احمد سمیعی گیلانی ویراستار و مترجم و نویسنده در سن ۱۰۲ سالگی در ایران درگذشت. تالیفات و آثار شاخص او در زمینه آیین نگارش و ویرایش از منابع اصلی این حوزه است، از جمله کتاب «ویرایش و نگارش».

او متولد بهمن‌ماه ۱۲۹۹ بود و در دانشگاه تهران ادبیات و زبانشناسی خوانده بود. آقای سمیعی پیش از انقلاب با سازمان لغت‌نامه دهخدا و موسسه فرانکلین همکاری می‌کرد.

او پس از انقلاب هم در بنگاه ترجمه و نشر کتاب، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی، انتشارات سروش، مرکز نشر دانشگاهی و بنیاد دائرة‌المعارف به ویراستاری مشغول بود.

احمد سمیعی گیلانی از سال ۱۳۷۰ به عضویت فرهنگستان درآمد و پس از آن نیز سردبیر نامه فرهنگستان‌، فصلنامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مدیر گروه ادبیات معاصر فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.

دلدار و دلباخته ژرژ ساند، خیال پروری‌های ژان ژاک روسو، سالامبو گوستاو فلوبِر، برادرزاده رامو دیدرو از جمله ترجمه‌های اوست. آقای سمیعی به دو زبان انگلیسی و فارسی مسلط بود.

پس از تشکیل حزب توده، آقای سمیعی مدتی به این حزب پیوست. آقای سمیعی در مصاحبه‌ای با بلاگ تاریخ شفاهی درباره آن دوران گفته بود «نمی‌خواهم وارد جزییات شوم تقریبا ۱۰ سال فعالیت سیاسی داشتم که نمی‌خواهم به چند و چون آن بپردازم فقط می‌گویم که بهترین سال‌های عمرم همان ۱۰ سال بود. از تجربه‌های مثبت و منفی که در این دوره داشتم بسیار آموختم. برای من درس زندگی بود. حوادث تازه بسیاری از سر گذراندم و مهارت‌های تازه‌ای پیدا کردم، همه آنها از من شخصیت تازه‌ای ساخت».

آقای سمیعی دو سال و نیم هم در رابطه با فعالیت سیاسی به زندان افتاد که به گفته خودش «بسیار پرثمر بود و باعث شد که چندین اثر از جمله سالامبو را ترجمه کند.

او فرزند خانواده‌ای مذهبی بود. پدرش مجتهد و تحصیل‌کرده نجف بود و مادرش فرزند ملامحمد خمامی، روحانی شناخته شده رشت.

احمد سمیعی گیلانی ویراستار و مترجم و نویسنده در سن ۱۰۲ سالگی در ایران درگذشت. تالیفات و آثار شاخص او در زمینه آیین نگارش و ویرایش از منابع اصلی این حوزه است، از جمله کتاب «ویرایش و نگارش».

او متولد بهمن‌ماه ۱۲۹۹ بود و در دانشگاه تهران ادبیات و زبانشناسی خوانده بود. آقای سمیعی پیش از انقلاب با سازمان لغت‌نامه دهخدا و موسسه فرانکلین همکاری می‌کرد.

او پس از انقلاب هم در بنگاه ترجمه و نشر کتاب، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی، انتشارات سروش، مرکز نشر دانشگاهی و بنیاد دائرة‌المعارف به ویراستاری مشغول بود.

احمد سمیعی گیلانی از سال ۱۳۷۰ به عضویت فرهنگستان درآمد و پس از آن نیز سردبیر نامه فرهنگستان‌، فصلنامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مدیر گروه ادبیات معاصر فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.

دلدار و دلباخته ژرژ ساند، خیال پروری‌های ژان ژاک روسو، سالامبو گوستاو فلوبِر، برادرزاده رامو دیدرو از جمله ترجمه‌های اوست. آقای سمیعی به دو زبان انگلیسی و فارسی مسلط بود.

پس از تشکیل حزب توده، آقای سمیعی مدتی به این حزب پیوست. آقای سمیعی در مصاحبه‌ای با بلاگ تاریخ شفاهی درباره آن دوران گفته بود «نمی‌خواهم وارد جزییات شوم تقریبا ۱۰ سال فعالیت سیاسی داشتم که نمی‌خواهم به چند و چون آن بپردازم فقط می‌گویم که بهترین سال‌های عمرم همان ۱۰ سال بود. از تجربه‌های مثبت و منفی که در این دوره داشتم بسیار آموختم. برای من درس زندگی بود. حوادث تازه بسیاری از سر گذراندم و مهارت‌های تازه‌ای پیدا کردم، همه آنها از من شخصیت تازه‌ای ساخت».

آقای سمیعی دو سال و نیم هم در رابطه با فعالیت سیاسی به زندان افتاد که به گفته خودش «بسیار پرثمر بود و باعث شد که چندین اثر از جمله سالامبو را ترجمه کند.

او فرزند خانواده‌ای مذهبی بود. پدرش مجتهد و تحصیل‌کرده نجف بود و مادرش فرزند ملامحمد خمامی، روحانی شناخته شده رشت.