یادداشتی احساسی برای آرسنالی‌ها بهانه فینال لیگ جزیره/ قهرمانی برای روی کین و من‌سیتی، از مسیر لذت ببرید!

به گزارش "ورزش سه" ديدار چهارشنبه امشب منچستر سيتي و آرسنال در اتحاد، فينال ليگ برتر اين فصل خواهد بود. صعود يا سقوط. شكست يا پيروزي. برد يا باخت. شادي يا غم. بمير يا زنده بمان. با وجود ٧ ديدار باقي مانده به پايان فصل، این فينال است. آيا اين ديدار نهايي خواهد بود ميان گرگ‌ها و بره‌ها؟ فقط اميدوارم بره‌ها، پنجه‌هاي خود را به اندازه كافي سوهان زده باشند! دندان‌ها را تيز كرده باشند و براي آنچه در اين فصل انجام دادند تا پاي جان مبارزه كنند. لقمه‌اي باشند بزرگتر از دهان هميشه باز و شكم‌هاي دائما گرسنه گرگ‌هاي آبي پوش. بايد ثابت كنند لقمه‌اي نيستند كه به سادگي از حلقوم سيري ناپذيران پايين رَوَند. نبردي خواهد بود ديدني. هيچ يا همه چيز.

جمعه شب بدون شك شاهد تماشايي ترين و هيجان‌انگيزترين ديدار اين هفته ليگ برتر بوديم. شور و اضطراب، تلاطم و غليان. دو تيم كه در دو سوي جدول، صدر و قعر، بهانه‌هاي بسياري براي مبارزه بي امان خود داشتند. يكي براي قهرماني در ليگ و ديگري براي بقا و ابقاي خود در آن.

بازگشت بسيار دیر وقت و تساوی ٣-٣ كفايتي براي هيچ يك از دو جناح متخاصم نداشت. گره ايي را باز نكرد. ٣ امتياز حياتي براي هر دو از كف رفته بود. 
هیجان عملیات نجات دیرهنگام آرسنال برابر ساوتهمپتون و برتری ٥ امتیازی در صدر لیگ برتر، باز هم نمي‌توانست تورم مطلق قرمز و سفید پوشان لندني را پنهان كند.

بازگشت ٣-١ به ٣-٣ با بازي نه چندان خوب در خانه، هميشه خوشايند است. اما بازيكنان آرسنال و طرفداران توپچي‌ها در اوج شادي پيش از انكه این رقابت جنون آمیز به پایان برسد قافيه را باخته بودند. در پايان بدن‌هاي خسته روی چمن زمین پهن شده بود، سرها در دست، و یقه پیراهن‌ها برای پوشاندن چهره‌های مضطرب و نگران بالا کشیده شده بودند. بعد از پايان طوفاني و كسب تساوي، تماشاگران آرسنال به نشانه قدردانی از تيم خود به تشويق مودبانه و كنترل شده ايي پرداختند، شاید براي آنچه كه تيم محبوب شان در دقايق پاياني بازي انجام داده بود. شاید برای همه چیزهایی که اين تيم جوان و مستعد در این فصل با تمام وجود به نمايش گذاشته است.

اما در آن سوي استاديوم امارات، طرفداران ساوتهمپتون در عين رودرويي جدي با سقوط تيم خودشان، آواي دردناكي براي توپچي‌ها سر داده بودند؛ "قهرماني" از دست رفته است. و متأسفانه بايد اعتراف كنم بيراه هم هوار نمي‌كشيدند. بعد از فرونشستن گرد و غبارهاي بعد از طوفان چنین نبردي، ته دلم همين احساس را داشتم، گويي مرغ از قفس پريده است.

پس از تساوی در برابر لیورپول، وستهم و ساوتهمپتون، معنای آن سه امتیاز از ٩ امتياز ممكن است، و در آستانه ديدار امشب وزنه به سوي سيتي گواردیولا سنگيني مي‌كند. ماموریت غیرمحتمل مایکل آرتتا و ستارگان جوان او ناگهان به چالش ترسناكي تبديل شده است. اتفاقات اخير و وحشت رسيدن به نقطه پايان برنامه ریزی نشده بود و اضطراب همه تيم جوان آب نديده را فرا گرفته است. آرسنال به استادیوم اتحاد می‌رود، جایی که در هر هفت دیدار اخیر شکست خورده‌اند، جایی که از سال ٢٠١٩ گلی به ثمر نرسانده‌اند، جایی که از سال ٢٠١٥ در آنجا هیچ بردی نداشته‌اند. آمار و ارقام نگراني را بيش از پيش مي كند.

