پاسخی از دل خاسته به جناب دلخواسته! مهشاد طاووسی - Gooya News

مایه بسا اندوه است و بایسته پوزش است که ناشناسی، درپیامکی، جناب محمود دلخواسته گرامی را دشنام داده و تهدید جانی کرده و دل ایشان را آزرده (نک. مقاله ایشان: وقتی سلطنت طلب‌ها من را به ترور تهدید می‌کنند). اما نمیدانم آیا خود آقای دلخواسته هرگز از کسی پوزش خواسته‌ یا اندکی شک کرده که مبادا مبادا خودفریبی‌های مذهبی او یا استادش، به چهل سال کشتار هزاران بیگناه انجامیده باشد؟

پاسخ چیست؟

در این جُستار، نگارنده، که نه وابسته به هیچ گروهی‌ست و نه دلبستۀ هیچ جاهی، میکوشد آیین راستی و انصاف را فروننهد، چرا که گفته‌اند بهترین (یا بخوان بدترین) نوع فریبکاری، همانا درآمیختنِ دل خواستۀ دوشاب و دوغ، یا راستی‌ و دروغ است، از آندست که در نوشته برخی‌ استادانی دیده میشود که گویا دومعیاره‌اند (یعنی معیاری برای خود و گروه خود دارند و معیاری دگرگونه برای دیگران).

هر اندیشه‌ورز یا روشنفکری، بیشک، از خشونت‌ورزی و تهدید و دشنام رویگردان است. همانگونه که عقل سلیم و خردورزی ما بر ضد تفرقه‌افکنی‌ها و مخالف هر گونه شعار بیمارگونه‌ای ست که نیروهای اپوزیسیون (ضد فاشیسم آخوندی) را به جان هم می‌اندازد. پس، هرگونه شعار، گفتار و نوشتار پرخاشگرانه علیه گروهی از اپوزیسیون ضد آخوندی، نه تنها نکوهش پذیر است بلکه به دلیل همراستایی و همصدایی‌اش با دسیسه‌های ارتش سایبری و نفوذی‌های رژیم، بسیار چندش آور است. زیرا با دشنام به همسنگران ضدرژیم، خواه ناخواه، به آسیاب آخوندکان حاکم و پیشوای فرومایه‌شان خونی تازه می‌ریزیم. اما اینگونه هتاکی‌ها و الوات بازی را نباید با استدلال و گفتگو و یا انتقاد اشتباه گرفت. و این نکته‌ای ست بسیار مهم. هر چند تفکیک ایندو (انتقاد و پرخاش) گاه، مانند پانهادن بر لبه تیغ، دشوار باشد. و درست بر سر همین بزن گاه است که راه ما از تاریخ‌نگاری‌‌های آشفته‌ای جدا میشود که آشکارا در پی دگرگون سازی واقعیات و دروغ پردازی و اتهام‌اند.

بسا که جناب دلخواسته، به درستی، به همه چپ‌اللهی‌ها، شاه‌اللهی‌ها و حزب‌اللهی‌ها ایراد گرفته‌اند که خشونت‌گرا و بی‌منطق و مکتب‌زده‌ بوده‌اند بی آنکه اما توجه کنند که خود، پس از سالها تجربه، در بند مکتبی فرومانده‌اند که تاریخ آن، همواره به خون و خشونت درآلوده بوده (به گواه متون صدر اسلام و بازتاب‌های خشن و خرافی‌ی امروزینش). و طرفه اینکه، ایشان، در بسا جستارهای خود، بارها در دفاع از همین مکتب، به مخالفان خود توپیده‌اند و دانسته یا ندانسته به دام گروه‌های تفرقه ‌افکن افتاده‌اند و مایه شادی رژیم حاکم شده‌اند.