فاشیسم در ایران

فاشیسم یک ایدئولوژی سیاسی و اجتماعی است که در اوایل قرن بیستم در ایتالیا بوجود آمد و در دهه‌های بعد در برخی کشورهای دیگر نیز شیوع یافت.

فاشیسم به عنوان یک جریان سیاسی معمولاً شامل نظام‌های اتوکراسی و یکنواختی نظامی است و بر تأکید بر قدرت و نظم سلطه می‌کند.

فاشیسم از ویژگی‌هایی مانند رهبری قوی و استبدادی، ملی‌گرایی فراطبیعی، افراط‌گرایی در مورد قومیت و اعتقاد به تفوق قومی، تحت تأثیر قوانین و روش‌هایی مانند دسته‌بندی نژادی و خشونت سیاسی علیه مخالفان و گروه‌هایی که در نظر می‌گیرد عناصر “نامطلوب” هستند، قرار دارد.

از آنجا که فاشیسم یک موضوع پیچیده و تاریخی است، توصیف دقیق و جامع آن نیازمند تبیین بیشتر است. اما به طور کلی، فاشیسم به عنوان یک ایدئولوژی توسط بسیاری از منتقدان به دلیل خطرات و تهدیداتی که به آزادی، دموکراسی و حقوق بشر ایجاد می‌کند، مورد انتقاد قرار گرفته است.

در دوره‌های متاخر به نظر می‌رسد عده‌ای از رقابت سیاسی سر باز می‌زنند و به جای آن به اتهامی به نام فاشیست بودن برای حذف رقیب روی می‌آورند.

نازی‌ها در آلمان و حزب کمونیسم‌ در اتحاد جماهیر شوروی عمل می‌کنند

هانا آرنت به توده‌های اتمیزه شده اشاره می‌کند. عده‌ای منشاء چنین رویکردی را مورد بررسی قرار می‌دهند که چطور می‌شود که افراد از پیوند‌های اجتماعی خود گسسته می‌شوند. حزب نازی ۷ میلیون عضو در آلمان داشته است و سازمان اس‌اس دارای ۵۰۰ هزار عضو بوده است. چنین عددهای بزرگی نشان می‌دهد که می‌توان از اندیشه‌ی مقبول فاشیستی سخن گفت.

روش‌های فاشیستی به هر روشی گفه می‌شود که به‌سانِ حزب فاشیست در ایتالیا، یا ن

ریشه‌ها و نشانه‌های فاشیسم در ایران چیست؟تعریف فاشیسم در علم سیاستفاشیسم در ایران پس از منشور همبستگی مخالف‌ها!

مرتبط