داستان ناتمام احیای مدرسه قصه‌های مجید
ایسنا
ایسنا/اصفهان عصر تیرماه سالِ ۱۴۰۱ است و ما وسط مدرسه‌ای ایستاده‌ایم که قدیم‌تر، به گواه کاشی‌های ریختۀ سر در، نامش «اتحاد» بوده و حالا آن را با اسم «شهید حلبیان» و «قصه‌های مجید» می‌شناسیم.
قرار است مسئولان میراث فرهنگی با کلیمیان، دربارۀ وضعیت این مدرسه گفت‌وگو کنند و از گروه خبری ایسنا نیز دعوت‌شده تا گزارشگر این دیدار باشد.
یک نفر به اسم لاله‌زار، با دوچرخه می‌ایستد و خودش را مسئول کنیسۀ اتحاد معرفی می‌کند؛ کنیسه‌ای که در دل مدرسه قرار دارد. شاگردِ قدیم همین مدرسه است و از نزدیک شاهد تغییر و تحولات آن بوده. فشردۀ آنچه در خاطرش مانده را، در فاصلۀ سر رسیدن گروه بازدیدکنندۀ میراث فرهنگی، برای ما روایت می‌کند: «زمینِ جایی که الآن در آن ایستاده‌ایم متعلق به اتحاد جهانی آلیانس است اما هزینه و زحمت ساخت ساز مدرسه در آن بر عهدۀ انجمن کلیمیان اصفهان بوده؛ با این هدف که اینجا مکانی در خدمت آموزش باشد.»
می‌پرسم: «آقای لاله‌زار، شما خودتان همین‌جا درس خوانده‌اید؟» یک نفر ابروهایش را می‌برد بالا و می‌گوید: «فامیلشان ریحانیان است.» بعد آقای ریحانیان جواب می‌دهد: «بله، یادم هست بچه که بودم، یک طرف مدرسه پسرانه بود و طرف دیگرش دخترانه. دانش‌آموزان کلیمی و مسلمان در آن تا کلاس نهم درس می‌خواندند. بعد از انقلاب فعالیت کلیمی‌ها کم شد و مدرسه در اختیار آموزش پرورش قرار گرفت. زمانی که فیلم قصه‌های مجید را می‌ساختند، هنوز دانش آموزان در آن درس می‌خواندند، اما حدود ۴ سال است که دیگر به‌طور کامل تعطیل‌شده و در این مدت، هیچ تعمیراتی در ساختمان‌ها انجام‌نشده است. خواسته‌ام این است که یا آموزش‌وپرورش به فکر حفظ و مرمتش باشد و یا اگر نمی‌تواند، آن را در اختیار انجمن کلیمیان اصفهان بگذارد تا خودشان بازسازی‌ای انجام بدهند.»
با یک دست، فرمان دوچرخه‌اش را نگه می‌دارد، دست دیگرش را به سمت در مدرسه دراز می‌کند و ادامه می‌دهد: «اولین چیزی که باید بازسازی شود سردر مدرسه است که روی کاشی‌های آن نوشته‌شده بود «اتحاد»، اما حدود ۴۰ سال پیش با تیشه خرابش کردند. وقتی پرسیدم چرا این کار را می‌کنید جوابی ندادند و خیلی ناراحت شدم. ببینید من توی بازار نقش‌جهان مغازۀ صنایع‌دستی دارم. یک بار گروهی از توریست‌ها رد شدند و گفتند «اِ این یهودیه»، بعد آمدند جلو و پرسیدند «تو از زندگی در ایران راضی‌ای؟» گفتم بله که راضی هستم. گفتند «چرا دروغ می گی؟» به آنها گفتم من دروغ نمی‌گویم، خدا را شکر همه‌چیز داریم، اما بعضی وقت‌ها هم اتفاقاتی می‌افتد که انتظارش را ندارم؛ مثل همان تخریب سر در یا اتفاقی که همین اواخر افتاد: جدا کردن و بردن شیرآلات و ناودان‌ها و پنجره‌های سرویس بهداشتی مدرسه با این بهانه که می‌ترسیم دزد آن را ببرد.»
