتار جمعی است
دکتر لزلی وینجاموری، مدیر برنامه ایالات متحده و آمریکا در چتم هاوس، یک اندیشکده روابط خارجی در لندن، میگوید: «بسیاری از افراد در واشنگتن بر این باور بودند که شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان میدهد عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و این تهدیدی واقعی است.»
در فوریه ۲۰۰۳ کالین پاول، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، از شورای امنیت سازمان ملل درخواست کرد که با اقدام نظامی علیه عراق موافقت کند و گفت که این کشور با برنامه ادعایی سلاحهای کشتار جمعی، قطعنامههای قبلی را نقض میکند.
با این حال، او نتوانست شورا را متقاعد کند. اکثر اعضای شورا از بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل و سازمان انرژی بینالمللی - که در سال ۲۰۰۲ به عراق رفته بودند - میخواستند تا در آنجا کار بیشتری برای یافتن شواهدی از وجود سلاحهای کشتار جمعی انجام دهند.
ایالات متحده گفت که منتظر گزارش بازرسان نخواهد ماند و «ائتلاف موافقان» را علیه عراق تشکیل داد.
چه کسانی از جنگ حمایت کردند؟
از ۳۰ کشور عضو این ائتلاف، بریتانیا، استرالیا و لهستان در این تهاجم شرکت کردند.
بریتانیا ۴۵ هزار سرباز، استرالیا ۲۰۰۰ سرباز و لهستان ۱۹۴ نیروی ویژه را به عراق اعزام کردند.
کویت اجازه داد تا تهاجم از خاک این کشور انجام شود.
اسپانیا و ایتالیا به همراه چندین کشور اروپای شرقی در «گروه ویلنیوس» از ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده حمایت دیپلماتیک کردند. گروه ویلنیوس میگفت که باور دارد عراق برنامه کشتار جمعی دارد و قطعنامههای سازمان ملل را نقض میکند.
اتهامات آمریکا و بریتانیا علیه عراق چه بودند؟
کالین پاول، وزیر امور خارجه آمریکا در سال ۲۰۰۳ به سازمان ملل گفت که عراق «آزمایشگاههای سیار» برای تولید سلاحهای بیولوژیکی دارد.
اما، او در سال ۲۰۰۴ اذعان کرد که شواهد این امر «به نظر میرسد آنقدر محکم نبوده است».
دولت بریتانیا یک پرونده اطلاعاتی را منتشر کرد که در آن ادعا میشد عراق میتواند موشکهایش را در عرض ۴۵ دقیقه برای اصابت به اهداف بریتانیایی در شرق مدیترانه آماده کند.
تونی بلر، نخستوزیر وقت بریتانیا، گفت که «تردیدی وجود ندارد» که صدام حسین به تولید سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد.
دو کشور به شدت بر ادعاهای دو فراری عراقی تکیه کردند - یک مهندس شیمی به نام رافد احمد علوان الجنابی و یک افسر اطلاعاتی به نام سرگرد محمد حارث - که میگفتند اطلاعات دست اولی از برنامه سلاحهای کشتار جمعی عراق داشتند.
هر دو نفر بعداً گفتند که شواهدشان جعلی بوده زیرا میخواستند متحدان به صدام حمله کنند و صدام را سرنگون کنند.
چه کسانی از حمایت از جنگ امتناع کردند؟
دو همسایه ایالات متحده، کانادا و مکزیک، از حمایت از جنگ خودداری کردند.
آلمان و فرانسه، دو متحد کلیدی ایالات متحده در اروپا نیز از حمایت خودداری کردند.
دومینیک دو ویلپن وزیر امور خارجه فرانسه گفت مداخله نظامی «بدترین راه حل ممکن» خواهد بود.
ترکیه - یکی از اعضای ناتو و همسایه عراق - به آمریکا و متحدانش اجازه استفاده از پایگاههای هوایی خود را نداد.
کشورهای خاورمیانه، مانند عربستان سعودی، که از آمریکا در برابر عراق در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ حمایت کرده بودند، از تهاجم این کشور در سال ۲۰۰۳ حمایت نکردند.
پروفسور گیلبرت آچکار، کارشناس سیاست خاورمیانه در دانشگاه سوآس لندن میگوید: «کشورهای عرب خلیج فارس این طرح را جنونآمیز میدانستند.»
