بی‌پرده با رضا عنایتی؛ از «رنگ مو» تا «دندان پوسیده»/ فشار بیرونی نبود، مربی استقلال می‌شدم

آقای گل سابق لیگ برتر از پستی و بلندی‌های دوران حضورش در استقلال و تیم ملی صحبت کرد و در رابطه با برخی حواشی سال‌های دور مربوط به خودش پاسخ داد.

به گزارش ایسنا، رضا عنایتی یک مهر ۱۳۵۵ در مشهد به دنیا آمد و فوتبالش را از این شهر شروع کرد. او با ابومسلم چهره شد و عنوان آقای گلی لیگ برتر را در این تیم کسب کرد. درخشش این بازیکن باعث شد تا لباس استقلال را بر تن کند و به تیم ملی دعوت شود. او با تیم ملی در دو جام ملت‌ها و یک جام جهانی حضور پیدا کرد و عملکرد موفقی در دوران حضورش در فوتبال ثبت کرد.

عنایتی که آقای گل سه دوره لیگ برتر و گلزن‌ترین بازیکن تاریخ این لیگ محسوب می‌شود، طی سال‌های اخیر وارد عرصه مربی‌گری شده و توانسته با هوادار به لیگ برتر صعود کند و در لیگ برتر نیز این تیم را هدایت کند و امسال نیز در مقطع کوتاهی هدایت نفت مسجدسلیمان را به عهده گرفت.

ببینید

• ویدیو/ عنایتی: برانکو مربی کوچکی بود

او با ۱۴۷ گل زده رکورد دار بیشترین گل زده در تاریخ لیگ برتر ایران است. «رضای آقای گل» همچنین رکورد گلزنی در یک دیدار را در ایران به نام خود ثبت کرده است. او در هفته آخر اولین دوره لیگ برتر با لباس ابومسلم خراسان در برابر استقلال رشت ۷ گل به ثمر رساند که از لحاظ گلزنی در یک بازی لیگ، یک رکورد محسوب می‌شود. این بازی ۹ بر ۲ به نفع ابومسلم به پایان رسید.

اگر به عقب برگردم، تا جایی که می‌توانستم و بدنم اجازه می‌داد بازی می‌کردم. از این نظر از خودم ناراحتم.

رضا عنایتی در دوران بازی‌اش پیراهن ۱۵ باشگاه لیگ برتری را پوشید و در امارات پیراهن تیم‌های الامارات و النصر را برتن کرد. عنایتی در روز شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۶، در بازی دوستانه بین تیم منتخب مشهد و منتخب کربلا، از فوتبال خداحافظی کرد؛ این در حالی است که از خداحافظی‌اش پشیمان شد و در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد که می‌توانست بیشتر بازی کند.

در ادامه گفت‌وگوی ایسنا با رضا عنایتی را می‌خوانید:

* جایی گفته‌اید که پشیمان شدید از فوتبال خداحافظی کردید. یعنی می‌توانستید بیشتر بازی کنید؟

شرایط بدنی من خوب بود. آن تصمیم خداحافظی‌ام بابت اتفاقی بود که در استقلال برایم افتاد. بعد از این‌که خیلی تلاش کردم به این تیم برگردم، نیم فصل مجبور شدم دوباره از استقلال جدا شوم. از نظر روحی و روانی شرایط خوبی نداشتم و فکر کردم نمی‌توانم به تیم جدیدم کمک کنم و خداحافظی کردم. اگر به عقب برگردم، تا جایی که می‌توانستم و بدنم اجازه می‌داد بازی می‌کردم. از این نظر از خودم ناراحتم.

* شما بهترین گلزن تاریخ لیگ برتر هستید. این موفقیت به خاطر استعداد شما بود یا تلاش زیادی می‌کردید تا گلزنی کنید؟

استعداد همیشه شما را به موفقیت نمی‌رساند. استعداد بدون تلاش و کار به نتیجه‌ای نمی‌رسد و در کوتاه مدت از یاد می‌روید. من مربیان بزرگی داشتم. هر تیمی نسبت به شرایطش جایگاهی بین مردم دارد. ابتدا در ابومسلم با شرایط بسیار خوب و تماشاگرانی که واقعا انگیزه می‌دادند کار کردم. بعد از آن به استقلال آمدم که تیم بین‌المللی و بسیار بزرگی بود و مسئولیتم بسیار بیشتر شد. همیشه دوست داشتم در تمریناتم خیلی جدی باشم. در کوچه هم فوتبال بازی می‌کردم جدی بودم. من می‌گویم آدم وقتی کاری را انجام می‌دهد، باید با تمام وجودش کار کند. در کنارم استعداد، تلاش زیادی کردم چون جایگاه بزرگی به دست آورده بودم و دوست نداشتم این جایگاه را از دست دهم. همین تلاش باعث شد به این موفقیت‌ها برسم.

* اکنون امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی شده و شما با او در تیم ملی سابقه کار دارید. قلعه‌نویی همیشه اعتقاد دارد که در دوره نخست حضورش در تیم ملی در حقش ظلم شد. آیا او در دوره قبل به دلیل ایرانی بودنش از کار برکنار شد؟

باید قبول کنیم برای مربیان خارجی امکانات زیادی قرار می‌دهیم و نسبت به امکاناتی که در اختیار آن‌ها می‌گذاریم، توقعی نداریم. برعکسش برای مربیان ایرانی اینگونه نیست و همیشه می‌گویند این مربیان ایرانی از خودمان هستند و اگر کمبودی باشد چون ایرانی است کارمان را راه می‌اندازد. با تمام وجودم می‌گویم انتخاب امیر قلعه‌نویی بهترین انتخابی بود که می‌شد داشته باشیم. فقط باید به او اعتماد شود و تمام امکاناتی که برای خارجی‌ها مهیا کردیم، برای قلعه‌نویی هم فراهم کنیم. با خارجی‌ها دستاوردی نداشتیم و باید با خودمان رو راست باشیم. مطمئنم قلعه‌نویی با آن شم مدیریتی که دارد، می‌تواند موفق شود.

با تمام وجودم می‌گویم انتخاب امیر قلعه‌نویی بهترین انتخابی بود که می‌شد داشته باشیم. فقط باید به او اعتماد شود و تمام امکاناتی که برای خارجی‌ها مهیا کردیم، برای قلعه‌نویی هم فراهم کنیم.* اگر قلعه‌نویی در دوره حضورش در تیم ملی برکنار نمی‌شد، می‌توانست نتایجی درخشانی به دست آورد؟

 من در آن موقع بازیکن تیم ملی بودم. ما در پنالتی بازی را واگذار کردیم. پنالتی‌ها همیشه برای ما مثل طلسم است و خوش‌یمن نیست. شرایط ما در آن بازی‌ها خیلی خوب بود. کسانی پنالتی خراب کردند که فکر نمی‌کردیم. با یک بازی قلعه‌نویی را عوض کردند و بسیار از او انتقاد شد. واقعا از نظر من بازیکن این انتقادات خوب و به جا نبود. اگر مربی خارجی بود، هیچ موقع چنین اتفاقی رخ نمی‌داد. اکنون امیدوارم از این مربی حمایت کنیم و پشت سرش باشیم. برای فوتبالی که سالیان سال در صدر آسیا بود، قهرمان نشدن در جام ملت‌ها اصلا اتفاق خوبی نیست. درست است امکانات ضعیفی نسبت به کشورهای دور و برمان داریم اما از نظر استعدادی بسیار خوب هستیم. هر چند باید تمام ابزار را برای این ورزش که مردم با آن گریه می‌کنند و لذت می‌برند فراهم کنیم.

* در جام جهانی ۲۰۰۶ تیم آماده‌ای نداشتیم و بازیکنان تیم به دلیل مصدومیت آن شرایط خوب را نداشتند و در نتیجه دوره موفقی را سپری نکردیم. نظرتان چیست؟

همه تیم‌های ما در تمام دوران فوق العاده بودند و بازیکنان نخبه‌ای داشتند. اتفاقات کوچک باعث شد موفقیت به دست نیاورند. مثلا علی دایی شرایط خوبی نداشت و تیم هم انتظارات لازم را برآورده نکرد. خودمان هم از خودمان راضی نبودیم اما آن اختلافاتی که شایعه شده بود، وجود نداشت.

* دو دستگی در تیم ملی وجود داشت؟

چنین چیزی صحت ندارد. من با تیم بودم و با همه بازیکنان زندگی کردم. در اردوها با هم بودیم و اصلا چنین مساله‌ای مطرح نبود. شاید در یک تیم با یک بازیکن صمیمی‌تر باشید و با بازیکن دیگر کمتر اما در کل مشکلی بین بازیکنان وجود نداشت. این اتفاق طبیعی است و در هر باشگاه و تیمی این مساله وجود دارد. البته در جام جهانی ۲۰۰۶ کم شانس هم بودیم. مقابل پرتغال خیلی خوب بازی کردیم، مقابل مکزیک هم بازی خوبی ارائه دادیم. روی هم رفته انتظار داشتیم از این گروه بالا برویم اما این اتفاق رخ نداد.  

* اینکه سه بازیکن استقلال یعنی شما، امیرحسین صادقی و وحید طالب‌لو در جام جهانی بازی نکردید دلیل خاصی داشت؟

من اصلا مثل یک هوادار به جام جهانی رفتم. با این حال احترام گذاشتن به مربی تیم ملی مساله مهمی است چون به هر حال ممکن است سبک مربی‌گری و تفکرات یک مربی با سبک بازی یک بازیکن متفاوت باشد. اکنون که مربی شدم به این باور رسیدم اما همیشه آمار و عملکرد با شما صحبت می‌کند.

مثل یک هوادار به جام جهانی رفتم. توقع داشتم در جام جهانی حداقل یک نیمه بازی کنم اما این‌که حتی در کنار زمین گرم نکردم خیلی مرا عذاب می‌داد که چرا این اتفاق برای من افتاده است.توقع داشتم در جام جهانی حداقل یک نیمه بازی کنم. قسم می‌خورم همه بازیکنان در آن دوره در کنار زمین گرم کردند اما به من این فرصت نرسید و فقط من گرم نکردم! این خیلی مرا عذاب می‌داد که چرا این اتفاق برای من افتاده است. من ۸، ۹ رکورد را در ایران داشتم و دو سال پیاپی آقای گل شده بودم. ۲۰ گل زدم همه ناراحت بودند. ۲۱ گل زدم باز هم ناراحت بودند. انتظار از ما خیلی بالا بود اما اکنون یک بازیکن ۱۰ گل می‌زند و از او بسیار تعریف می‌کنند.

* برانکو با شما مشکلی داشت؟

فکر نمی‌کنم. شرایط امروز با آن موقع متفاوت است. برانکو امروز از نظر مدیریتی خیلی خوب تیم را مدیریت می‌کند و آن زمان بسیار تاکتیکی و خوب بود. شاید فقط برای تیم ملی کوچک بود. ما بازیکنان بزرگی داشتیم و کمی این‌ مسائل روی تصمیمات مربی تاثیر می‌گذاشت. من هم اخلاق آرامی داشتم. درست است برخی اوقات شلوغ بازی رفاقتی داشتم اما هیچ موقع به کسی بی‌احترامی نمی‌کردم. توقع خیلی بیشتری داشتم. اگر ۱۰ سال دیرتر به دنیا می‌آمدم ۲۰۰ بازی ملی داشتم. چیزی که برای من عذاب‌آور بود این بود که می‌گفتند عنایتی بازیکن باشگاهی است و ملی نیست.

* حسرتی از آن جام جهانی ندارید؟

همه آن جام جهانی برای من حسرت بود. یکی از نقاط تاریک فوتبال من تیم ملی و جام جهانی بود. همیشه مردم از من سوال می‌کردند و تعجب می‌کردند که چرا در تیم ملی بازی نمی‌کنم. این حسرت بزرگ من بود چون دو سال پشت سر هم آقای گل شدم. سال منتهی به جام جهانی ۲۱ گل زدم. در اوج آمادگی فوتبالی بودم اما از نظر روحی هیچ‌کس به من کمک نکرد.

* در دوره‌ای که‌ به تیم ملی دعوت نشدید، در یک دیدار پس از گلزنی خوشحالی خاصی کردید و این‌گونه برداشت شد که علیه برانکو و دعوت نشدن به تیم ملی واکنش نشان دادید. از آن اتفاق صحبت کنید...