از او دراین‌باره توضیح بیشتری می‌خواهم و ماجرا را این‌گونه تعریف می‌کند: «یک روز صبح شنبه اینجا نشسته بودم که یکی از بچه‌ها گفت که چند نفر دارند درهای آلومینیومی و شیرآلات دستشویی را جدا می‌کنند. چون شنبه بود و نمی‌توانستیم خودمان کاری انجام بدهیم به ۱۱۰ تلفن زدیم. متأسفانه معلوم شد که آنها ظاهرا از سوی آموزش‌وپرورش آمده بودند. وقتی به آموزش‌وپرورش زنگ زدم و گفتم چرا این چیزها را بردید، گفتند بردیم تا دزدها نبرند. من هم گفتم ما ایرانیِ دزد نداریم. ۴۰ سال است که دزد نبرده است.
و سپس می‌گوید: آموزش‌وپرورش که معتقد است الگوی آموزشی برای سایرین است، نباید اینجا را این‌طور به حال خودش رها کند. آنها نباید نسبت به مجموعه‌ای که متعلق به ایران است بی‌تفاوت باشند، سال‌ها بدون دادن هزینه‌ای از آن استفاده کرده، برای خود مدرسه هزینه‌ای نکرده و حالا هم آن را رها کرده است.»
«در این ۴ سال چه پیگیری‌هایی برای تعمیر مدرسه انجام‌شده؟» جواب او به سؤال خبرنگار ایسنا این است: «بارها مکاتبه و درخواست کردیم که مدرسه را به ما تحویل دهند تا آن را سروسامان بدهیم برای ایران بماند. گفتیم کلیمی و مسلمان که ندارد، همه ایرانی هستیم و این ثروت مملکت است، ثروت ایران است. جلسات متعددی برگزار شد و چند بار قول و گزارش و... مطرح شد، ولی به هیچ‌کدام جامه عمل پوشانده نشده. آدم‌های بزرگی در این مدرسه درس خواندند. ورزش و نظم و ترتیبی که در آن وجود داشت در کمتر دبیرستانی در اصفهان دیده می‌شد.
تنها کاری که آموزش‌وپرورش برای نجات مدرسه انجام داده این بوده که سال ۱۳۹۳ با هزینه انجمن کلیمیان اصفهان یک دیوار برای جلوگیری از ریزش ساختمان ایجاد کرده است. هیچ اقدام دیگری برای بازسازی مدرسه انجام ندادند، درحالی‌که برخی از آنها هنوز هم صبح‌های جمعه برای فوتبال و سه‌شنبه بعدازظهرها برای والیبال از این مکان استفاده می‌کنند.»
باخبر شده که گروهی از میراث فرهنگی اصفهان برای بازدید به مدرسه می‌آیند و آمده است که خواسته‌اش را به گوش آنها برساند: «انجمن کلیمیان می‌تواند این مدرسه را بازسازی کند و کاربری‌های ورزشی و آموزشی و فرهنگی برای آن در نظر بگیرد. در این مورد میراث فرهنگی هم می‌تواند به ما کمک کند و چون یکی از اهداف اولیۀ این مدرسه، آموزش است می‌شود از آن برای آموزش هنرهای صنایع‌دستی هم استفاده کرد. انتظار دارم این مرتبه خدا کمک کند و به دل‌شان بیفتد و این مجموعه فرهنگی مورداستفاده صحیح قرار بگیرد. آن را زیر نظر میراث فرهنگی بازسازی می‌کنیم. پولی هم نمی‌خواهیم. انجمن تمام هزینه را پرداخت خواهد کرد، اما اول باید مدرسه به انجمن واگذار شود.»
کم‌کم سایر مدعوین نیز می‌رسند. یوسف صفارزاده، نایب‌رئیس انجمن کلمیان اصفهان صدایش را جلوی میکروفون صاف می‌کند و می‌گوید: «حدود ۸ سال است که ما به‌صورت جدی پیگیر بازسازی مدرسۀ اتحاد هستیم. در این راستا به همۀ استانداران وقت و سازمان‌های مرتبط نامه نوشتیم و چندین بار هم آمدند از مدرسه بازدید کردند. گفتیم انجمن کلیمیان اصفهان حاضر است بودجه‌ای را از صندوق این انجمن برای بازسازی مدرسه زیر نظر میراث هزینه کند تا کلاس‌ها مورداستفاده آموزشی و فرهنگی قرار گیرد، اما در این چند سال هیچ کاری انجام نشد.»