«آنها نگران بودند که ایران پس از سقوط رژیم صدام کنترل عراق را در دست بگیرد.»
در جنگ چه اتفاقی رخ داد؟
در سحرگاه ۲۰ مارس ۲۰۰۳ «عملیات آزادی عراق» با ۲۹۵ هزار سرباز آمریکایی و متحدانش از مرز عراق با کویت آغاز شد.
هفتاد هزار نفر از نیروهای پیشمرگه کُرد در شمال این کشور با نیروهای عراقی جنگیدند.
در ماه مه، ارتش عراق شکست خورد و رژیم آن سرنگون شد. صدام حسین بعدا دستگیر، محاکمه و اعدام شد.
اما هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق یافت نشد.
در سال ۲۰۰۴، عراق در میانه شورشی فرقهای گرفتار شد. در سالهای بعد، جنگی داخلی میان جناحهای مسلمان شیعه و سنی عراق درگرفت.
نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ از عراق خارج شدند.
تخمین زده میشود که بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱، حدود ۴۶۱ هزار نفر در عراق به دلایل مرتبط با جنگ جان خود را از دست دادند و این جنگ ۳ تریلیون دلار هزینه داشته است.
دکتر کارین فون هیپل، مدیر کل اندیشکده مؤسسه خدمات متحد سلطنتی میگوید: «در این جنگ به اعتبار آمریکا صدمه زیادی خورد.»
بعد از بیست سال هنوز هم میشنوید که مردم میگویند: چرا باید اطلاعات اعلام شده توسط آمریکاییها را باور کنیم؟»
- جرمی هاوِل
- بیبیسی نیوز
در ۲۰ مارس ۲۰۰۳، نیروهای ایالات متحده و متحدانش به عراق حمله کردند و رژیم صدام حسین را سرنگون کردند.
ایالات متحده میگفت عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و تهدیدی برای صلح بینالمللی است، اما بیشتر کشورها از اقدام نظامی علیه عراق حمایت نکردند.
چرا آمریکا میخواست به عراق حمله کند؟
در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ ایالات متحده رهبری ائتلافی چند ملیتی را بر عهده داشت که نیروهای متجاوز عراقی را وادار به خروج از کویت کرد.
بعداً، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۶۸۷ را به تصویب رساند که به عراق دستور میداد تمام سلاحهای کشتار جمعی خود را نابود کند. سلاحهای کشتار جمعی اصطلاحی است که برای توصیف سلاحهای هستهای، بیولوژیکی و شیمیایی و موشکهای بالستیک دوربرد استفاده میشود.
در سال ۱۹۹۸ عراق همکاری با بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل را به حالت تعلیق درآورد و ایالات متحده و بریتانیا در واکنش به این اقدام عراق با حملات هوایی پاسخ دادند.
پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ القاعده به مرکز تجارت جهانی در نیویورک و پنتاگون در واشنگتن، دولت رئیسجمهور جورج دابلیو بوش برنامهریزی برای حمله به عراق را آغاز کرد.
رئیسجمهور بوش مدعی شد که صدام به ذخیره و ساخت سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد و عراق در کنار ایران و کره شمالی بخشی از «محور شرارت» بینالمللی است.
در اکتبر ۲۰۰۲ کنگره آمریکا اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه عراق را صادر کرد.
دکتر لزلی وینجاموری، مدیر برنامه ایالات متحده و آمریکا در چتم هاوس، یک اندیشکده روابط خارجی در لندن، میگوید: «بسیاری از افراد در واشنگتن بر این باور بودند که شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان میدهد عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و این تهدیدی واقعی است.»
در فوریه ۲۰۰۳ کالین پاول، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، از شورای امنیت سازمان ملل درخواست کرد که با اقدام نظامی علیه عراق موافقت کند و گفت که این کشور با برنامه ادعایی سلاحهای کشتار جمعی، قطعنامههای قبلی را نقض میکند.
با این حال، او نتوانست شورا را متقاعد کند. اکثر اعضای شورا از بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل و سازمان انرژی بینالمللی - که در سال ۲۰۰۲ به عراق رفته بودند - میخواستند تا در آنجا کار بیشتری برای یافتن شواهدی از وجود سلاحهای کشتار جمعی انجام دهند.
