جدیدترین آلبوم بی‌کلام با آهنگسازی بهروز معین آماده پخش

آفتاب‌‌نیوز :

بهروز معین دراین‌باره به ایسنا گفت: آلبوم «طربناک» شامل ۸ قطعه موسیقی با نام‌های «سرآغاز»، «آواز»، «طرب»، «تحریر»، «فراق»، «مخالف»، «عشرت» و «وداد» است که پیش‌درآمد فرم موسیقی ایرانی بدون تصنیف و در دستگاه ردیفی اجراشده است.

او ادامه داد: تمام قطعه‌های آلبوم «طربناک» بی‌کلام و حاصل دو نوازی کمانچه و تنبک و نتیجه همکاری با هنرجوی موفق ما، حسین پیرپیران است که تکنیک خوبی در نوازندگی کمانچه دارد و با حضور جمشید محبی نوازنده تنبک، تولید و نواخته شده است و من نیز در آن نوازنده کمانچه هستم.

آهنگساز و نوازنده آلبوم «طربناک» توضیح داد: آلبوم «طربناک» سومین آلبوم بی‌کلام من است؛ آلبوم اول ارکسترال بود و «ستاه» نام داشت که از هم‌نوازی ۵ ساز ارکستر سمفونیک به‌علاوه هارپ و پرکاشن بود که همه این ساز‌ها همراهی‌کننده کمانچه بودند. آلبوم بعدی با نام «اورنگ» بود با همخوانی یک خواننده سوپرانوی آلمانی به نام «کلودیا فان هسلت» و مهرداد عالمی در آن ویولن‌سل می‌نواخت. درنهایت، آلبوم «طربناک» که سومین آلبوم بی‌کلام من و حاصل دو نوازی کمانچه و تنبک است.

او با اشاره به علت انتخاب «طربناک» برای آلبوم سوم خود، بیان کرد: موسیقی را در سال ۷۸ آغاز کردم. هنگامی‌که کمانچه را برگزیدم، نوار کاستی به نام «کمانچه‌نوازان دوره‌ی قاجار» که خواهرم برایم تهیه‌کرده بود را همیشه همراه داشتم و به آن گوش می‌دادم. این نوار خیلی تأثیرگذار بود. آن احساس، صافی و پاکی نوازنده‌ها و تکنیک‌های ایرانی و نغمه‌هایی که می‌نواختند را همیشه در احساس و ذهن داشتم و موسیقی اساتید ۵۰ تا ۶۰ سال گذشته هم همیشه در من تأثیرگذار بوده است. به موسیقی کلاسیک اروپا نیز علاقه‌مندم، ولی مایل بودم در زمینه کمانچه‌نوازی آن موقع و ملودی‌هایی که در ناخودآگاهم تأثیرگذار بوده است نیز فعالیت داشته باشم.

معین اضافه کرد: علت انتخاب عنوان «طربناک» این است که طرب (نه موسیقی مطربی)، بلکه موسیقی سرخوشانه‌ای است که متأسفانه کمرنگ شده است.

این هنرمند در خصوص طرح تصویر روی این آلبوم توضیح داد: درنتیجه‌ی صحبتی که با گرافیست داشتم، این موضوع را مطرح کردم که تصویر بهتر است یک دالان طولانی در معماری ایرانی باشد و اگر مخاطب نیز به این تصویر دقت کرده باشد، هنگام ظهر از میان سوراخ‌های دالان‌ها نوری وسط بازار یا به داخل کوچه می‌تابد که من به آن نور در میانه‌ای از هجوم خاموشی چراغ‌ها علاقه دارم. کفشی هم که در تصویر آمد، نمادی از طرب است که می‌تواند طرب ایجاد کند؛ زیرا اختلاف رنگ زیادی با تصویر دارد و رنگ قرمز نشان‌دهنده طرب و خوشحالی است و ما بعضاً رقصنده‌ها را با لباس یا کفش‌های مخصوص رنگی به خاطر داریم.

معین با بیان اینکه آثار او بسیار ناخودآگاه است و درواقع احساس و اتمسفری است که حاصل می‌شود، افزود: آلبوم «طربناک» در پلتفرم بیب‌تونز که از موفق‌ترین و معروف‌ترین سکو‌های موسیقی مجازی در ایران است، منتشر شده، ولی انتشار آلبوم به‌صورت فیزیکی لذت بیشتری دارد که به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی، پخش و تولید فیزیکی کمی سخت است. در ابتدا سعی کردیم این آلبوم را در بیب‌تونز معرفی کنیم و اکنون با کمک یکی از دوستان هنرمندم به نام کامران کیوان در تلاش هستیم که این آلبوم به‌صورت فیزیکی هم منتشر و در سراسر ایران توزیع شود.

این آهنگساز و نوازنده گفت: تقریباً عشقی بین آن دسته از اهالی هنر که فعالیت جدی دارند، وجود ندارد و تقریباً هیچ حمایتی هم صورت نمی‌گیرد. شرایط اقتصادی ما مانند کسی است که در تئاتر مشغول به کار است و خاک صحنه می‌خورد، ولی سر در سینما، عکس سوپراستار‌های بعضاً نابلد می‌خورد و متأسفانه از آن‌ها به‌جای اهل فرهنگ و هنرمندان کاربلد نمایش استفاده می‌شود. این موسیقی، موسیقی ملی ما است و اهمیت بسیاری دارد. بهتر است اندکی به هنرمندان جوانی که آثار فرهنگی و ملی دارند و از شهرت به‌خصوصی هم برخوردار نیستند حمایت شود و مبنای خدماتمان را فرهنگ کشور قرار دهیم نه اسامی اشخاص و میزان شهرتشان تا در میان هنرمندان اندکی مهر ایجاد شود. خودِ اهالی هنر و افراد مسئول موظف‌اند به یکدیگر کمک کنند و توجه بیشتری به‌کار گیرند. بهتر است کار کردن را برای یکدیگر آسان‌تر کنیم. بحث فکر کردن به ایران و هنر مملکت است که جدیت بیشتری لازم دارد. بعضاً ما ایرانی‌ها همیشه در حسرت نداشته‌هایمان هستیم و از جایگاه فعلی خود رضایت نداریم.

معین اضافه کرد: در زمینه موسیقی چه از طرف ارگان‌ها و تهیه‌کنندگان و چه از طرف جامعه از موزیک پاپ و موج نوی امروز بیشتر حمایت می‌شود که باعث ایجاد رقابت فقط در آن ژانر شده است، ولی برای موسیقی ملی خیلی هزینه‌ای نمی‌شود. به دلیل شرایط اقتصادی نیز اهالی هنر قادر به دنبال کردن علاقه‌مندی‌هایشان نیستند که باعث ایجاد حسرت و رقابت‌های ناسالم سالم در فضای مجازی می‌شود و همچنین به دلایل دیگر آن مهر و رفاقتی که در سال‌های نه‌چندان دور در بین اهالی فرهنگ و هنر این سرزمین بوده است متأسفانه دیگر تقریباً وجود ندارد.