رقابت در فضا داغ شد/ قدرت چین بیشتر است یا آمریکا؟

ایالات متحده قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۵ فضانوردان را به عنوان بخشی از ماموریت آرتمیس با کمک شرکت‌های فضایی بخش خصوصی مانند اسپیس‌ایکس و بلو اوریجین به سطح ماه بازگرداند.

معاون مدیر آژانس فضایی چین در یک کنفرانس خبری اهداف مشابه این کشور را تایید کرد اما تاریخ خاصی را اعلام نکرد.

این آژانس همچنین سه فضانورد را معرفی کرد که صبح سه‌شنبه به ایستگاه فضایی چین عزیمت کردند. آنها جایگزین فضانوردانی هستند که شش ماه را در ایستگاه فضایی گذرانده‌اند.

لین ژی کیانگ(Lin Xiqiang) معاون مدیر آژانس فضایی سرنشین‌دار چین در جلسه توجیهی به خبرنگاران گفت: چین ابتدا در حال آماده شدن برای اقامتی کوتاه مدت در سطح ماه و اکتشاف مشترک آن توسط انسان و ربات است.

وی گفت: ما یک ایستگاه فضایی نزدیک به زمین و یک سیستم حمل و نقل برای انسان‌ها داریم که با فرآیندی برای انتخاب، آموزش و پشتیبانی از فضانوردان جدید تکمیل شده است. برنامه‌ی زمانی انجام دو ماموریت انسانی در سال برای رسیدن ما به اهدافمان کافی است.

گفته می‌شود که ایستگاه فضایی تیانگونگ در ماه نوامبر با اضافه شدن ماژول سوم تکمیل شده است.

لین گفت، ماژول چهارم در یک زمان مناسب برای پیشبرد پشتیبانی از آزمایش‌های علمی و فراهم کردن شرایط کار و زندگی بهتر برای خدمه پرتاب خواهد شد.

سه فضانوردی که در فضاپیمای شنژو ۱۶ به فضا پرتاب شدند با سه فضانوردی که طی شش ماه اخیر در ایستگاه فضایی چین زندگی کرده‌اند و آزمایش‌ها و مونتاژ تجهیزات داخل و خارج ایستگاه را انجام داده‌اند، همپوشانی دارند.

در میان این فضانوردان جدید یک غیرنظامی برای اولین بار حضور دارد. پیش از این تمامی سرنشینان عضو ارتش آزادی‌بخش خلق بوده‌اند.

گوی هایچائو(Gui Haichao)، استاد موسسه‌ی تحقیقاتی هوافضای پکن، به جینگ هایپنگ(Jing Haipeng) فرمانده این ماموریت و ژو یانگژو(Zhu Yangzhu) مهندس فضاپیما به عنوان کارشناس محموله پیوسته است.

جینگ در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفت که این ماموریت مرحله جدیدی از کاربرد و توسعه در برنامه فضایی چین را رقم خواهد زد.

جینگ که سه پرواز فضایی پیش از این انجام داده است، گفته است: ما کاملا معتقدیم که بهار علم فضایی چین فرا رسیده است و عزم، اعتماد به نفس و توانایی لازم برای تکمیل قاطعانه این ماموریت را داریم.

اولین ماموریت فضایی سرنشین‌دار چین در سال ۲۰۰۳ این کشور را به سومین کشوری پس از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده تبدیل کرد که یک انسان را به فضا فرستاد.

چین پس از اینکه از حضور در ایستگاه فضایی بین‌المللی محروم شد، ایستگاه فضایی خود را ساخت.

عدم حضور چین در این ایستگاه عمدتا به دلیل مخالفت ایالات متحده در مورد روابط نزدیک برنامه‌های فضایی چین با ارتش آزادی‌بخش خلق بود.

فضا به طور فزاینده‌ای به عنوان یک عرصه‌ی جدید رقابت بین چین و ایالات متحده، دو اقتصاد بزرگ جهان و دو رقیب دیپلماتیک و نظامی تبدیل شده است.

فضانوردانی که ناسا تا پایان سال ۲۰۲۵ به ماه می‌فرستد، قطب جنوبی این قمر را در نظر دارند، جایی که گمان می‌رود دهانه‌های درون سایه دائمی و مملو از آب یخ زده وجود داشته باشد.

طرح‌هایی که برای ساخت پایگاه‌های دائمی در ماه نیز توسط هر دو کشور در نظر گرفته شده است نیز سوالاتی در مورد حقوق و منافع در سطح ماه ایجاد می‌کند. قوانین ایالات متحده به شدت همکاری بین برنامه‌های فضایی دو کشور را محدود می‌کند و این در حالی است که چین می‌گوید از همکاری‌های خارجی استقبال می‌کند. این همکاری‌ها تاکنون به تحقیقات علمی محدود شده است.

لی ینگلیانگ(Li Yingliang) مدیر فناوری آژانس پروازهای فضایی سرنشین‌دار چین، بعدازظهر روز دوشنبه گفت که چین امیدوار به همکاری بین‌المللی بیشتر از جمله با ایالات متحده است.

لی گفت: موضع ثابت کشور ما این است که تا زمانی که هدف استفاده از فضا برای مقاصد صلح آمیز باشد، مایل به همکاری و ارتباط با هر کشور یا سازمان هوافضایی هستیم.

او افزود: شخصا ابراز تاسف می‌کنم که کنگره‌ی ایالات متحده پیشنهادهای مرتبطی مبنی بر ممنوعیت همکاری در زمینه هوافضا بین ایالات متحده و چین دارد.

ایالات متحده و چین علاوه بر برنامه‌های خود به ماه، مریخ نوردهایی را نیز بر روی مریخ فرود آورده‌اند و پکن نیز قصد دارد از ایالات متحده در فرود یک فضاپیما بر روی یک سیارک پیروی کند.

سایر کشورها و سازمان‌ها از هند و امارات متحده عربی گرفته تا اتحادیه اروپا نیز در حال برنامه‌ریزی برای انجام ماموریت به ماه هستند.

ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ شش ماموریت سرنشین‌دار به ماه فرستاد که سه مورد از آنها شامل استفاده از یک ماه‌نورد قابل رانندگی بود که چین می‌گوید اکنون با مناقصه‌هایی در بخش خصوصی در حال توسعه آن است.

در حالی که آمریکا در حال حاضر تعداد بیشتری از پایگاه‌های فضایی را اداره می‌کند و شبکه بسیار گسترده‌تری از شرکای بین‌المللی و تجاری نسبت به چین دارد، برنامه چین به شیوه‌ای ثابت و محتاطانه پیش رفته است که نشان‌دهنده افزایش حضور گسترده‌ی این کشور در بخش اقتصادی و نفوذ جهانی از دهه ۱۹۸۰ است.

۵۸۵۸