۱۰ روز قبل از مرگش زنگ زد و گفت من خوب شدم!

برخوردش با زندگی در سال‌های آخر عمر، برای همکاران و شاگردانش درس‌آموز بود؛ نگاه عرفانی و عالمانه‌اش به دنیا سبب شد تا به عنوان الگویی در زندگی شاگردانش باقی بماند؛ باشد که آنها هم بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند و فضای معرفتی و عارفانه‌اش روی زمین نماند.

به گزارش خبرنگار ایسنا، مراسم تشییع پیکر احمد خلیلی‌فرد ـ هنرمند نقاش ـ امروز (۱۶ اردیبهشت‌ماه) از مقابل دانشگاه سوره به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد.

احمد خلیلی‌فرد که مدتی در بستر بیماری بود، صبح پنجشنبه، ۱۴ اردیبهشت‌ ماه از دنیا رفت.

همچنین مراسم یادبود این هنرمند یکشنبه ـ ۱۷ اردیبهشت ماه ـ از ساعت ۱۵ الی ۱۷ در مسجد امام خامنه‌ای حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی ـ خیایان سمیه برگزار می‌شود.

در این مراسم افرادی از جمله علی تن (مشاور وزیر فرهنگ در امور ایثارگران)، عبدالرضا سهرابی (مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ)، محمدحسین ساعی (رییس دانشگاه سوره)، کاظم نظری (مشاور رئیس دانشگاه سوره در رشته‌های هنری)، کوروش پارسانژاد (گرافیست)، مصطفی گودرزی (نقاش)، محمد خزاعی (نقاش)، حسین عصمتی (نقاش و نگارگر)، طاهر شیخ‌الحکمایی (مجسمه‌ساز) و ... حضور داشتند.

احمد خلیلی‌فرد در سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد. لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و فوق لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس گرفت. خلیلی‌فرد بیش از ۴۱ نمایشگاه داخلی و خارجی را برگزار و همچنین پنج نمایشگاه انفرادی در تهران برگزار کرده بود. او همچنین مدال برنز و دیپلم افتخار از تری فال پاریس را دریافت کرد.

همیشه شکرگزار بود

در ابتدای این مراسم، ساعی بیان کرد: طی چهار ـ پنج سال اخیر توفیق آشنایی با ایشان را داشتم. پس از حضورم در دانشگاه، در اولین ماه محرم که خدمت ایشان رسیدم، درخواست کردم که با حضور دانشجویان اثری برای امام حسین (ع) خلق کنند که نتیجه آن تابلوی «ظهر عاشورا» شد که اکنون در مترو شادمان نصب است. آقای خلیلی‌فرد درباره اثر گفت: «سربازانی که با سپر جلوی تصویر هستند به امام حسین (ع) نگاه می‌کنند. این افراد آماده رزم، به منزله بیعت من با امام حسین (ع) است.»

او ادامه داد: سال‌های آخر، بیماری خیلی ایشان را اذیت می‌کرد ولی هیچ شکوه و شکایتی از او نشنیدیم و هرچه بود، شکر بود و زبان شکر. فضای سال‌های آخر عمر ایشان برای من درس‌آموز بود. امروز انسانی که نگاهی عرفانی و عالمانه به دنیا داشت، از دنیا رفته است. امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند. فضای معرفتی و عارفانه‌ای که ایشان در سال‌های آخر عمرشان پشت سر گذاشتند، روی زمین نماند.

هرگز کسی او را ناراحت ندید

محمود شالویی نیز بیان کرد: امروز همه ما سوگوار از دست دادن عزیزی هستیم که در جامعه هنرهای تجسمی، در اخلاق و معنویت انسانی شایسته و کم‌نظیر بود. از دوره‌ای که بیماری به ایشان روی آورد، هرگز کسی خلیلی‌فرد را ناراحت و نگران ندید. همواره شاکر و خرسند بود و چنان دست و پنجه نرم می‌کرد که گویی رو به بهبودی است. ۱۰ روز پیش با من تماس گرفت و گفت: «فلانی من خوب شدم». گفتم: «پس الان قصد کار کردن داری؟» گفت: «من کار می‌کردم اما حالا می‌خواهم با جدیت بیشتری کار کنم.»

