چهار دهه پس از محمد حسین سرآهنگ «نغمه‌سرای بیدل» که «سرتاج موسیقی» افغانستان شد

او را به نام «محمدحسین خان» معرفی کردند که تازه از هند برگشته بود. پدرش هم در رادیو آواز می‌خواند و سازی را هم می‌نواخت که هیچ‌کس پیش ازو ننواخته بود. آن ساز، عجیب و شبیه یک میز کار بود که باید نوازنده در هنگام نواختنش بر روی صندلی/کرسی می‌نشست. آن ساز را «پیانو» و نوازنده را «استاد» غلام‌حسین خان می‌گفتند.