دو تيم ٥ امتیاز اختلاف دارند، اما سیتی دو بازی عقب افتاده در دست دارد، تفاضل گل بسيار بهتري اندوخته است و ذخایر بازيكنان خوب تيم بي انتها است، با کیفیت زياد و تجربه كافي، كارآمد و بسيار حياتي در شرايط موجود، آنچه كه در انتهاي كارزار پايان فصل مبرم و اساسي است. در آن طرف، آرسنال مانند تيمي در چنگال یک بحران عصبی عمل می‌کند و اين شديدا نگران كننده است. از علائم فشار قوي و بي اندازه پايان فصل، براي تيمي كه قهرماني را مي‌خواهد.

توپچي‌ها در مقابل لیورپول و وستهام با دو گل پیش افتادند اما برتری را دو دوستي به حريفان تقديم كردند. و در برابر ساوتهمپتون دو گل را به میهمان هدیه دادند و با فلاكت، گل‌های مارتین اودگارد و بوکایو ساکا در دقایق ٨٨ و ٩٠ به دادشان رسيد. در هر سه ديدار كنترلي وجود نداشت. نشان ديگري از وخامت اوضاع گلي بود كه توسط تئو والکات به ثمر رسيد. در حالي‌كه او تمام تلاش خود را برای پنهان کردن شادی به خاطر احترام به تیم سابقش انجام می‌داد، زینچنکو هم تیمی‌های خود را برای یک جلسه درمانی و مشاوره كوتاه در مرکز زمين دور هم جمع کرد. عملي غيرمنتظره از بازيكن سابق سيتي كه سعي داشت بگويد: "من خوب مي‌دونم، تجربه كافي دارم بچه‌ها، كمي خونسرد باشيد."

زماني‌كه آرسنال فشار دیرهنگام و ديوانه وار پاياني را اغاز كرد كمي دير شده بود. ساعت به دقیقه ٨٨ رسیده بود كه كاپيتان آرسنال،  اودگارد از لبه محوطه جریمه گل تميزي را به ثمر رساند و دو دقیقه بعد ساكا گل تساوي را زد. پس از آن، هشت دقیقه وقت تلف‌ شده داشتيم. بدون برنده و یک امتیازي كه درد چنداني از هر دو تيم دوا نكرد، فقط جراتي داد به ساوتهمپتون قعر نشين تا شايد بتواند از مهلكه سقوط نجات پيدا كند که بعيد مي‌دانم. در ميان تمامي اين رخدادها، برنده واقعي باز هم منچستر سيتي بود.

"تمجيد و باور آرسنال"
 
شايد هنوز براي جوانان معركه ارسنالي زود است. آرسنال هنوز به چیزی دست نيافته است. وقت آن رسيده ارتتا و تيم او را باور داشت. رشد و پیشرفت آن‌ها از سال گذشته به اين طرف قابل تمجيد است. شايد باید آن‌ها را به حال خود رها کرد تا از هیجان سفر پرمخاطره و هيجان انگيز خود لذت ببرند. اميدوارم چنین باشد.

۱۶ می ۲۰۲۲ در سنت چیمز پارک:

تنها کمتر از یک سال پيش از اين بود. بازیکنان آرسنال روی زمین چمن سنت جیمز پارک نیوکاسل پهن شده بودند و خود را برای اتفاقات و پیامد باخت بدي آماده می‌کردند. تحلیل‌هاي بي رحمانه دیگری از شکست. کالبدشکافی دیگری از شخصیت يكايك بازيكنان. قلع و قمع دیگری در ملاء عام. بدتر از همه، یک تسويه حساب خصوصی دیگر به دست سرمربي، میکل آرتتا. 

همه چیز تکرار شده بود، آشنا بود. قبلا هم اتفاق افتاده بود. ولی این بار دردناک تر بود. آنها به دنبال صعود به عنوان یکی از چهار تیم لیگ برتر و راهیابی به لیگ قهرمانان اروپا بودند. این به تنهايي نشانه‌ای از پيشرفت و موفقيت تحت هدایت آرتتا بود و نشانه‌ پراهميتي از حذف عادات قدیمی بعد از دوران طلايي ونگر. نسیمی فرح بخش.