نقبی می‌زند به گذشته: «زمانی که قرار بود این مدرسه ساخته شود کلیمیانی که وضع مالی بهتری داشتد برای خرید مصالح کمک کردند و حتی آن کلیمیانی که وضع مالی مناسبی نداشتند، به این دلیل که خود را مدیون می‌دانستند، برای ساختن مدرسه کارگری کردند. این بنا با کارگریِ پدران ما ساخته‌شده است. یک سالن بزرگ داشته که در آن هر روز ۵۰۰ پُرس غذا برای دانش‌آموزان و کارکنان مدرسه آماده می‌شده، عکس‌های آن موجود است، ولی متأسفانه در این مدت که مدرسه تحت تصرف آموزش‌وپرورش بود برای آن هزینه‌ای نکردند.»
به ضلع شرقی ساختمان اشاره می‌کند و می‌گوید: «حیاط‌خلوتی که پشت مدرسه بود و خانه سرایدار در آنجا قرار داشت تخریب شد. اول‌بار ۵۰ متر از آن را تخریب کردند و بعد ۱۰۰ متر و متأسفانه کم‌کم قسمت حیاط پشت کاملاً تخریب شد و تحت تعریض کوچه قرار گرفت. الآن هم وضعیت این ملک را ببینید، متأسفانه شب‌ها کارتن‌خواب‌ها می‌آیند اینجا و این در شأن اصفهان نیست. چند سال پیش هم آموزش‌وپرورش اینجا را برای پارکینگ شدن در اختیار شهرداری قرار داد. یک کانکس هم آوردند، اما آن‌قدر پیگیری کردیم تا پارکینگ شدن مدرسه فیصله پیدا کرد. »
بعد، ماجرای ضلع غربی را تعریف می‌کند: «این ملکی که در مجاورت مدرسه است هم سابقاً خانۀ مدیر بوده و متعلق به انجمن کلیمیان، اما آموزش‌وپرورش این ملک را گرفته و اجاره داده و شنیده‌ایم ماهی ۳۰ میلیون تومان هم بابت آن اجاره می‌گیرد.»
در آخر، دستش را می‌گیرد سمت ما: «خواهش می‌کنم شما هم فقط دنبال کردن یک سوژۀ تبلیغاتی نباشید. کمک کنید تا این مدرسه را بازسازی کنیم.»
تنها کمکی که در این لحظه به فکرم می‌رسد، پرسیدن یک سؤال است: «با سازمان نوسازی مدارس برای بهبود وضعیت اینجا وارد مذاکره نشدید؟» صفارزاده جواب می‌دهد: «خودِ آموزش‌وپرورش هیچ‌وقت به پیگیری‌های متعدد ما جواب قانع‌کننده‌ای نداد. حدود ۴ سال قبل به ما گفتند که سازمان نوسازی مدارس اعلام کرده این مدرسه دیگر قابل‌استفاده نیست و بعد آن را تعطیل کردند. در آن زمان هم ما صحبت کردیم و گفتیم دانش‌آموزان مسلمان و کلیمی برای ما فرقی ندارند، همه برادر هستیم، کمک می‌کنیم تا مدرسه بازسازی و قابل‌استفاده شود، ولی متأسفانه نه خودشان هزینه کردند نه اجازه دادند ما کاری کنیم و نتیجه این شده که می‌بینید.»
خواسته‌اش با خواستۀ آقای ریحانیان یکی است: «مطالبۀ اصلی انجمن کلیمیان اصفهان این است که آموزش‌وپرورش کتباً مدرسه را به ما تحویل دهد و این را صورت‌جلسه کند تا ما کار بازسازی را شروع کنیم. زمانی که می‌خواستند مدرسه را از ما تحویل بگیرند صورت‌جلسه کردند الآن هم بیایند و صورت‌جلسه بنویسند و مدرسه را به ما برگردانند، چون ما نمی‌دانیم اگر الآن هزینه کنیم این هزینه را برای خودمان انجام می‌دهیم یا برای میراث و آموزش‌وپرورش؟ نمی‌دانیم این هزینه را انجمن کلیمیان برای کجا دارد انجام می‌دهد. زمانی که مدرسه را به انجمن کلیمیان اصفهان تحویل بدهند ما هزینه می‌کنیم تا زیر نظر میراث بازسازی شود.»
