فاطمه ارّه بازی سیاسی، و یادی از نعره کشیدن های خروشچف و کفش در آوردن های رجایی!؛ ف. م. سخن - Gooya News

البته آن چه اکنون می نویسم به سیاست روز کشورمان ربطی ندارد و فقط یادآوری چند خاطره ی قدیمی سیاسی ست که شاید تازه از تخم در آمدگان سیاسی چیزهایی از آن بیاموزند و شاید هم نیاموزند که طبیعتا برای من اهمیتی ندارد!

ما یک آبروی ملی داریم که حکومت نکبت اسلامی چیزی از آن برای مان باقی نگذاشته و یک تتمه ای هم که از این آبرو باقی مانده آن هم به وسیله ی فاطمه ارّه های سیاسی ممکن است از بین برود که خب برود.

بعد از اعتراضات اخیر،،، مردم جان به لب رسیده ی ایران در جهان صاحب ارج و قربی شدند که به خاطر مظلومیت و معصومیت بچه های ما به دست آمد.

هنرمندان بزرگ جهان، ورزشکاران بین المللی، روزنامه نگاران و گزارشگران رسانه های موثر، برای آزادی بچه های اسیر کشورمان از شرّ محدودیت های اسلامی، هر آن چه در توان شان بود، انجام دادند و نام ایران بر صفحات رسانه های نوشتاری و تصویری جهان منعکس شد اما همان ها که جنبش سبز را به گند کشیدند این بار هم جنبش اعتراضی بچه های ما را به وضعی انداختند که هم در داخل و هم در خارج از ایران صداها چند پاره شد و حرکتی که می توانست به سرنگونی حکومت بینجامد به محاق موقت رفت.

بدیهی ست در جهانی که همه آزادند هر کار خواستند بکنند، عده ای هم می توانند خود را رهبران جنبش و مردم ایران بنامند و به جای آن ها از پشت تریبون هایی که در اختیارشان قرار می گیرد، آن گونه که بلدند و فرهنگ شان اجازه می دهد سخن بگویند و ژانگولر بازی در آورند.

این دیگر با اصحاب قدرت سیاسی جهان است که متوجه بازی خوردن شان بشوند یا نشوند چون آن چه به جایی نمی رسد فریاد کسانی ست که فرق میان سیاست ورزی عاقلانه با نمایش های بچگانه ی عوام فریبانه را می دانند و کاری از دست شان بر نمی آید.