می‌گویند «گیلدخت» ما را با رسانه ملی آشتی داد

مجید اسماعیلی، کارگردان سریال در حال پخش «گیل دخت» می‌گوید: با وجودی که بازخوردها از «گیلدخت» قابل قبول بود اما خواهش کردم آن‌را نقد کنند. این کارگردان که اولین سریالش در تلویزبون را با ساخت «گیلدخت» تجربه کرد، اظهار می‌کند: تصمیم داشتم کاری بسازم که فراگیر باشد و کل مردم ایران آن‌را ببینند تا اینکه آقای شفیعی «گیلدخت» را به من پیشنهاد داد.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سیما، نشست خبری مجموعه تلویزیونی «گیلدخت» با حضور مجید آسودگان نویسنده، مجید اسماعیلی کارگردان، محمدرضا شفیعی تهیه‌کننده و جمعی از بازیگران این سریال امروز، دوشنبه، هشتم خرداد ماه در اداره کل روابط عمومی سازمان صداوسیما برگزار شد.

محمدرضا شفیعی ـ تهیه‌کننده «گیلدخت» ـ ابتدا درباره نقاط قوت و ضعف این سریال و تجربه کاری‌اش، گفت: امروز در واحد ۱۶۲ توانستم با حدود ۱۵ نفر صحبت کنم. برایم جالب بود که از هر طیف سنی از نقاط مختلف کشور تماس می‌گرفتند. خاصیت هر اثر هنری برای مخاطبان این است که به زعم خودش ببیند و دوست داشته باشد.

نمی‌خواستیم فقط تاریخ سیاسی را به تصویر بکشیم

وی اظهار کرد: درباره ایده «گیل‌دخت» باید بگویم ایده‌ ما در شروع کار این بود که چگونه می‌توانیم بخشی از تاریخ خودمان را تصویر کنیم که صرفا تاریخ سیاسی نباشد و بتوانیم تاریخ معماری، تاریخ لباس و پوشاک و … را به تصویر بکشیم. خاستگاه ما در این مجموعه تلویزیونی لزوما موضوع سیاسی با شخصیت تاریخی نبود و قصد داشتیم بخشی از فرهنگ و پوشش، زبان، غذا، کلام، گفتمان و روابط ایرانی را در ۱۱۰ سال قبل به تصویر بکشیم.

فکر می‌کنم مهر «گیل‌دخت» به دل نشست

سپس مجید اسماعیلی، کارگردان «گیل‌دخت» در سخنانی خاطرنشان کرد: تماس‌های امروز مطابق حدسیات بود. در این چندماهی که سریال در حال پخش است بازخوردها را به هر طریق دریافت کردیم و خوشبختانه با اینکه بازخوردها خوب بود از همه خواهش کردم کار را نقد کنند.

او ادامه داد: تماس‌ها متفاوت بود و این کار را دوست داشتند؛ چراکه خانواده‌ها این سریال را می‌بینند. خیلی‌ها می‌گفتند ما تلویزیون نمی‌دیدیم اما «گیلدخت» ما را با رسانه ملی آشتی داد. خوشحالیم که مخاطب با این مجموعه ارتباط برقرار کرده است.

اسماعیلی درباره چالش‌های فرآیند تولید این اثر هم اظهار کرد: کار در شهرستان ساخته شد اما این برای من چالش نبود چون من اصلا در تهران کار نساختم. قبل از اینکه چهار سال پیش کار پیشنهاد شد، تصمیم داشتم کاری بسازم که فراگیر باشد و کل مردم ایران آن‌را ببینند. آقای شفیعی طرح را تهیه کردند و سیناپس را خواندم و در نهایت فکر می‌کنم آنچه در ذهنم بود، اتفاق افتاد. فکر می‌کنم با بازخوردهایی هم که تا این لحظه گرفتیم، مهر «گیل‌دخت» به دل مخاطبان نشسته است.

این کارگردان درباره قاب‌بندی و ترکیب رنگ در «گیل‌دخت» هم تاکید کرد: از ابتدا بر آن شدیم قاب‌بندی و رنگ بندی متفاوتی نسبت به آثار داخل و خارج ایران داشته باشیم که حتی با به تصویر کشیدن همین گیلان خودمان مخاطب با یک منظره جدیدی از شمال رو به رو شود.

گلنار تخیلی بود

در ادامه مجید آسودگان، نویسنده «گیل‌دخت» درباره همکاری با این پروژه اظهار کرد: استقبال خوبی در این زمانه پخش گرفتیم و اتفاق خوشایندی بود و انرژی گرفتم. آدم ضعف خودش را می‌داند و با نکات مثبت حس خوبی ایجاد می‌شود. مخاطبان لیاقت‌شان سریال‌های بهتری است.

این نویسنده درباره فرآیند نوشتن فیلمنامه «گیل‌دخت» چنین گفت: مهر سال ۱۳۹۲ طرح اولیه از دل یک پژوهش درباره قصه‌های عامیانه ایران نوشته شد. سعی داشتیم دو فرم قصه‌گویی به صورت دراماتیک مخصوص سینما و تلویزیون و قصه‌های عامیانه که خودش الگوهای متفاوتی دارد، با هم ترکیب کنیم. تصور خودم این است که موفق بودیم. همچنین مراقب بودیم که در تخیل ما، مغایرات تاریخی اتفاق نیفتد. به هر حال در آن دوره تاریخی که سریال را براساس آن ساختیم، انقلاب مشروطه تهران، جنبش عدالتخانه و سفر مظفرالدین شاه اتفاق افتاد و ما هم با درام الیزابتی، تشکیل گروه قدر پژوهش کار را جلو بردیم.

او همچنین درباره نقش زنان در خانواده در این سریال تلویزیونی عنوان کرد: ما زنان پیش‌رویی در آن زمان داشتیم البته که گلنار و زن‌های دیگر این داستان تخیلی بودند اما در آن زمان بانوانی همچون گلنار کم نداشتیم که در برابر سنت‌ها می‌ایستاند و نهایت تلاش می‌کردند تا نهاد خانواده را بازگردانند. ستون محتوایی این سریال از روز اول خانه و خانواده بود و این در رگ و ریشه همه ما وجود دارد.

در پایان رضا اکبرپور، بازیگر نقش اسماعیل در سریال «گیل‌دخت» ضمن بیان اینکه امروز روز فوق‌العاده‌ای بود و دوست داشتم همه همکارانمان اینجا باشند، عنوان کرد: نظرات پر انرژی و خوبی بود و پیش از تماس مخاطبان با صداوسیما هم در کوچه و بازار این نظرات مثبت را می‌شنیدیم. 

انتهای پیام