هشدارهای پژوهشگر سوریِ مخالفِ اسد خطاب به ایرانیان - Gooya News

«چهارچشمی باید مراقب جنبش بود، مبادا خودش هیولا شود!»؛ درس‌هایی از خیزش مردم سوریه

تا وقتی مردم از اقشار مختلفِ داخل کشور احساس نکنند که در سیر تحولات حاضرند و باورهایشان نمایندگی می‌شود، امکان موفقیت اندک است و هیچ تضمینی وجود ندارد که حکومت بعدی دموکراتیک و تکثرگرا باشد

فرناز سیفی - آسو

ماه گذشته ابراهیم الاصیل، تحلیلگر ارشد در «مؤسسه‌ی خاورمیانه»، رشته‌توییتی را خطاب به کاربران ایرانی نوشت که بسیار پرمخاطب شد. الاصیل که اهل سوریه است و در خیزش سوری‌ها علیه رژیم بشار اسد مشارکت داشت از تجربه‌ی پرفرازونشیب و ناکام فعالان سوری و درس‌های تلخ اما مهمی نوشته بود که آموختند. او ابراز امیدواری کرده بود که ایرانی‌ها حواسشان به این نکات باشد و اشتباهات مشابهی را تکرار نکنند. الاصیل پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک و اقتصاد سیاسی در خاورمیانه است و یکی از بنیان‌گذاران سازمان غیردولتی «مبارزه‌ی مدنی بدون خشونت» در سوریه بود. او همچنین مدیر مؤسسه‌ی «Dynamic Advisory» است، که در زمینه‌ی مخاطرات ژئوپلیتیک به نهادها و مؤسسه‌های گوناگون در آمریکا و خاورمیانه مشاوره می‌دهد. ابراهیم الاصیل مجری پادکست عربیِ «الاوسط»و پادکست «سیاسه» به زبان انگلیسی و مجری برنامه‌های هفتگی کانال یوتیوب «آراء من واشنطتن» متعلق به «مؤسسه‌ی خاورمیانه» است. او که دانشجوی مقطع دکترای سیاست بین‌الملل در دانشگاه جانز هاپکینز است، فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرده و در زمان تحصیل در این دانشگاه، رئیس انجمن دانشجویان عرب بود. با او درباره‌ی خیزش سوریه و ناکامی‌ها و اشتباهات‌ معترضان سوری به گفت‌وگو نشستم.

***

ماه گذشته رشته‌توییتی نوشتید که توجه زیادی را در میان کاربران ایرانی جلب کرد. در ماه‌هایی که اخبار خیزش در ایران را دنبال می‌کردید چه نکاتی توجهتان را جلب کرد و نگرانی‌تان را برانگیخت که این رشته‌توییت را نوشتید؟

وقتی اعتراضات در ایران شروع شد به شور دوستان ایرانی‌ام نگاه می‌کردم و یاد آن روزهای پرشور شروع اعتراضات در سوریه می‌افتادم و از همان ابتدا شباهت‌های زیادی بین وضعیت آن روزهای سوریه و این روزهای ایران می‌دیدم؛ چطور مردم ایران هم مثل آن روزهای ما امیدوارند، خود را سزاوار حاکمیتی بهتر می‌دانند و به‌دنبال ساختن مملکتشان‌اند. اما وقتی با فاصله به ماجرایی نگاه می‌کنی هم‌زمان نقاط ضعف و اشتباهات را هم می‌بینی، اشتباه‌هایی که کمی بعد به نقطه‌ی ضعف اپوزیسیون تبدیل خواهند شد.

در سوریه یکی از اولین و بزرگ‌ترین اشتباهات این بود که معترضان فکر می‌کردند «وضع ما با دیگر کشورها فرق دارد». سوری‌ها هم فکر می‌کردند که وضع آن‌ها مثل لیبی یا سودان نیست که حکومت کاملاً فرو بپاشد، مثل عراق یا لبنان نیستند که دعوا و اختلاف مذهبی جامعه را چند دسته کند، مثل یمن نیستند که ناآرامی در کشور مجالی برای رشد رادیکالیسم مذهبی فراهم کند. حتی تصور می‌کردند که محال است که وضعیت انقلاب ۱۳۵۷ ایران تکرار شود و یک گروه مذهبی افراطی سر کار آید و دیگر گروه‌های انقلابی را کنار بزند.

من احساس ضرورت می‌کنم به ایرانی‌ها نکته‌ای را گوشزد کنم که شاید دوست ندارند بشنوند. اکثر معترضان سوری در شور لحظه، توانایی دیدن این خطرها را از دست دادند و چشمشان را بر روی اشتباهات بستند. من دوست دارم با تأکید، به ایرانی‌ها بگویم که سیر وقایع می‌تواند به‌طرز عجیبی جور دیگری پیش برود. باید از همان ابتدا در کنار تلاش برای تغییر رژیم، چهارچشمی مراقب جنبش بود؛ جنبش خودش می‌تواند تبدیل به هیولایی شود که بیش از همه، رژیم دیکتاتور فعلی از ظهور این هیولا خوشحال ‌شود و از آن بهره ببرد.