ایالات متحده گفت که منتظر گزارش بازرسان نخواهد ماند و «ائتلاف موافقان» را علیه عراق تشکیل داد.
چه کسانی از جنگ حمایت کردند؟
از ۳۰ کشور عضو این ائتلاف، بریتانیا، استرالیا و لهستان در این تهاجم شرکت کردند.
بریتانیا ۴۵ هزار سرباز، استرالیا ۲۰۰۰ سرباز و لهستان ۱۹۴ نیروی ویژه را به عراق اعزام کردند.
کویت اجازه داد تا تهاجم از خاک این کشور انجام شود.
اسپانیا و ایتالیا به همراه چندین کشور اروپای شرقی در «گروه ویلنیوس» از ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده حمایت دیپلماتیک کردند. گروه ویلنیوس میگفت که باور دارد عراق برنامه کشتار جمعی دارد و قطعنامههای سازمان ملل را نقض میکند.
اتهامات آمریکا و بریتانیا علیه عراق چه بودند؟
کالین پاول، وزیر امور خارجه آمریکا در سال ۲۰۰۳ به سازمان ملل گفت که عراق «آزمایشگاههای سیار» برای تولید سلاحهای بیولوژیکی دارد.
اما، او در سال ۲۰۰۴ اذعان کرد که شواهد این امر «به نظر میرسد آنقدر محکم نبوده است».
دولت بریتانیا یک پرونده اطلاعاتی را منتشر کرد که در آن ادعا میشد عراق میتواند موشکهایش را در عرض ۴۵ دقیقه برای اصابت به اهداف بریتانیایی در شرق مدیترانه آماده کند.
تونی بلر، نخستوزیر وقت بریتانیا، گفت که «تردیدی وجود ندارد» که صدام حسین به تولید سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد.
دو کشور به شدت بر ادعاهای دو فراری عراقی تکیه کردند - یک مهندس شیمی به نام رافد احمد علوان الجنابی و یک افسر اطلاعاتی به نام سرگرد محمد حارث - که میگفتند اطلاعات دست اولی از برنامه سلاحهای کشتار جمعی عراق داشتند.
هر دو نفر بعداً گفتند که شواهدشان جعلی بوده زیرا میخواستند متحدان به صدام حمله کنند و صدام را سرنگون کنند.
چه کسانی از حمایت از جنگ امتناع کردند؟
دو همسایه ایالات متحده، کانادا و مکزیک، از حمایت از جنگ خودداری کردند.
آلمان و فرانسه، دو متحد کلیدی ایالات متحده در اروپا نیز از حمایت خودداری کردند.
دومینیک دو ویلپن وزیر امور خارجه فرانسه گفت مداخله نظامی «بدترین راه حل ممکن» خواهد بود.
ترکیه - یکی از اعضای ناتو و همسایه عراق - به آمریکا و متحدانش اجازه استفاده از پایگاههای هوایی خود را نداد.
کشورهای خاورمیانه، مانند عربستان سعودی، که از آمریکا در برابر عراق در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ حمایت کرده بودند، از تهاجم این کشور در سال ۲۰۰۳ حمایت نکردند.
پروفسور گیلبرت آچکار، کارشناس سیاست خاورمیانه در دانشگاه سوآس لندن میگوید: «کشورهای عرب خلیج فارس این طرح را جنونآمیز میدانستند.»
«آنها نگران بودند که ایران پس از سقوط رژیم صدام کنترل عراق را در دست بگیرد.»
در جنگ چه اتفاقی رخ داد؟
در سحرگاه ۲۰ مارس ۲۰۰۳ «عملیات آزادی عراق» با ۲۹۵ هزار سرباز آمریکایی و متحدانش از مرز عراق با کویت آغاز شد.
هفتاد هزار نفر از نیروهای پیشمرگه کُرد در شمال این کشور با نیروهای عراقی جنگیدند.
در ماه مه، ارتش عراق شکست خورد و رژیم آن سرنگون شد. صدام حسین بعدا دستگیر، محاکمه و اعدام شد.
اما هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق یافت نشد.
در سال ۲۰۰۴، عراق در میانه شورشی فرقهای گرفتار شد. در سالهای بعد، جنگی داخلی میان جناحهای مسلمان شیعه و سنی عراق درگرفت.
نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ از عراق خارج شدند.
تخمین زده میشود که بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱، حدود ۴۶۱ هزار نفر در عراق به دلایل مرتبط با جنگ جان خود را از دست دادند و این جنگ ۳ تریلیون دلار هزینه داشته است.
دکتر کارین فون هیپل، مدیر کل اندیشکده مؤسسه خدمات متحد سلطنتی میگوید: «در این جنگ به اعتبار آمریکا صدمه زیادی خورد.»
بعد از بیست سال هنوز هم میشنوید که مردم میگویند: چرا باید اطلاعات اعلام شده توسط آمریکاییها را باور کنیم؟»
- جرمی هاوِل
- بیبیسی نیوز
در ۲۰ مارس ۲۰۰۳، نیروهای ایالات متحده و متحدانش به عراق حمله کردند و رژیم صدام حسین را سرنگون کردند.
ایالات متحده میگفت عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و تهدیدی برای صلح بینالمللی است، اما بیشتر کشورها از اقدام نظامی علیه عراق حمایت نکردند.
چرا آمریکا میخواست به عراق حمله کند؟
در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ ایالات متحده رهبری ائتلافی چند ملیتی را بر عهده داشت که نیروهای متجاوز عراقی را وادار به خروج از کویت کرد.
بعداً، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۶۸۷ را به تصویب رساند که به عراق دستور میداد تمام سلاحهای کشتار جمعی خود را نابود کند. سلاحهای کشتار جمعی اصطلاحی است که برای توصیف سلاحهای هستهای، بیولوژیکی و شیمیایی و موشکهای بالستیک دوربرد استفاده میشود.
در سال ۱۹۹۸ عراق همکاری با بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل را به حالت تعلیق درآورد و ایالات متحده و بریتانیا در واکنش به این اقدام عراق با حملات هوایی پاسخ دادند.
پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ القاعده به مرکز تجارت جهانی در نیویورک و پنتاگون در واشنگتن، دولت رئیسجمهور جورج دابلیو بوش برنامهریزی برای حمله به عراق را آغاز کرد.
رئیسجمهور بوش مدعی شد که صدام به ذخیره و ساخت سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد و عراق در کنار ایران و کره شمالی بخشی از «محور شرارت» بینالمللی است.
در اکتبر ۲۰۰۲ کنگره آمریکا اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه عراق را صادر کرد.
دکتر لزلی وینجاموری، مدیر برنامه ایالات متحده و آمریکا در چتم هاوس، یک اندیشکده روابط خارجی در لندن، میگوید: «بسیاری از افراد در واشنگتن بر این باور بودند که شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان میدهد عراق سلاحهای کشتار جمعی دارد و این تهدیدی واقعی است.»
در فوریه ۲۰۰۳ کالین پاول، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، از شورای امنیت سازمان ملل درخواست کرد که با اقدام نظامی علیه عراق موافقت کند و گفت که این کشور با برنامه ادعایی سلاحهای کشتار جمعی، قطعنامههای قبلی را نقض میکند.
با این حال، او نتوانست شورا را متقاعد کند. اکثر اعضای شورا از بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل و سازمان انرژی بینالمللی - که در سال ۲۰۰۲ به عراق رفته بودند - میخواستند تا در آنجا کار بیشتری برای یافتن شواهدی از وجود سلاحهای کشتار جمعی انجام دهند.
ایالات متحده گفت که منتظر گزارش بازرسان نخواهد ماند و «ائتلاف موافقان» را علیه عراق تشکیل داد.
چه کسانی از جنگ حمایت کردند؟
از ۳۰ کشور عضو این ائتلاف، بریتانیا، استرالیا و لهستان در این تهاجم شرکت کردند.
بریتانیا ۴۵ هزار سرباز، استرالیا ۲۰۰۰ سرباز و لهستان ۱۹۴ نیروی ویژه را به عراق اعزام کردند.
کویت اجازه داد تا تهاجم از خاک این کشور انجام شود.
اسپانیا و ایتالیا به همراه چندین کشور اروپای شرقی در «گروه ویلنیوس» از ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده حمایت دیپلماتیک کردند. گروه ویلنیوس میگفت که باور دارد عراق برنامه کشتار جمعی دارد و قطعنامههای سازمان ملل را نقض میکند.