او ادامه داد: از آن روز همواره خدا را شکر می‌کردم که احمد دوباره کار خود را از سر گرفته است. او اهل دل و معنویت بود. نزدیک به ۲۰ سال است که ایشان را از نزدیک می‌شناسم و همواره به همین خوبی و نیکویی بود. از نمونه‌های بارز یک هنرمند متعهد و متخلق بود و امروز واقعا جای او خالی است. احمد متعلق به این دنیا نبود و سرانجام به عالم باقی پرکشید. به مردم عزیز کردستان که چنین هنرمندی را در دامن خویش پرورش دادند و به جامعه هنری تقدیم کردند، تسلیت می‌گویم.

می‌خواستیم روز معلم را به تو تبریک بگوییم

نظری نیز بیان کرد: احمد آقا ما منتظر بودیم در دانشگاه روز معلم را به تو تبریک بگوییم. جایت خالی است. طنین صدایش در دانشگاه است. ظهر عاشورا را بسیار زیبا می‌کشید و حین کار کردن تک و تنها در گالری می‌نشست و با خودش حرف می‌زد. نمی‌دانید چه حالی داشت. روحش شاد باشد.

در آثارش بین عناصر قومی و فرهنگی خود ارتباط برقرار می‌کرد

خسرو، عضو هیات علمی نقاشی دانشگاه سوره درباره آثار این هنرمند فقید گفت: من هم‌دوره احمد بودم. ما از ابتدا در دانشگاه تهران هم‌دوره بودیم. به نمایندگی از گروه تجسمی خواستم از همه تشکر کنم. احمد، با نقاشی زندگی می‌کرد و این خصلت را تا آخرین لحظه داشت. یک اثر دیواری احمد در اتوبان یادگار امام وجود دارد که وقتی امروز به چشمم خورد، خاطرم آمد که این اثر جزو معدود آثار تهران است که چند بار مرمت شده است. احمد بین عناصر قومی و فرهنگی خود، ترجمانی از آن را با تمام موقعیت‌های ایرانی رابطه برقرار کرده است که باعث می‌شد آثارش خوانشی عمومی، ساده و زیبا داشته باشند. او اشعار و ادبیات دیار خودش را به زیبایی برای ما ترجمه می‌کند. حتی در کارهایی که گرایش مذهبی داشت، می‌شد ارتباط فرهنگی و مخاطب پذیری را در آثارش مشاهده کرد. 

او همیشه عاشق بود

هدایت هم با بیان اینکه «احمد از وقتی که خودش را شناخت، عاشق بود»، گفت: احمد زنده است. من با احمد دوستی بسیار داشتم. با هم سفرها رفتیم. زندگی کردیم. طنز احمد زبانزد بود. شوخ بود. دلنشین بود. خوش سفر و خوش اخلاق. واقعیت این است که برای ما سخت است اما پذیرفتن اینکه یک نفر در میان ما نیست با صبر و شکیبایی قابل پذیرش خواهد بود. او با نیک‌خویی و خوش‌رفتاری همیشه در دل ما جا دارد و در جامعه هنری جایگاه خود را خواهد داشت. او خود را به ثبت رسانده است. احمد چیزی به این دنیا بدهکار نیست. کارش را کرد. روانش شاد. 

ولدبیگی از دوستان و آشنایان این هنرمند فقید نیز طی سخنانی کوتاه عنوان کرد: او کسی بود که سال‌های سال، هنرش در تاریخ هنر کردستان درخشید و اندیشه‌اش برای مردم کردستان، آشناست. آثارش در گوشه و کنار مناطق کردنشین برای تاریخ به یادگار مانده است.

در پایان با حضور حجت‌الاسلام رحمانی، بر پیکر این هنرمند نماز خوانده شد. 

حجت‌الاسلام رحمانی پیش از اقامه نماز گفت: باورم نمی‌شد روزی برای ایشان نماز بخوانیم. چند سال ایشان با ما رفاقت داشتند.

انتهای پیام