من وقتی وارد بازی می‌شدم فقط می‌خواستم گل بزنم و به چیز دیگری فکر نمی‌کردم. اگر خوشحالی انجام دادم بدون هیچ منظوری بود. آن موقع از تیم ملی ناامید شده بودم و هواداران و تیم استقلال برای من مثل تیم ملی بودند. می‌دانستم هر چه تلاش کنم شاید نتوانم حق خودم را از تیم ملی بگیرم. شادی‌های من بدون منظور خاصی بود. البته یک بار موهایم را رنگ کردم و می‌خواستم نشان دهم اگر شبیه بازیکن خارجی باشم، بیشتر مورد توجه تیم ملی قرار بگیرم. آنجا اولین بار بود که به تیم ملی اعتراض کردم.

* بعد از جام جهانی به امارات رفتید. دلیل این تصمیم چه بود؟

سال قبلش که در کورس قهرمانی هم بودیم از الاهلی امارات یک پیشنهاد وحشتناک برای من آمد. پیشنهادی بود که هم استقلال و هم مرا از نظر مالی اغنا می‌کرد. من پول زیادی از استقلال نگرفتم و سه فصل در استقلال بودم که هر کدام از سال‌ها ۳۰ میلیون تومان و در مجموع ۹۰ میلیون تومان پول گرفتم. ۳۰ میلیون تومانش را هم به باشگاه بخشیدم. در سه سال دو بار آقای گل و یک بار بهترین بازیکن لیگ شدم. رکورد خوبی بود.

همه فکر می‌کنند من ۱۰ سال در استقلال بازی کردم که به این تعداد گل برای این تیم رسیدم اما ۶۴، ۶۵ گل فقط در این چند فصل به ثمر رساندم. پیشنهاد الاهلی وقتی از امارات آمد، قلعه‌نویی به من اجازه نداد بروم و از من خواست آخر فصل بروم. می‌دانست شرایط سنی من بالا است و از نظر مالی وضعیت خوبی نداشتم. در پایان فصل از امارات پیشنهاد آمد و پیشنهاد خوبی بود. بازیکن آزاد بودم و علی رقم میل باطنی‌ام به امارات رفتم.

* در دوره‌ای صمد مرفاوی و واعظ آشتیانی بیانیه علیه شما صادر کردند و شما را «دندان پوسیده» خطاب کردند. ماجرای آن بیانیه چه بود؟

نمی‌خواهم این مساله را باز کنم. واژه «دندان پوسیده» برای من یازده سال خوب داشت. واژه «دندان پوسیده» برای من یازده سال خوب داشت و به من قدرت داد. برخی‌ها می‌خواستند مرا از رده خارج کنند اما خداراشکر توانستم موفق‌تر شوم.این واژه را آن دوستان برای من درست کردند. بعضی از کسانی که می‌خواهند زیرآبی بروند و جلوی دوربین آدم دیگری هستند، می‌خواهند شما را که صادقانه کار می‌کنید از رده خارج کنند. من بعد از آن اتفاق دوباره به امارات برگشتم و با تیمم قهرمان جام حذفی شدم و ۱۲ گل به ثمر رساندم. این واژه به من قدرت داد. ۱۰ سال بعد از آن بازی کردم و موفق بودم. آن دوستان هم در حال دست و پا زدن هستند تا مدیر شوند.

* دوره آخر امیرقلعه‌نویی در استقلال موفقیت آمیز نبود و مظلومی آمد. چرا قلعه‌نویی آمد و موفق نبود؟

من اطلاعی از این جریان نداشتم چون نیم فصل از پدیده به استقلال برگشتم. در نیم فصل هم ۴، ۵ گل زدم و بازی‌های خوبی انجام دادم. آخر فصل اتفاقاتی برای تیم ما افتاد که قلعه‌نویی رفت و مظلومی آمد.

مظلومی هم لطف کرد مرا در لیست مازاد قرار داد. نمی‌دانم دلیلش چه بود اما تصمیم گیرنده اصلی هیچوقت پرویز مظلومی نبود و بازیکنانی بودند که برایش تصمیم می‌گرفتند. من قرارداد داشتم و می‌توانستم بگویم می‌مانم و حاشیه درست شود اما هیچ موقع شرطی نگذاشتم و پول زیادی نخواستم. عشقم هواداران استقلال بودند و هواداران ابومسلم را هم دوست داشتم. هویت فوتبالی‌ام را از هواداران استقلال و ابومسلم دارم.

