بلد نیستم زیر پتو بجنگم!

اوشان محمودی که این روزها نمایش «گربه نره و روباه مکار» را روی صحنه می‌برد، گفت: به همه نظرها احترام می‌گذارم ولی شخصا بلد نیستم زیر پتو بجنگم یا اگر یک بار «نه» شنیدم، بگویم نمی‌گذارند کار کنم بلکه راه کار کردن را پیدا می‌کنم.

این کارگردان تئاتر که نمایش خود را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌برد، در گفتگو با ایسنا از ضرورت اجرای تئاتر سخن گفت و از تعطیلی جشنواره تئاتر دانشگاهی ابراز تاسف کرد. او در عین حال ابراز خوشنودی کرد که خانواده‌ها به تماشای نمایشش می‌آیند.

محمودی درباره اجرای تئاتر در شرایط فعلی و با توجه به برخی نگرش‌ها در زمینه تعطیلی تئاتر گفت: به نظرات همه دوستان و همکارانم احترام می‌گذارم. من هم مشکلات و دوگانگی‌ها را می‌بینم و بابت مسائل جامعه غمگینم ولی هر چیزی راهی دارد و اجازه نمی‌دهم دیگران برایم تصمیم‌گیری کنند همچنانکه من هم به خودم اجازه نمی‌دهم برای دیگران تعیین تکلیف کنم. در این مدت که بسیاری از فعالان تئاتر کار نکردند، یک نفر از آنان پرسید چگونه اجاره خانه خود را می‌دهید.

او تاکید کرد: ما هم نسبت به خیلی از شرایط نقد داریم ولی راهش این نیست که خود را حذف کنیم و پشت فضای مجازی گم شویم. امیدوارم دوستانی که فقط در فضای مجازی مطالبی را مطرح می‌کنند، به یک درصد از سخنان خود عمل کنند. باید بپذیریم هر کسی روشی دارد. اگر هر کس با ایمان روش خود را در پیش بگیرد، شخصا برایش احترام قایلم ولی مشکل این است که پشت خیلی از حرف‌ها ایمانی نمی‌بینم.

او با تاکید بر ضرورت تداوم اجرای تئاتر در هر شرایطی خاطرنشان کرد: از روز اول گفتم باید تئاتر را زنده نگه داریم چون با حذف خود، حضورمان در جامعه و مطالبات‌مان هم حذف می‌شود و من این را نمی‌خواهم. از طرف دیگر معتقدم ما به این زندگی نیامده‌ایم که همه چیز برایمان سهل و آسان باشد بلکه باید از همان اول جنگید و این روند همیشه ادامه دارد.

این کارگردان با ابراز تاسف از وضعیت فعلی تئاتر ادامه داد: اول باید بپذیریم تئاترمان مرده است و در مرحله بعد باید آن را زنده کنیم و در مراحل بعدی است که باید برای حل دیگر مشکلاتش چاره‌اندیشی کنیم. نباید فراموش کنیم که این تئاتر میراثی است که از گذشتگان به ما رسیده. هنرمندان بزرگی در بدترین و سخت‌ترین شرایط این هنر را زنده نگه داشتند و به ما رساندند و حالا خودمان داریم آن را از بین می‌بریم.

محمودی که در سال‌های گذشته جزو برگزیدگان جشنواره دانشجویی بوده است، با ابراز تاسف از تعطیلی این جشنواره یادآوری کرد: این همه نقد به جشنواره وارد می‌کردند اما حالا با حذف آن چه اتفاقی افتاد؟! چه دردی از تئاتر دانشگاهی درمان شد؟ مشکلات ما یکی دو تا نیست. خانه‌ای را تصور کنید که همه چیزش درست باشد و فقط سقفش چکه کند، برای تعمیر چنین خانه‌ای یک ایزوگام کافی است ولی وقتی از اساس خانه‌ای وجود ندارد، بر سر چه چیزی دعوا می‌کنیم.

