حقوق بشر در آلمان/زنان از عمده‌ترین قربانیان تبعیض/رشد حملات علیه مسلمانان/افزایش پرونده‌های مربوط به خشونت پلیس

خبرگزاری میزان – نگاهی دقیق‌تر به وضعیت حقوق بشری آلمان و سیاست‌های این کشور، موراد متعددی از نقض حقوق بشر را آشکار می‌کند.

جرایم ناشی از نفرت، خشونت با ریشه تبعیض، برخورد با پناهجویان و مهاجران، نژادپرستی، ارسال تسلیحات به کشور‌های ناقض حقوق بشر از جمله این موارد هستند.

نقض کنوانسیون حقوق بشر اروپا

دادگاه عالی حقوق بشر اروپا اخیرا اعلام کرد که آلمان با رد تحقیقات مستقل و مؤثر در مورد رفتار نژادی توسط افسران پلیس، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر را نقض کرده است.

این حکم پس از آن صادر شد که یک تبعه آلمانی هندی الاصل، که قربانی تبعیض نژادی شده بود، پرونده خود را به دادگاه حقوق بشر اروپا برد و یک نبرد حقوقی چهار ساله را آغاز کرد.

حکم دادگاه حقوق بشر اروپا اعلام کرد که مقامات دولتی آلمان به وظایف خود برای انجام همه اقدامات منطقی برای تعیین اینکه آیا یک نگرش تبعیض‌آمیز در بررسی هویت نقش داشته است یا خیر، عمل نکرده اند و بنابراین نتوانسته‌اند یک تحقیق موثر در این زمینه انجام دهند.

تبعیض

در ماه می ۲۰۲۲، وزارت کشور فدرال آلمان گزارش داد که جرایم ناشی از نفرت نسبت به سال قبل ۱۹ درصد افزایش یافته است.

در همان ماه، دولت آلمان بسته‌ای متشکل از ۸۹ اقدام علیه جنایات نژادپرستانه را تصویب کرد؛ در حالی که این اقدامات حمایت بیشتری از جامعه ارائه می‌کردند، اما از پرداختن به نژادپرستی نهادینه و تعیین یک استراتژی کلی علیه خشونت نژادپرستانه کوتاهی کردند.

پاسخگویی در مورد سوء استفاده‌های تبعیض آمیز توسط پلیس به دلیل فقدان مکانیسم شکایت مستقل برای بررسی موثر ادعا‌ها در سطوح فدرال و ایالتی، و همچنین عدم الزام پلیس در شش ایالت فدرال و در سطح فدرال به پوشیدن نشان‌های شناسایی، همچنان با مشکل مواجه می‌شود.

حقوق پناهندگان و مهاجران

با نقض اصل عدم بازگشت (بازگشت اجباری)، ۱۶۷ نفر قبل از تعلیق موقت اخراج در ۱۱ آگوست گذشته به افغانستان اخراج شدند؛ دولت فدرال آلمان در ماه سپتامبر برای دو هزار و ۶۰۰ نفر از آسیب‌پذیرترین افراد پناهجو و اعضای خانواده آن‌ها ویزای بشردوستانه را وعده داد، اما اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است.

با توجه به ادعای آلمان برای تسهیل قوانین مهاجرتی، مهاجران آفریقایی از تجربیات خود در زمینه تعصب و بی‌عدالتی می‌گویند.

یک پناهجوی آفریقایی که در آلمان زندگی می‌کند، می‌گوید: لحظه‌ای که یک مرد سیاه‌پوست را می‌بینند، با دید تحقیرآمیزی به وی نگاه می‌کنند؛ متاسفم که این کلمه را به کار می‌برم، اما اکثر آن‌ها یک مرد سیاه پوست را می‌بینند و فکر می‌کنند که او مجرم یا فروشنده مواد مخدر است.

آلمان، کشوری با حدود ۸۴ میلیون نفر جمعیت، در واقع مهاجران آفریقایی کمی دارد؛ در سال ۲۰۲۱، تنها ۴۵۰ هزار نفر از کشور‌های جنوب صحرای آفریقا در این کشور ثبت نام کردند؛ اگرچه در این آمار، تعداد افرادی که تابعیت آلمان را پذیرفته‌اند به حساب نمی‌آید.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد یک سوم آفریقایی‌هایی که در آلمان زندگی می‌کنند گزارش دادند که با آن‌ها بد رفتار شده یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

 

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

خشونت پلیس آلمان

آمار‌های جدید ارائه شده نشان می‌‎دهند که اگرچه موارد خشونت از سوی پلیس در این کشور تا حد کشور‌هایی مانند آمریکا بالا نیست، اما پرونده‌های مربوط به خشونت مرگبار پلیس مشکوک بوده و سوالات و ابهاماتی را ایجاد می‌کنند.

ارقام رسمی، تعداد دفعاتی که افسران پلیس آلمان در سال ۲۰۲۲ دست به خشونت تسلیحاتی زده‌اند، هنوز وجود ندارد.

در مقابل، فهرست «تیراندازی پلیس» توسط موسسه حقوق اجتماعی و امنیت عمومی در برلین بیان می‌کند که ۱۰ نفر در جریان عملیات پلیس در سال ۲۰۲۲ بر اثر تیراندازی کشته شده‌اند.

