«استقامت» نمونه‌های تازه‌ای را از مریخ جمع‌آوری کرد

مریخ‌نورد «استقامت»(Perseverance) ناسا اولین نمونه را برای تازه‌ترین کارزار علمی ماموریت خود در روز پنجشنبه استخراج و ذخیره کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، طی هر کارزار، محققان منطقه جدیدی را کاوش و مطالعه می‌کنند. در این مورد، مریخ‌نورد استقامت در حال کاوش منطقه‌ای بالای دلتای دهانه جیزرو(Jezero) است.

استقامت در مجموع ۱۹ نمونه و سه لوله شاهد(witness tube) جمع‌آوری کرده است و به تازگی ۱۰ لوله را در سطح مریخ قرار داده است تا طی یک برنامه‌ی بازگشت نمونه، به زمین بازگردانده شوند.

دانشمندان می‌خواهند نمونه‌های مریخی را با تجهیزات آزمایشگاهی قدرتمند روی زمین مطالعه کنند و به جستجوی نشانه‌هایی از حیات میکروبی باستانی در آن بگردند و چرخه آبی را که سطح و درون مریخ را شکل داده، درک کنند.

آخرین نمونه‌ی جمع‌آوری شده از یک سنگ برداشته شده که دانشمندان آن را بریا(Berea) می‌نامند، این نمونه شانزدهمین نمونه جمع‌آوری شده از هسته‌ی یک سنگ است. تیم علمی بر این باورند که سنگ بریا از بقایای سنگی تشکیل شده است که توسط یک رودخانه باستانی به این مکان منتقل شده است. این بدان معناست که این ماده می‌تواند از منطقه‌ای فراتر از محدوده دهانه جیزرو آمده باشد، و این یکی از دلایلی است که محققان آن را بسیار امیدوارکننده می‌دانند.

کتی استاک مورگان(Katie Stack Morgan)، معاون دانشمند پروژه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا می‌گوید: دلیل دوم این است که سنگ سرشار از کربنات است. سنگ‌های کربناته روی زمین می‌توانند در حفظ شکل‌های حیات فسیل‌شده خوب باشند. اگر نشانه‌های زیستی در این قسمت از دهانه جیزرو وجود داشته باشد، سنگی مانند این به خوبی می‌تواند اسرار آنها را حفظ کند.

معمای آب و هوایی

یک معمای بزرگ این است که آب و هوای مریخ زمانی که این منطقه با آب مایع پوشانده شد، چگونه بوده است. از آنجایی که کربنات‌ها به دلیل فعل و انفعالات شیمیایی در آب مایع تشکیل می‌شوند، می‌توانند سابقه طولانی مدت تغییرات آب و هوای سیاره را در اختیار دانشمندان قرار دهند. با مطالعه کربنات در نمونه سنگ بریا، تیم علمی می‌توانند به این سوالات پاسخ دهند.

جدیدترین نمونه‌ی مریخی به طور ایمن در یک لوله در شکم مریخ‌نورد ذخیره شده است و این مریخ‌نورد شش چرخ به حرکت خود در این منطقه به سمت بستر خشک رودخانه ادامه خواهد داد و به مکانی می‌رود که تیم علمی آن را «Castell Henllys» می‌نامد.

انتهای پیام