ولی درست زمانی که همه چیز رنگ حقیقت به خود می‌گرفت، ناگهان همه چيز از هم پاشيد. شکست ۳-۰ در مقابل تاتنهام، دشمن و همسایه به اندازه کافی تلخ بود. سپس، چهار روز بعد، باخت ۰-۲ در نیوکاسل. فصل تمام شد. مقام پنجم. چقدر آرسنال. سناریویی اشنا و تکراری که تاسف آور بود!

نهم مارچ ۲۰۲۳ در امارات:

در این روز گل دقیقه ۹۷ به نجات آرسنال آمد. پیروزی پر معنا. نتیجه ۰-۲ مقابل بورنموث در دقیقه ۹۷ بازی به پیروزی ۲-۳ منجر شد. سقف‌های امارات فرو ریخت. و شمال لندن به لرزش در آمد و آب رودخانه تایمز به تلاطم افتاد. آرسنال همچنان با فاصله ۵ امتیاز در صدر جدول قرار داشت. رویای کسب اولین عنوان قهرمانی لیگ برتر در ۱۹ سال ادامه پيدا كرد. هیاهو و غوغا. درهم برهم، سر و‌صدا، محشر و غلغله.

روز بعد عکس لانگ شات محشری از ان لحظات به چشمم خورد. از بالا گرفته شده. تاکنون بهترین عکس فوتبالي این فصل از چشمانم است. هرج و مرج مطلق. عواقب شکست و پیروزی. بازیکنان آرسنال غرق در شادی، بازیکنان بورنموث در یک شوک و وحشت ورزشی. شگفت انگیز است. این عکس مطلقا همه چیز را در مورد ورزش و بازي تيمي فوتبال به ما می‌گوید.

اینجا بود به خودم گفتم؛ هر آنچه که پیش آید و عاقبت کار هر چه كه باشد، آرسنال جوان سزاوار چنين لحظه اي است. در فصلی که همه در مقابل همه می‌برند و می‌بازند، فقط آرسنال بود كه قد علم كرد تا سيتي بدون رقيب نماند. تيم ارتتا تنها تيمي بود كه در اين فصل حرف هایی برای ابراز در مقابل سیتی داشت و دارد.

بعضي فقط شيفته فاتحان هستند

در آن روز مقابل بورنموث بسیاری جریان را به این شکل ندیدند. برخی معتقدند چنین عکس العمل‌هایی زود هنگام است و بچگانه. آنهایی که می‌توانیم مامورین ضدسرگرمی صدا کنیم. یا موضع همیشگی "شماها هنوز هیچ چیزی نبردید"

از ميان كارشناسان، کاپیتان این دسته و موضع گيري بدبينانه می‌تواند روی کین کاپیتان سابق منچستر یونایتد باشد. در شب ان بازی موضع او تفاوت چشمگیری با خیلی‌ها داشت. می‌دانم اگر بعد از هر گل همه ۷۹ بازیکن و ۲۷ کادر مربی گری را در زمین داشتیم، تا پاسي از شنبه شب از کنار تلویزیون‌های خود جنب نمی‌خوردیم یا تماشاگران استادیوم تا دیر وقت به خانه های خود نمی‌رسیدند.

اما این بدان معنا نیست، ما به واکنش آرتتا و بازیکنانش نسبت به یک لحظه بزرگ در فصل فوق العاده ايي كه دارند اعتراض داشته باشیم یا ناراحت شده باشیم. اشتباه محضی خواهد بود. نفس رقابت ورزشي در این لحظات نهفته است.

آرسنال پس از ان بعد از ظهر افتضاح و خجالت آور در نیوکاسل بدون شك جلو آمده و گام‌هاي بلندي داشته است. اما این روزها در فوتبال با بهانه و بي بهانه شما را به دار مي‌آويزند. ووت وخهورست هلندي در منچستریونایتد باید توضیح مي‌داد چرا پيش از بازي با ليورپول علامت "این آنفیلد است" را در تونل استاديوم لمس کرده است!