این نویسنده که در دو نمایش قبلی‌اش «پینوکیو» و «ژپتو» هم به داستان «پینوکیو» توجه داشته، در ادامه این گفتگو درباره پرداختن به این داستان گفت: «پینوکیو» داستان مورد علاقه من است و با اجرای نمایش «گربه نره و روباه مکار» سه گانه‌ای که از این داستان در نظر داشتم، به پایان می‌رسد. روایت‌هایی که در هر سه نمایش داریم، با وجود استقلال خود، با داستان «پینوکیو» ارتباطی مستقیم دارند.

محمودی اضافه کرد: از سوی دیگر به نوعی فانتزی علاقه‌مندم که هم مخاطبان بزرگسال را جذب کند و هم نوجوانان را. البته در چند سال اخیر انیمیشن‌هایی ساخته شده که هم مخاطبان کودک و هم نوجوان و بزرگسال هر یک درک و دریافت خود را از آن داشته‌اند و همه گروه‌های سنی تماشاگران آن هستند بویژه که کودکان امروز، با دوره کودکی ما بسیار متفاوت هستند و ابزارهایی مانند اینترنت و فضای مجازی در ایجاد این تفاوت نقش مهمی دارند.

او هرچند بزرگسالان را مخاطبان نمایش خود می‌داند، در عین حال توضیح داد: در آغاز تماشاگران بزرگسال بیشتر بودند ولی کم کم مخاطبان نوجوان و کودک هم اضافه شدند چون جنس کار به گونه‌ای است که همه گروه‌های سنی را درگیر می‌کند و در این مدت دیده‌ام که وقتی خانواده‌ها به تماشای این نمایش می‌آیند، هم پدر و مادران و هم بچه‌ها می‌توانند با کار ارتباط برقرار کنند. البته این موضوع کاملا آگاهانه است و در تمرین‌ها تماشاگران کودک را دعوت می‌کردم تا متوجه نوع ارتباط آنها با نمایش بشوم.

او با ابراز خرسندی از استقبال تماشاگران از نمایشش افزود: بخش بزرگی از تماشاگران ما دانشجویانی هستند که از جشنواره دانشجویی مرا می‌شناسند. بخصوص در روزهایی که بلیت نیم‌بهای دانشجویی داریم، این استقبال بیشتر هم می‌شود.

محمودی که این روزها مشغول نوشتن متن یکی مینی سریال است، تاکید کرد: همه کارهایم را به صورت شخصی جلو می‌برم و در مورد من همه چیز شفاف و روشن است. در این مدت دیده‌ام که برای بعضی سئوال ایجاد شده که چگونه هر سال نمایشی اجرا می‌کنم در پاسخ به این دوستان باید بگویم من منتظر دعوت نمی‌مانم. وقتی دوستان در حال غر زدن هستند، من نمایشم را تمرین می‌کنم. 10 سال پیشینه کار دانشگاهی دارم و پدرم کشاورز ساده‌ای است در شمال کشور و حالا با شگفتی می‌بینم بعضی، پستی مدیریتی به پدرم نسبت می‌دهند و عنوان می‌کنند با رانت او کار می‌کنم!

او درباره علاقه‌اش برای فعالیت در تصویر نیز توضیح داد: هر چه دارم، از تئاتر است اما از ابتدا هم به تصویر فکر می‌کردم ولی معتقدم آدم باید پله پله بالا برود. همزمان با کارگردانی در تئاتر در پشت صحنه کارهای تصویری هم می‌رفتم و مسئولیت‌های متفاوتی بر عهده گرفتم. نوع فانتزی مورد علاقه من در تصویر بیشتر جواب می‌دهد چون در تئاتر امکانات مورد نیاز آن را نداریم. از طرف دیگر مخاطب امروز تئاتر، نمایش‌های روز دنیا را می‌بیند. تماشاگری که به تلگرام و اینستاگرام و واتساپ دسترسی دارد، در جریان تئاتر روز دنیاست و عجیب اینکه بعضی از ما فکر می‌کنیم مخاطب در جریان اتفاقات روز نیست و بعد می‌گوییم چرا تماشاگر به دیدن تئاترهایمان نمی‌آید.

نمایش «گربه نره و روباه مکار» تا ۲۹ اردیبهشت ماه ساعت ۱۸:۳۰ در سال ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است.

انتهای پیام