صیون ماه‌گرفته، رئیس پیشین انجمن کلیمیان اصفهان نیز به جمع می‌پیوندد و به ایسنا می‌گوید: «ما فوق‌العاده ناراحتیم، فقط می‌آیند گزارش می‌گیرند و می‌روند، یکی می‌رود و دیگری می‌آید و هیچ به هیچ. گزارش و کاغذ به درد ما نمی‌خورد. مالکیت این مدرسه متعلق به انجمن کلیمیان است و آموزش‌وپرورش باید آن را رسماً به ما تحویل بدهد. ما برای اینجا برنامه داریم.»
«می‌توانم بپرسم چه برنامه‌ای دارید؟» این سؤال را شهرام امیری، مدیرکل امور ارتباطات اداره کل میراث فرهنگی اصفهان می‌پرسد که دقایقی قبل از ورود مدیرکل میراث، به مدرسه آمده و این‌طور پاسخ می‌شنود: «ما می‌توانیم کلاس‌های مختلف آموزشی در آن برگزار کنیم؛ ورزشی، فرهنگی و هنری. همین آقای ریحانیان یکی از هنرمندان به نام صنایع‌دستی است. اینجا می‌تواند هنرش را به نسل بعد بیاموزد.»
امیری یادآور می‌شود: «در متن تفاهم‌نامۀ انجمن کلیمیان با آموزش‌وپرورش که سال ۱۳۵۸ منعقد و امضا شده حتماً شروطی هست که باید از آگاه باشیم و بهتر است نسخه‌ای از این تفاهم‌نامه در اختیار اداره کل میراث فرهنگی قرار داده شود.» رئیس انجمن کلیمیان نیز قول می‌دهد که نسخه‌ای از اسناد مرتبط با مدرسه را در اختیار میراث فرهنگی قرار دهد.
با ورود علیرضا ایزدی، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان اصفهان همه او را تا کنیسۀ اتحاد، برای نشستن و گفتن از معضلات مدرسه همراهی می‌کنند. ایزدی، پس از شنیدن سخنان افراد حاضر در محل می‌گوید: «این مدرسه برای کسانی که به حوزۀ هنر و سینمای ایران‌زمین علاقه‌مند هستند، به‌نوعی یک مکان نوستالژیک است و با سریال قصه‌های مجید، در ذهن ما جلوه ماندگارتری پیداکرده. اینجا یک بخش دیگری هم دارد که به شناسایی آن به‌عنوان یک مکان بی‌نظیر کمک بیشتری می‌کند و آن هم اینکه متعلق به جامعه کلیمیان است. این مُهری است بر این ادعا که ایران سرزمینی است که سالیان متمادی همه اقوام و ادیان در کنار یکدیگر در آن زندگی کرده‌اند و این نشئت‌گرفته از فرهنگ والای ایرانی است که شکوهمندتر از گذشته به حیات ارزشمند خود ادامه داده است.»
او ادامه می‌دهد: «این مدرسه، فضایی است که نام آموزش بر آن حک‌شده و سال‌ها افراد بسیاری در آن تحصیل‌کرده‌اند. اعتقاد ما بر این است که بتوانیم در فضای تعاملی با انجمن کلیمیان اصفهان به توافق و تفاهم برسیم و با توجه به اینکه استان و شهر اصفهان، خاستگاه صنایع‌دستی ایران است و در این زمینه جایگاه ویژه‌ای در جهان دارد، اینجا به مکانی برای عرضه صنایع‌دستی تبدیل شود، چراکه در حال حاضر مکانی به‌عنوان بازارچه یا فروشگاه صنایع‌دستی در اصفهان وجود ندارد؛ ضمن اینکه معضل دوم، بحث آموزش است و لازم است تا بتوانیم فضایی را در خدمت اساتید ارزشمند رشته‌های مختلف صنایع‌دستی قرار دهیم تا بتوانند هنر خود را سینه‌به‌سینه انتقال دهند.»
