پادزهر ناامنی

درگیر بودن بدنه ارتش پهلوی با محاکمه و اعدام امرا و فرماندهان خائن خود از یک سو و پراکنده بودن فرماندهی، نیروها و امکانات نظامی کشور در چهار گروه شبه‌نظامی از دیگر سو مانع از اعمال قدرتِ کاملِ حافظان امنیت در خیابان‌ها و معابر شهرها و روستاهای کشور در اولین روزها و ماه‌های پیروزی انقلاب اسلامی و یکه‌تازی گروه‌های تروریستی شد.

به گزارش ایسنا، امروز دوم اردیبهشت ماه چهل و چهارمین سالروز تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ است.

گروهک‌های تروریستی برای ایجاد رعب و وحشت و ناامن کردن فضای شهرها و روستاها در اولین روزها و ماههای پس از پیروزی انقلاب اسلامی با بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها علیه مردم وارد عمل شدند. آنان با ظاهری انقلابی برخی خیابان‌های اصلی و فرعی شهر را می‌بستند و با کنترل تردد خودروهای عبوری برای مردم مزاحمت ایجاد می‌کردند.

ابتدا اعضای گروهک تروریستی فرقان و چند گروهک تروریستی کوچک و بعدتر اعضای سازمان مجاهدین خلق – منافقین – با بستن معابر، شهروندانی که ظاهری متشرع داشتند یا ملبس به لباس روحانیت بودند یا زنان و دختران محجبه و چادر به سر را به زور از ماشین‌ها بیرون می‌کشیدند و به قتل می‌رساندند.

این وضعیت نشان از بی‌ثباتی حافظان امنیت و قوای نظامی رسمی کشور به دلیل متواری شدن فرماندهان و امرای طاغوتی آنها داشت. ارتش، شهربانی و ژاندارمری درگیر دستگیری و محاکمه فرماندهان خود در دادگاه‌های انقلاب اسلامی بودند به همین دلیل از نظر فرماندهی در ناپایدارترین وضعیت به سر می‌بردند و گروهک‌های ضدانقلاب هم از این فرصت نهایت سوء استفاده را کردند.

ناامنی‌ها به حدی زیاد بود که برخی شخصیت‌های حقوقی در دولت موقت و تعدادی از چهره‌های انقلابی برای مهار ناامنی، گروه‌های شبه نظامی درست کردند و به صورت خودجوش برای خود مسوولیت نظم‌بخشی به رفت و آمدهای خیابانی و تعدیل ناامنی‌ها در معابر شهر و روستا را تعیین کردند.

گروه‌های مذکور تحت مدیریت آیت‌الله حسن لاهوتی در پادگان باغشاه، حجت‌الاسلام محمد منتظری در مرکز گارد شهربانی و دانشگاه تهران، عباس آقازمانی معروف به ابوشریف در پادگان جمشیدیه و نهضت آزادی با حمایتِ دولت موقت در پادگان سلطنت‌آباد مستقر شدند.

این نیروها در ابتدا موجب برقراری امنیت نسبی شدند اما رفته رفته چند دستگی در فرماندهی و ناهماهنگ عمل کردن و دخالت آنها در کار یکدیگر موجب خنثی شدن عملکردها شد.

به این وضعیت، نگرانی برخی اعضای دولت موقت از کودتای احتمالی سران ارتش پهلوی را هم اضافه کنید. آنان برای بر طرف کردن این نگرانی به فکر تاسیس نیروی نظامی قابل اعتمادتری افتادند. برخی از اعضای این دولت پیشنهاد تشکیل گارد ملی برای محافظت از دستاوردهای انقلاب را دادند. این پیشنهاد در جلسات دولت موقت مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

دولت موقت طرح تاسیس گارد ملی را تصویب کرد و به تایید بنیانگذار انقلاب اسلامی رساند و به فرمان امام، آن چهار گروه شبه‌نظامی با نام گارد ملی تحت فرماندهی دولت موقت قرار گرفتند و عباس امیرانتظام سخنگوی دولت در دوم اسفند ۱۳۵۷ خبر تشکیل گارد ملی را از رادیو و تلویزیون اعلام کرد.

البته دسته‌ای دیگر از اعضای دولت موقت واژه «گارد ملی» را دارای بار منفی و تداعی کننده گارد جاویدان شاه دانسته و این نام را در برازنده سازمانی که قرار است از دستاوردهای انقلاب اسلامی محافظت کند، ندانستند. به همین دلیل موضوع بین یاران انقلاب به بحث گذاشته شد. برخی از آنان با استناد به واژه‌ای که هر چهار گروه شبه‌نظامی خود را با آن معرفی کرده بودند – واژه پاسدار - خواستار تغییر نام «گارد ملی» به «سپاه پاسداران» شدند.

مبتکر این ایده شخصی به نام محمد توسلی از اعضای حزب نهضت آزادی ایران بود. او بعد از مهندس مهدی بازرگان و دکتر ابراهیم یزدی، سومین دبیرکل حزب نهضت آزادی ایران است.

منصوری - چپ و عباس آقازمانی - راست