دست‌درازی‌های نگران‌کننده به «مسجدالاقصی»

«مسجدالاقصی»، که قبه طلایی «الصخره» معمولا با آن به اشتباه گرفته می‌شود، همواره کانون درگیری‌های رژیم اسرائیل با ساکنان فلسطین بوده و بارها تخریب و غارت شده است، یونسکو، این مسجد و شهر باستانی اورشلیم را بیش از ۴۰ سال است که به عنوان «میراث درخطر نابودی» ثبت کرده است.

به گزارش ایسنا، مسجدالاقصی یکی از شناخته شده‌ترین بناهای بخش قدیمی اورشلیم است که برای مسیحیان، یهودیان و مسلمانان، مقدس است. اصطلاح «مسجدالاقصی» بیشتر برای کل میدانی که مسجد و قبه‌الصخره در آن قرار دارد استفاده می‌شود، اگرچه این میدان به طور رسمی به عنوان «حرم‌الشریف» هم شناخته می‌شود.

یک تصور غلط، اما رایج درباره مسجدالاقصی این است که آن را با قبه طلایی ‌الصخره اشتباه می‌گیرند. در واقع، مسجدالاقصی یک مجموعه زیارتگاهی است که اهمیت آن برگرفته از سنگ بنایش است که در قلب آن قرار گرفته است. مسجدالاقصی سومین مکان مقدس پس از مکه و مدینه است، که مسلمانان در آن عبادت می‌کنند.

مسجدالاقصی یا به زبان ساده «الاقصی» به معنای «دورترین مسجد» یا «دورترین حرم» است و به مسجد گنبدی سربی در محوطه مقدس «حرم شریف» یا «حصار شریف» اطلاق می‌شود. در اصل، اعتقاد بر این است که اصطلاح "دورترین مکان مقدس" به اورشلیم به عنوان یک کل اشاره دارد. این محوطه شامل گنبدِ صخره، چهار مناره، دروازه‌های تاریخی محوطه و خود مسجد است. تمام این سازه‌ها روی تپه‌ای بنا شده است که یهودیان آن را «کوه معبد» می‌خوانند.

سنگ بنای مسجد را خلیفه اموی در سال ۶۶۱ میلادی پس از تصرف شهر گذاشت. نمازخانه اصلی مسجدالاقصی و قبه الصخره، در نزدیکی مرکز تپه در سال ۶۹۲ میلادی (در برخی منابع، سال ۷۰۵ میلادی آمده است) تکمیل شد و به این ترتیب یکی از قدیمی‌ترین بناهای اسلامی موجود در جهان ساخته شد. هرچند به اعتقاد یهودیان این مکان پرستشگاه اورشیلم و معبد سلیمان بوده و مقدس‌ترین مکان مذهبی پیروان یهودیت به شمار می‌آید.

این بنا در قرون بعدی، چندین بار بر اثر زلزله ویران شد و در سال ۱۹۶۹ میلادی در یک حملۀ آتش‌سوزی بخشی از نمازخانه و منبری که به قرن دوازدهم میلادی تعلق داشت، تخریب شد.

منبری که در آتش‌سوزی ۱۹۶۹ تخریب شد