در باب مقایسه مضحک دموکراسی فرانسوی و استبداد وحشی جمهوری اسلامی

 در باب مقایسه مضحک دموکراسی فرانسوی و استبداد وحشی جمهوری اسلامی

  هر وقت در فرانسه جنبشی رخ میدهد عروسی ارزشی ها آغاز میشود. به تصاویری از این دست استناد میکنند تا بگویند آسمان آبی در همه جای جهان یکی است. گزاره ای فریبنده برای توجیه کودک کشی و شهروند آزاری حکومت دینی. در جنبش ” جلیقه زردها” هم همین بود. مقایسه سازی های توهین آمیز برای مشروعیت به سرکوب نظاممند شهروندان ایرانی.   ” خشونت پلیسی” موضوعی کم سابقه در فرانسه نبوده. برای این خشونت جنبش هایی در فرانسه هم رخ داده. اما چرا مقایسه ارزشی های جمهوری اسلامی با آنچه که در فرانسه رخ میدهد مضحک است؟ چون دیکتاتوری وحشی از جنس جمهوری اسلامی را با دموکراسی فرانسوی مقایسه نمیکنند. فرانسه اگر قرار است مقایسه شود باید با دموکراسیها مقایسه شود نه با حکومتی که از بچه کشی تا زن کشی تا شکنجه و اعدام و حبس و انفرادی در کارنامه اش است. به حجم اعتراضها در شکلهای متنوع در فرانسه بنگرید تا این مقایسه های مضحک را دریابید. آنچه که در فرانسه می گذرد نمایش تمام عیار دموکراسی است. بخشی از جامعه بنا به دلایلی با طرح اصلاحی دولت درباره سن بازنشستگی مخالف است. چند سالی است از همه امکانات موجود از رسانه ها تا صندوق رای، از تشکل ها تا ابزار خیابان و اعتصاب برای ممانعت از تصویب این طرح استفاده میکند. در این سالها، هفته ها حمل و نقل فرانسه خوابیده. کارفرما نمی تواند کارمندان را از اعتصاب بازدارد. حتی دانشگاهها هم توصیه کرده اند در روزهای بسیج عمومی تظاهرات امتحانها بهتر است گرفته نشود. چرا؟ چون اعتصاب و اجتماع خیابانی و مخالفت با دولت حق است. دولت، خدا نیست که در برابرش نشود اعتراض کرد. برای همین فرانسه با تمام انتقاداتی که به مدل دموکراسی اش وارد شده کشور جمهوری ها، اعتصاب و اعتراض است. مردم عصیانگری دارد و برای خود حق مشارکت قائل هستند.   احتمالا بگویند تصاویری از این دست چیست؟ شما نگران نباشید. اینجا انواع و اقسام نهادهای مدنی ، شبکه وکلا و مدافعان حقوق بشر وجود دارد تا اگر برخورد نامشروعی صورت گرفته باشد پلیس را دادگاهی کند. شما به سیستم گندیده خودتان برسید که کیان پیرفلک را کشت. مهسا، سارینا و نیکا را کشت. قتلهای مخوف زنجیره ای راه انداخت و به دانش آموزان دختر حمله شیمیایی کرد. هر یک از این جنایات در فرانسه بود جمهوری دیگری رخ می داد.   حالا چرا جمهوری اسلامی اصرار دارد بگوید آسمان همه جا آبی است؟ دلیلش توجیه مخالفانش نیست، توجیه طرفدارانش است که سبک مغز هستند. همان مغزهای پوسیده ای که دنبال بهانه ای برای مشروعیت بخشیدن به کودک کشی و تحقیر سیستماتیک شهروندان می گردند.   مجتبی نجفی کانال نویسنده  
 
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران