جوانان فلسطینی با مقاومت، پیروزی را در دستان خود احساس می‌کنند

گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو_ «سهیل ناتور» کارشناس مسائل سیاسی از بیروت گفت: «شرایط امروز فلسطین متفاوت از ۷۵ سال قبل است و مردم ایستاده اند، اما نه فقط مانند قبل که مثلا برخی در یک اردوگاه جمع می‌شدند و یک جشنواره برگزار می‌کردند و بر حق بازگشت به خانه‌های خود تاکید می‌کردند، اما اکنون جوانان فلسطینی با عنصر مقاومت، پیروزی را در دستان خود احساس می‌کنند و نمونه آن را می‌توانید در موفقیت چند روز قبل نبرد غزه ببینید.»

این کارشناس سیاسی ادامه داد: «شرایط حال حاضر، تغییر کرده است و به علت وجود محور مقاومت در منطقه خاورمیانه یک امکان برای ملت فلسطین فراهم شده که بتوانند از خود دفاع کنند و «آتش را با آتش» پاسخ دهند. در ۷۵ سال گذشته ملت فلسطین امید خود را برای بازپس گیری سرزمین پدری اش از دست نداده و امروز امیدوار‌تر هم شده است.»

این کارشناس در گفتگو با برنامه «جریان خاورمیانه» (MidEaStream) شبکه پرس تی وی تصریح کرد: «در حال حاضر ملت فلسطین فقط بر حق خود تاکید ندارد بلکه برای به دست آوردن حق بازگشت به میهن شان به راه افتاده اند و مرحله به مرحله در مسیر درستی گام بر می‌دارد که متحد شدن گروه‌های مختلف فلسطینی یکی از این گام هاست.»

ناتور افزود: «آینده از آن ملت فلسطین است و سوال اینجاست که صهیونیست‌ها چه وضعیتی در این منطقه خواهند داشت چرا که از سرنوشت خود نگران هستند.»

پایان استعمارگری پیمان سایکس - پیکو

ماه مه میلادی هر سال یادآور یک خاطره تلخ دیگر غیر از تاسیس رژیم صهیونیستی هم هست و آن پیمانی میان انگلیس و فرانسه بود که توسط مایک سایکس و ژرژ پیکو نوشته شد و دولت‌های لندن و پاریس اجرا کردند مبنی بر اینکه سرزمین‌های اسلامی که قبل از جنگ جهانی اول در اشغال امپراطوری عثمانی به توسط ارتش‌های اروپایی استعمار شود. مساله‌ای که سنگ بنای اولیه اشغال فلسطین و زمینه ورود گروه‌های تروریست صهیونیستی مانند ایرگون، هاگانا، اشترن و کاخ را به این سرزمین فراهم کرد. بعد از جنگ جهانی دوم منطقه در اختیار ایاالات متحده قرار گرفت و تقریبا همان روند این بار با کنترل واشنگتن ادامه یافت. با این حال در شرایط قرن حاضر و کاهش قدرت رو به افول آمریکا در جهان آنچه این کشور از امپراطوری‌های ورشکسته اروپا به ارث برده بود هم در مسیر تغییرات ژئوپلیتیکی قرار دارد.

بر همین اساس، مروه عثمان مجری پرس تی وی به یادآوری پیمان استعماری سایکس - پیکو پرداخت و گفت: با گذشت ۱۰۷ سال از امضای این قرارداد شاهد تغییرات بزرگی در مرزبندی‌های سیاسی و امنیتی منطقه خاورمیانه به ویژه در عراق، سوریه و لبنان هستیم.

وی ادامه داد: در ایام ماه مه سال ۱۹۱۶، اشغالگران بریتانیا و فرانسه مذاکرات خود را برای درهم شکستن شرق عرب (آنچه که از نظر تاریخی به شام و عراق مشهور بود) و تقسیم آن بین خود آغاز کردند که محصول آن گفتگو‌ها به پیمان سایکس – پیکو مشهور شد.

عثمان یادآوری کرد: «طبق این پیمان امپراطوری عثمانی به دو بخش آبی و سرخ تقسیم می‌شد که بخش آبی در اشغال فرانسه بخش سرخ در اشغال انگلیس قرار می‌گرفت. در نتیجه مرزبندی‌های یک صد سال اخیر در غرب آسیا شکل گرفت، اما اکنون به نظر می‌رسد مرز‌های ترسیم شده در آن توافق نامه که کشور‌های خاورمیانه بر اساس آن ایجاد شده بودند، وارد مرحله تغییر و تحول شده است.»

وی تاکید دارد که تشکیل محور مقاومت در برابر اشغالگری و تروریسم گروه‌های تکفیری توسط ایران، لبنان، عراق، سوریه و یمن مرحله مهمی در تلاش برای شکست پیمان سایکس – پیکو بود. جنگ اوکراین، همکاری چین و عربستان، بازگشت سوریه به اتحادیه عرب و مسائل مشابه آن نویدبخش تغییرات ژئوپلیتیکی در نظم خاورمیانه است.

«مَعان باشور» کارشناس مسائل سیاسی با یادآوری اعلامیه بالفور اظهار داشت: «از نامه روتچیلد (بانکدار مشهور صهیونیست) به نخست وزیر وقت انگلیس [که وی نیز صهیونیست بود]شروع کنیم که تقاضا یک وطن برای قوم یهود را مطرح کرد و همین مساله سنگ بنای رژیم صهیونیستی شد، اما پیش از آن نیاز بود تا منطقه خاورمیانه بخش عربی آن در کنترل عثمانی بود توسط انگلیس و فرانسه تکه تکه شود. این اقدام با پیمان سایکس – پیکو رخ داد.»

این کارشناس در مصاحبه با پرس تی وی تاکید کرد: «قدرت‌های غربی با جنگ سوریه و یمن و نیز گسیل گروه‌های سلفی وهابی به عراق، لبنان و سوریه تلاش کردند یک نظمی مشابه مرزبندی‌های پیمان سایکس – پیکو بر منطقه خاورمیانه تحمیل کنند، اما در هدف خود ناکام شدند.»

باشور، به این شبکه گفت: «به عیقده من در هفته‌های گذشته اثبات شد که منطقه خاورمیانه از پیمان سایکس – پیکو گذر کرده و بازگشت دولت دمشق به اتحادیه عرب و گسترش روابط میان عرب‌ها و گفتگوی عرب – عرب نشانه‌ای از این مساله است، همچنین این فرصت برای کشور‌های عربی و اسلامی منطقه وجود دارد که یک نظم ژئوپلتیکی جدیدی را بدون دخالت قدرت‌های غربی در منطقه ترسیم کنند.»