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان خاطرنشان می‌کند: «به نظر من مدرسه شهید حلبیان این فضا را به‌خوبی در اختیار ما قرار می‌دهد که بتوانیم فضای خوب آموزشی در خصوص صنایع‌دستی را در آن ایجاد کنیم. ان‌شاءالله بعد از بحث انعقاد تفاهم‌نامه‌ای فی‌مابین میراث و انجمن کلیمیان، آن را با حضور معاون صنایع‌دستی کشور به سرانجام برسانیم با این امید که این مدرسه، به مکان پرجنب‌وجوشی برای عرضه مستقیم و فروش مستقیم صنایع‌دستی و قلب تپنده‌ای برای آموزش صنایع‌دستی اصفهان تبدیل شود و هنرجویان و گردشگران و علاقه‌مندان بتوانند از آن استفاده کنند.»
ایزدی، برای اطمینان‌بخشی بیشتر، توضیح می‌دهد: «فارغ از اینکه شما انجمن کلیمیان هستید و ما اداره میراث فرهنگی، همه هم‌وطن هستیم و قرار است این فضا را به سامان برسانیم، اعتقاد ما بر این است این سامان به‌گونه‌ای باشد که کاربری و شکل و شمایل حفظ شود. با توجه به قانون اوُلی که این مکان ثبت میراث فرهنگی کشور ما است و من و شما هم زیرمجموعه قوانین جاری این مملکت هستیم. بهتر است این مکان به یک آموزشگاه صنایع‌دستی تبدیل شود تا جوانان این شهر در این مکان صنایع‌دستی را بیاموزند، فارغ از اینکه آن دانش‌آموز و آن مربی، عضوی از انجمن کلیمیان است یا سایر اقلیت‌های مقیم در اصفهان.»
او تصریح می‌کند که با تبدیل‌شدن مدرسه به موزه مخالف است و دراین‌باره می‌گوید: «تعریف موزه در این مکان نمی‌گنجد و تجربه ما در ایران در حوزه موزه‌داری تجربه موفقی نیست، اما اگر به آموزشگاه تبدیل شود باعث تکاپوی این منطقه می‌شود و اتفاق بسیارخوب و مبارکی برای هردو طرف است. گام اول این است که تفاهم‌نامه‌ای سه‌جانبه بین ما و انجمن کلیمیان، با حضور معاون صنایع‌دستی کشور در تهران منعقد شود و این مکان با حفظ حقوق کلیمیان و با مدیریت موردتوافق طرفین، به آموزشگاه صنایع‌دستی تبدیل شود. البته می‌توان در کنار فضای آموزشی، تعاریف تفریحی هم داشته باشد؛ ضمن اینکه ما در تفاهم‌نامه به‌هیچ‌وجه ادعای مالکیت نداریم و در قالب توافق، بخشی از اتاق‌ها و ضلع شمالی که کنیسه در آن واقع است، در اختیار انجمن کلیمیان قرار بگیرد.»
او در پاسخ به این سؤال که آیا به گفت‌وگو با آموزش‌وپرورش دربارۀ تصمیم‌گیری برای این مدرسه نیازی هست یا خیر؟ اظهار می‌کند: «در این مورد به گفتگو با آموزش‌وپرورش نیازی نیست، چراکه آموزش‌وپرورش نمی‌تواند اینجا کاری انجام دهد. این مدرسه دیگر به درد آموزش‌وپرورش نمی‌خورد و از طرفی هم اگر در همین وضع بماند تخریب می‌شود، حال آن که در فهرست میراث ملی کشور ثبت‌شده است.
در پایان این بازدید از سید مهدی موسوی موحد، معاون اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان دربارۀ وضعیت پایداری سازۀ مدرسه سؤال می‌پرسد و او می‌گوید: «بنای مدرسه به لحاظ سازه‌ای بسیار سست و عبور از راهروها و حضور در کلاس‌های درس بسیار خطرناک است. هرلحظه ممکن است بخش‌هایی از این ساختمان فرو بریزد و بارش باران به تسریع تخریب کمک می‌کند. درمجموع، باید با سرعت بیشتری اقدامی برای استحکام‌بخشی، مرمت و بازسازی مدرسه شهید حلبیان انجام داد.»