اتهامات آمریکا و بریتانیا علیه عراق چه بودند؟
کالین پاول، وزیر امور خارجه آمریکا در سال ۲۰۰۳ به سازمان ملل گفت که عراق «آزمایشگاههای سیار» برای تولید سلاحهای بیولوژیکی دارد.
اما، او در سال ۲۰۰۴ اذعان کرد که شواهد این امر «به نظر میرسد آنقدر محکم نبوده است».
دولت بریتانیا یک پرونده اطلاعاتی را منتشر کرد که در آن ادعا میشد عراق میتواند موشکهایش را در عرض ۴۵ دقیقه برای اصابت به اهداف بریتانیایی در شرق مدیترانه آماده کند.
تونی بلر، نخستوزیر وقت بریتانیا، گفت که «تردیدی وجود ندارد» که صدام حسین به تولید سلاحهای کشتار جمعی ادامه میدهد.
دو کشور به شدت بر ادعاهای دو فراری عراقی تکیه کردند - یک مهندس شیمی به نام رافد احمد علوان الجنابی و یک افسر اطلاعاتی به نام سرگرد محمد حارث - که میگفتند اطلاعات دست اولی از برنامه سلاحهای کشتار جمعی عراق داشتند.
هر دو نفر بعداً گفتند که شواهدشان جعلی بوده زیرا میخواستند متحدان به صدام حمله کنند و صدام را سرنگون کنند.
چه کسانی از حمایت از جنگ امتناع کردند؟
دو همسایه ایالات متحده، کانادا و مکزیک، از حمایت از جنگ خودداری کردند.
آلمان و فرانسه، دو متحد کلیدی ایالات متحده در اروپا نیز از حمایت خودداری کردند.
دومینیک دو ویلپن وزیر امور خارجه فرانسه گفت مداخله نظامی «بدترین راه حل ممکن» خواهد بود.
ترکیه - یکی از اعضای ناتو و همسایه عراق - به آمریکا و متحدانش اجازه استفاده از پایگاههای هوایی خود را نداد.
کشورهای خاورمیانه، مانند عربستان سعودی، که از آمریکا در برابر عراق در جنگ خلیج فارس در سالهای ۱۹۹۱-۱۹۹۰ حمایت کرده بودند، از تهاجم این کشور در سال ۲۰۰۳ حمایت نکردند.
پروفسور گیلبرت آچکار، کارشناس سیاست خاورمیانه در دانشگاه سوآس لندن میگوید: «کشورهای عرب خلیج فارس این طرح را جنونآمیز میدانستند.»
«آنها نگران بودند که ایران پس از سقوط رژیم صدام کنترل عراق را در دست بگیرد.»
در جنگ چه اتفاقی رخ داد؟
در سحرگاه ۲۰ مارس ۲۰۰۳ «عملیات آزادی عراق» با ۲۹۵ هزار سرباز آمریکایی و متحدانش از مرز عراق با کویت آغاز شد.
هفتاد هزار نفر از نیروهای پیشمرگه کُرد در شمال این کشور با نیروهای عراقی جنگیدند.
در ماه مه، ارتش عراق شکست خورد و رژیم آن سرنگون شد. صدام حسین بعدا دستگیر، محاکمه و اعدام شد.
اما هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق یافت نشد.
در سال ۲۰۰۴، عراق در میانه شورشی فرقهای گرفتار شد. در سالهای بعد، جنگی داخلی میان جناحهای مسلمان شیعه و سنی عراق درگرفت.
نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ از عراق خارج شدند.
تخمین زده میشود که بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱، حدود ۴۶۱ هزار نفر در عراق به دلایل مرتبط با جنگ جان خود را از دست دادند و این جنگ ۳ تریلیون دلار هزینه داشته است.
دکتر کارین فون هیپل، مدیر کل اندیشکده مؤسسه خدمات متحد سلطنتی میگوید: «در این جنگ به اعتبار آمریکا صدمه زیادی خورد.»
بعد از بیست سال هنوز هم میشنوید که مردم میگویند: چرا باید اطلاعات اعلام شده توسط آمریکاییها را باور کنیم؟»
منبع خبر: بی بی سی فارسی
اخبار مرتبط: چرا ۲۰ سال پیش آمریکا و متحدانش به عراق حمله کردند؟