* گفتید پرویز مظلومی در استقلال تصمیم گیرنده اصلی نبود. از این ماجرا صحبت کنید.

بگذریم! (با خنده)

* امسال پیش از ساپینتو با شما مذاکره شده بود. با اسم شما بازی نشد؟

نه اصلا. حساسیت‌ها روی استقلال زیاد بود. باید از سردار آجرلو تشکر کنم که این فرصت را به من داد. ما جلسه بسیار خوبی داشتیم و فکر می‌کنم اگر فشار بیرونی نبود اتفاق دیگری رخ می‌داد.

اگر فشار بیرونی نبود شاید سرمربی استقلال می‌شدم.

هواداران بنا بر اتفاقاتی که برای دوستان من افتاده بود، حساس شده بودند. هواداران دوست نداشتند خاطرات خوبشان با من به خاطره بد تبدیل شود. در آن زمان حساسیت ایجاد شد و این اتفاق نیفتاد.

* آینده خودتان را روی نیمکت استقلال می‌بینید؟

باید تلاش کنم. مربی‌گری هر روزش و هر اتفاقش یک درس است. برای حضور در یک تیم بزرگ باید اشتباهات خیلی کمی داشته باشید چون توقعات هواداران زیاد است. امیدوارم این اتفاق برای من بیفتد چون یکی از آرزوهای من این است که یک روزی دوباره کنار هواداران تیم خودم قرار بگیرم و برای موفقیت استقلال تلاش کنم.

* برنامه‌ای برای فصل آینده دارید؟

من همیشه آماده ام. خداراشکر در امارات کلاس‌های بسیار خوبی را گذراندم. در آن کلاس‌ها کاپلو، توتی و اونای امری حاضر شده بودند و خیلی چیزها توانستم به خودم اضافه کنم. سعی می‌کنم مطالعه داشته باشم و خودم را به روز کنم تا چیزی مرا سورپرایز نکند. بیشترین وظیفه‌ای که مربی دارد در طول بازی است. ممکن است تغییراتی رخ دهد که شما را سورپرایز کند و شما باید آمادگی همه چیز را داشته باشید. سرمربی همیشه یک مربی تمرین دهنده می‌آورد و بالاخره هر بازیکنی هم سال‌ها با مربیان مختلفی کار می‌کند و چیزهایی هم یاد می‌گیرد. هر مربی باید در آن واحد تصمیمی بگیرد که می‌تواند شما را بالا یا پایین ببرد. همه رسانه‌ها هم منتظر چنین حواشی هستند. این چیزها تفاوت‌ها را به وجود می‌آورد.

* استراتژی شما در مربی‌گری چیست؟ نتیجه گرا هستید یا بازی هجومی را دوست دارید؟

در فوتبال این قاعده هجومی و تدافعی را قبول ندارم. باید بر اساس ساختار حریف بازی کنید. شما نمی‌توانید مقابل تیمی مثل بارسلونا حمله کنید چون قطعا پنج گل می‌خورید و برمی‌گردید. باید مقابل این تیم‌ها تدافعی بازی کنید. تیم من مقابل سپاهان تدافعی بازی کرد و همه گفتند اتوبوس چیده است و من گفتم نمی‌شود مقابل سپاهان قدرتمند هجومی بازی کرد. وقتی هم نتیجه نگیرید، می‌گویند این مربی به درد نخور است. باید تیم سازماندهی شود و براساس شرایط بازیکنان و سیستم را انتخاب کنید. شاید اگر من مربی استقلال یا سپاهان باشم، تیمم را هجومی کنم چون ابزارش در اختیارم است. براساس ساختار و شرایط تیمی باید ترکیب را بچینید و تیم را به زمین بفرستید.  

 * و صحبت پایانی...

برای شما آرزوی موفقیت می‌کنم. بعد از مدت مقابل شما و دوربین قرار گرفتم. امیدوارم سال پیش رو برای همه مردم کشورمان سال خوبی باشد و بتوانیم کنار هم شادتر زندگی کنیم.

انتهای پیام