در ۱۳۹ مورد از این تیراندازی‌ها، افرادی از سوی پلیس آلمان هدف گلوله قرار گرفته‌اند.

تعداد تیر‌اندازی‌های مستقیم پلیس آلمان به سمت افراد در سال ۲۰۲۱، ۵۱ نفر اعلام شده است؛ در این سال در مجموع هشت کشته و ۳۱ مجروح در پی خشونت‌های پلیس وجود داشته است.

خودداری از پذیرفتن مسئولیت جنایات استعماری در آفریقا

میراث استعماری آلمان برای مدت طولانی توسط دولت و عموم مردم این کشور نادیده گرفته شده است، اما در بحبوحه جنبش جهانی ضد نژادپرستی، باید به این موضوع بیش از پیش پرداخته شود.

طی سال‌های گذشته در سرتاسر جهان، نماد‌های استعمار و نژادپرستی زیر سوال رفته و در بسیاری موارد از بین رفتند و این امر پس از دهه‌ها، حتی قرن‌ها، صورت می‌گیرد.

از دهه ۱۸۸۰ تا ۱۹۱۹، آلمان مناطقی را که امروزه توگو، بوروندی، کامرون، نامیبیا و رواندا نامیده می‌شوند، در میان دیگر سرزمین‌های آفریقایی، و همچنین بخشی از پاپوآ گینه نو و چندین جزیره در غرب اقیانوس آرام را در اختیار داشت.

حتی بر اساس معیار‌های استعمار اروپایی، اقدامات آلمان در نامیبیا - که در آن زمان به عنوان آلمان جنوب غربی آفریقا شناخته می‌شد - به دلیل وحشیگری خود برجسته است؛ بین سال‌های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۸ مقامات و سربازان آلمانی ده‌ها هزار نفر از مردم محلی و هزاران نفر از مردم ناما را در یک کارزار کشتار کشتند که به طور گسترده به عنوان اولین نسل‌کشی قرن بیستم شناخته می‌شود.

با این وجود آلمان مدت‌هاست که مسئولیت اقدامات خود در نامیبیا را نادیده گرفته است و بوندستاگ (پارلمان آلمان) هرگز رسما این قتل‌ها را به عنوان نسل کشی به رسمیت نشناخته است.

 

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

حملات علیه مسلمانان و نهاد‌های اسلامی

در کشور‌های اروپایی مانند آلمان و فرانسه اقدام علیه مسلمانان و نهاد‌های اسلامی با افزایش شدیدی همراه بوده است.

در مجموع ۷۶۸ حمله خشونت‌آمیز به مساجد و مسلمانان در آلمان بین ژانویه ۲۰۱۴ تا ژوئن ۲۰۲۱ رخ داده است؛ به‌ویژه، سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ با بیش از ۱۴۰ حمله برجسته است.

طبق آمار وزارت کشور آلمان، بین ۴.۴ تا ۴.۷ میلیون مسلمان در آلمان زندگی می‌کنند که کمی بیش از ۵ درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند.

یک نهاد حقوق بشری آلمان که حملات علیه مسلمانان را در این کشور ردیابی می‌کند، گزارش داد که برای سال ۲۰۱۸ در مجموع ۱۲۰ حمله خشونت آمیز را ثبت کرده است.

علاوه بر این از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۸۰۰ مورد حمله به مساجد در آلمان روی داده است؛ بیش از ۸۰۰ مسجد در آلمان از سال ۲۰۱۴ هدف تهدید‌ها و حملات بوده‌اند، اما در بیشتر موارد، جنایات به درستی بررسی نشده‌اند.

تجزیه و تحلیل دقیق جنایات در سال ۲۰۱۸ نشان داد که عاملان این جنایات در بیشتر حملات ناشناس باقی مانده‌اند و این امر به حملات بیشتر علیه اماکن مذهبی مسلمانان توسط افراط‌گرایان دامن می‌زند.

در میان ۱۲۰ حمله ثبت شده علیه مساجد در سال ۲۰۱۸، تنها در ۹ مورد عاملان آن شناسایی شدند.

انتقاد کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان

تبعیض در زمینه‌های مختلف در آلمان ادامه دارد و همچنان قربانی می‌گیرد؛ زنان یکی از عمده‌ترین قربانیان تبعیض در این کشور اروپایی هستند.

براساس گزارش آژانس فدرال ضد تبعیض آلمان که در ماه آگوست سال جاری منتشر شد، ۲۰ درصد موارد تبعیض ثبت شده در آلمان تبعیض جنسیتی است.

موضوع تبعیض علیه زنان در آلمان مورد انتقاد کنوانسیون رفع تبعیض سازمان ملل نیز بوده و بوندستاگ (پارلمان مرکزی آلمان) را ناچار به بررسی این موضوع کرد.

بوندستاگ برای نخستین بار در ماه نوامبر نهمین گزارش کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان در آلمان را مورد بررسی قرار داد؛ کنوانسیون مذکور خواستار رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان شده بود.

انتهای پیام/