این شرح نخستین جلسه‌ای بود که تیرماه سال گذشته با موضوع احیای مدرسه شهید حلبیان برگزار شد و سمیرا قاسمی، خبرنگار ایسنا آن را با جزئیات مکتوب کرد؛ اما دومین جلسه هماهنگی و تصمیم‌گیری درباره این مدرسه به اوایل خردادماه امسال باز می‌گردد، روزی که پریسا عابدی، خبرنگار ایسنا با مهدی طغیانی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، محمدرضا ابراهیمی مدیرکل آموزش‌وپرورش استان اصفهان، روح‌الله سیدالعسکری رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان اصفهان، احسان بعیدی معاون ورزش سازمان فرهنگی، تفریحی و ورزشی شهرداری اصفهان و هم‌چنین نمایندگان سازمان‌های میراث و نوسازی و بهسازی مدارس و مرتضی حسینی معلم سابق مدرسه شهید حلبیان، در این مدرسه همراه شد تا برگزاری جلسۀ دیگری با هدف احیای این مدرسه را روایت کند.
مرتضی حسینی، معلم قدیمی مدرسه شهید حلبیان و بازیگری که به‌عنوان معلم در سریال قصه‌های مجید حضور داشت مدت‌هاست برای احیای این مدرسه تلاش می‌کند، او در این جلسه گفت: سال گذشته با اعلام فراخوان، همایشی برای دانش‌آموزان سابق مدرسه شهید حلبیان برگزار کردیم، در این همایش بیش از ۷۵۰ نفر از دانش آموزان سابق مدرسه حضور داشتند که همگی خواستار احیای مجدد مدرسه بودند.
او ادامه داد: دو روز در هفته و فقط برای اینکه این مدرسه همچنان سرپا و فعال باقی بماند جمعی از دانش‌آموزان سابق با حضور در مدرسه به فعالیت ورزشی می‌پردازند؛ در یکی از همین روزها شهرداری منطقه ۴، دیوار پشتی مدرسه را با لودر تخریب کردند و بعید می‌دانم برای تصرف بخشی از مدرسه، زمین دیگری به آموزش‌وپرورش داده باشد.
حسینی با بیان اینکه حتی دانش‌آموزان سابق مدرسه شهید حلبیان که در حال حاضر از دانشجویان و اساتید مرمت و معماری هستند برای کمک در فرایند بازسازی و احیای این مدرسه اعلام آمادگی کردند، افزود: اداره میراث فرهنگی نیز تنها زمانی که ناودان‌های مدرسه در حال تخریب بود برای تعمیر به مدرسه ورود کرد و ناودان‌ها را به همراه ۲ شیروانی تعمیر کردند، اما کار دیگری انجام نشد، شاید سازۀ این مدرسه قدمت بالایی نداشته باشد اما همه مردم ایران با آن خاطره دارند و دارای ارزش معنوی است و نوعی میراث ناملموس محسوب می‌شود، به همین دلیل ثبت ملی شده است.
مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی نیز با اشاره به اینکه احیای مدرسه شهید حلبیان در پیچ‌وخم بروکراسی اداری مانده است، گفت: طبق برآورد اولیه اعتبار موردنیاز احیای این مدرسه ۱۵ میلیارد تومان است و پیشنهاد می‌کنم با تشکیل هیئت‌امنایی متشکل از مدیران، دانش‌آموختگان و افراد دخیل احیای بنا ظرف ۳ ماه آینده به‌صورت جدی در دستور کار باشد.
او ادامه داد: با توجه به اینکه مدرسه، ظرفیت تبدیل‌شدن به یکی از داشته‌های فرهنگی اجتماعی شهر را دارد، آنچه اهمیت دارد خارج کردن مدرسه از این وضعیت فراموش‌شده است، اما باید ملاحظات را رعایت کرد که انجام آن توسط همین هیئت‌امنا میسر می‌شود.
او اضافه کرد: کاربری مدرسه باید حتماً حفظ شود تا مشکل حقوقی ایجاد نکند و مسائل مالی هم با توافق و سهم‌بندیِ مشخص توسط آموزش‌وپرورش، میراث فرهنگی، شهرداری و خیرین پیگیری و درباره زمینی که به کوچه پشتی ملحق شده بررسی بیشتر و تصمیم‌گیری شود.