آرسنال مطمئناً قبلاً نيز مورد انتقاد و تمسخر قرار گرفته است. سلفی‌های بي پايان در رختکن بعد از ديدار بورنموث دليل پوزخند بسياري از طرفداران و هواداران سوپر تيم‌هاي اروپايي و امثالي مانند روي كين شد. شايد وقت آن است از پوزخندها دست برداريد و كمي از اين تيم جوان و ديدني تمجيد كنيم. تا همين جا هم گل كاشته‌اند.

همان‌قدر که من كين بازيكن را واقعاً دوست داشتم، او و بسياري ديگر از هوادران فوتبال هستند كه لذت شادي‌هاي زودگذر فوتبالي را فراموش مي‌كنند و همه چيز را طبق قاعده و اصول خود مي‌خواهند. كين به اعتراف خود و بسياري مانند او، فوتبالیست‌هایی را که بیش از حد لبخند می‌زنند، دوست ندارند، و از فوتبالیست‌هایی که پیراهن عوض می‌کنند، خوششان نمی‌آید. کاپیتان سابق منچستریونایتد و هوادران فوتبالي هستند كه در اعماق وجودشان فقط فوتبالیست‌ها و تيم‌هايي را دوست دارند که هميشه برنده مي‌شوند، همیشه. طرفداران دو آتشه رئال مادريد و ديگر نخبگان اروپا نمونه خوبي هستند.

ولی موضوع اين است كه بیشتر فوتبالیست‌ها و تيم‌ها همیشه برنده نمی‌شوند. مهم نيست اکثر آنها تمام تلاش خود را برای انجام این کار صرف کنند، اما همه آن‌ها به جز تعداد معدودي از مستعدان، ستارگان و افراد واقعا خوش شانس در تيم‌هاي مطرح به اين مهم نائل نمي‌شوند. در حالي‌كه به همان اندازه وقت مي‌گذارند، زحمت مي‌كشند، ولي هرگز جايگاهي در سياهه تاريخ فوتبال و ساير ورزش ها پيدا نمي‌كنند. ورزش حرفه ای سخت است و دشوار. و اغلب بدون پاداش و جايزه. درست مانند خود زندگی.

آرسنال ممکن است قهرمان لیگ برتر نشود. بازیکنانی مانند بوکایو ساکو، گرانیت ژاکا و بن وایت و مارتين اودگارد ممکن است در اواخر ماه می پاداش نهایی را برای تلاش‌های بي شائبه خود دریافت نکنند. اگر چنین باشد، جشنی در آن زمان برگزار نخواهد شد. بدون لبخند يا جشن و سروري. فقط ناامیدی خواهد بود و اشك. و مطمئنا با وجود قرار داشتن براي مدتي طولانی در صدر جدول در سخت ترين ليگ جهان، بدون شك احساس سر شكستگي براي همه بي اندازه خواهد بود.

پس بگذاریم تا همين جا از سواری چابكانه ايي كه داشتند نهايت لذت را ببرند و ببريم. اميدوارم در ديدار با سيتي، با آزادی، روحیه جنگندگي و جاه طلبی بازی کنند و اگر همه چیز خوب پیش رفت، سلفي‌هاي بسياري بگيرند تا به بچه‌هایشان نشان دهند. زندگی ورزشی سریع پیش می‌رود، عمر كوتاهي دارد و عمدتا به جایی که روياي ان را داريد ختم نمي‌شود. دست هاي خالي در بيراهه‌هاي بي انتها و خاطراتي كه تماما با شكست خاتمه يافته است.

كسي مانند روي کین بیش از دوازده مدال بزرگ به نام خود دارد. او برای یکی از بزرگترین تیم‌های ورزشی که تا به حال شناخته ایم بازی می‌کرد. حتم دارم ادمي با جديت او نيز با لبخند به گذشته نگاه مي‌کند.

همه ما اینقدر خوش شانس نيستيم. همه آنقدر با استعداد نیستند. برای اکثریت ما طرفداران و ورزشكاران آنطور که برایان کلاف مي گفت؛ 
"در آخر، زندگي و فوتبال فقط در مورد شور و هیجان سفر است. همين و همين"

اميدوارم در ديدار امشب، تك تك بازيكنان ارسنال با تمام وجود اين نكته را درك كنند. همه ما، با تمامي وجود.

امیرحسین صدر، چهارشنبه ششم اردیبهشت 1402