دانش سیاسی در سیاست ورزی، امیر امیری - Gooya News

بار دیگر در نبود اجتماع با‌ فضیلت، داریه زنان میدان سیاست، با ذهنیت‌های قبیله‌ای، سیاست ورزی را به عصبیت سیاسی تقلیل داده و مبارزه را به میدانی برای گشودن عقده‌های بی درمان خویش تبدیل کردند. کنش‌های جمعی برای ایجاد اجماع سیاسی، نه در رؤیاها و بدون توجه به پیامدهای آن، بلکه در جریان فرایندهای استوار بر دانش شکل می‌گیرد تا با راه حل‌های خلاقانه و مناسب، بتوان بازنمایی از قلمرویی را که کنش سیاسی در آن رخ می‌دهد، شکل داد.

وقتی فرایند مشارکت و اجماع سیاسی با پیش‌فرض‌های نادرست و مقدمات نسنجیده، آن هم با آن همه مطالبه‌های غیر همسنخ، در پیش گرفته شود؛ وقتی مهارت و دانش سیاسی قربانی‌ بندبازی سیاسی گردد؛ وقتی کسی در حوزه تخصصی خود قرار نداشته باشد و انتخاب مصلحت آمیز جایگزین عقلانیت منطقی شود؛ وقتی سقف انقلاب ملی آنقدر پایین کشیده می‌شود تا با قامت فکری و هوشی عده‌ای میزان شود (با الهام از داستایوفسکی)، بدیهی است که نتوان مفهوم ذهنی و هدف امر سیاسی را به تصور کشید و مشکلات پیش رو را تشخیص و تحلیل کرد تا قابلیت‌های مدیریتی را به سمت پیشرفت و پیروزی راهنمایی کرد.

اختلاف نظر در نگرش‌های سیاسی و رسیدن به مقاصد معین نباید ما را به معناسازی بی مبنا و بدون قاعده واژگان جاافتاده سیاسی و تولید زبان سیاسی جدیدی بکشاند، در غیر اینصورت درک و دریافت درست مفاهیم اساسی سیاسی در فضای مه آلود کنونی از این هم ابهام آمیزتر می‌شود که تا افت کیفیت سیاست و دور شدن از هدف مشترک در سیاست کشیده می‌شود.