اما محمدرضا ابراهیمی، مدیرکل آموزش‌وپرورش استان اصفهان نیز با بیان اینکه این بنا نه صرفاً یک مدرسه، بلکه بخشی از تاریخ آموزش‌وپرورش است، تأکید کرد: همه موانع برای احیای مدرسه را بررسی و برطرف می‌کنیم و جلسات متعددی هم پیش‌تر به این منظور برگزار شده است. مسئله مهم این است که مدرسه در مالکیت آموزش و پرورش بوده و وقف است و شایعه‌ها درباره مالکیت آن به غیر از این صحیح نیست، لذا کاربری آموزشی، عام و رایگانِ آن باید حفظ شود.
او ادامه داد: پیشنهاد ما تشکیل کارگروه احیای مدرسه است که بتوان ظرف ۳ ماه آینده اقدامات لازم را پیگیری و گزارش کند، این کارگروه پیشران احیا خواهد بود و انجام کار جدی و مطالبه را ممکن می‌کند؛ لذا پایان شهریورماه جلسه بعدی برای پیگیری اقدامات انجام‌شده برگزار می‌شود.
او ادامه داد: این مدرسه در صورت فعال شدن در قالب مدارس ماندگار هم می‌تواند دیده شود، اما در مرحله اول به پیگیری‌ها و بررسی موانع احیا نیاز دارد.
در ادامه نیز احسان بعیدی، معاون ورزش سازمان فرهنگی، تفریحی و ورزشی شهرداری اصفهان و از دانش‌آموختگان این مدرسه نیز اظهار کرد: این فضا با توجه به سابقه خود می‌تواند به موزه تخصصی سینما و سریال کودک و نوجوان تبدیل شود. در هرصورت مدرسه دارای ارزش ناملموس زیادی است و باید پیش از اقدام دقیقاً سناریو مشخص و بررسی شود.
روح‌الله سیدالعسکری، رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان اصفهان نیز در این جلسه با اشاره به قدمت‌نداشتن سازه و نبود مشکل جدی در آن، گفت: میراث در چند مرحله برای مرمت این بنا ورود کرده اما مشکلات خاص خودش را داشته است.
او اضافه کرد: با توجه به فضای فعلیِ ایجادشده در اطراف مدرسه، ظرفیت تبدیل‌شدن به مدرسه عادی وجود ندارد؛ لذا پیشنهاد ما تبدیل آن به هنرستان یا مکانی برای آموزش و نمایشگاه‌های صنایع‌دستی است که با نزدیکی آن به میدان نقش‌جهان هم ارتباط دارد، در حال حاضر این مدرسه به ثبت ملی رسیده و در اختیار آموزش‌وپرورش قرار دارد.
بعد از این جلسه و در نیمه خردادماه نیز مجید نسیمی، مدیرکل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس استان اصفهان در نشست خبریِ خود با اصحاب رسانه از بازسازی مدرسه قصه‌های مجید خبر داد و گفت: توافق‌شده تا با مشارکت خیران، احیای مدرسه شهید حلبیان در دستورکار قرار بگیرد و در صورت امکان، بخشی از این مدرسه نیز که جزو آثار تاریخی نیست، بازسازی شود.
اما آخرین کلام دربارۀ مدسه شهید حلبیان را روز گذشته (چهارشنبه ۱۷ خردادماه) علی قاسم زاده، شهردار اصفهان در نشست خبری مشترک خود با مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان اصفهان بیان کرد. او گفت: دراین‌باره جلسه‌ای برگزار و قرار شد شهرداری ورود و بررسی کند، اما مهم این است که شهرداری پس از تحویل و مرمتِ این مدرسه با چه کاربری از آن استفاده کند؛ در این راستا اگر ایده‌ای دارید انعکاس دهید تا پس از مرمت رقم بخورد.
به گزارش ایسنا، حالا باید دید که اتحاد میان نهادهای مختلف استان برای احیای مدرسه قصه‌های مجید چه پایان خواهدداشت و این میراث خاطره‌ساز، استوار و پابرجا به آیندگان خواهدرسید؟!
انتهای پیام
منبع خبر: ایسنا 
اخبار مرتبط: داستان ناتمام احیای مدرسه قصه‌های مجید
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
