گرامی‌داشت «جونتینث»؛ روزی که آخرین بردگان در آمریکا از آزادی خود آگاه شدند

مردم آمریکا روز دوشنبه، ۱۹ ژوئن، را که به نام روز «جونتینث» نام‌گذاری شده را جشن می‌گیرند اما هنوز بسیاری نمی‌دانند که دلیل این نام‌گذاری و مناسبت این روز چیست.

روز «جونتینث»، یا نوزدهم ژوئن، گرامی‌داشت روزی است که در آن آخرین بردگان در ایالات متحده در سال ۱۸۶۵ فهمیدند که آزاد هستند.

با آن که آبراهام لینکلن، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده در سال ۱۸۶۳ میلادی، اعلامیه آزادی بردگان را صادر کرد، این اعلامیه تا پایان جنگ داخلی در سال ۱۸۶۵ میلادی، در بسیاری از مناطق جنوب آمریکا امکان اجرایی شدن نداشت. حتی بعد از آن نیز، بسیاری از سفیدپوستانی که از کار بی‌دستمزد بردگان سود می‌بردند، آنان را در جریان این خبر قرار نمی‌دادند.

«جونتینث» که ترکیبی از کلمات ژوئن (جون) و نوزدهم (ناینتینث) است، و جشن آزادی و «دومین روز استقلال» هم نامیده می‌شود، از بردگان شهر گَلوِستون در ایالت تگزاس آغاز شد. سرلشکر گوردون گرنجر، از ژنرال‌های نیروهای اتحادیه، و سربازانش روز ۱۹ ژوئن ۱۸۶۵، به این شهر واقع در سواحل خلیج مکزیک رسیدند.

این در حالی است که بیشتر از دو ماه قبل از ورود این نیروها به گلوستون، ژنرال رابرت لی، ژنرال ارتش کنفدراسیون، و نیروهایش در ویرجینیا تسلیم نیروهای ژنرال گرنت شدند و به این ترتیب روند پایان یافتن جنگ داخلی آمریکا را آغاز کردند.

ژنرال گرنجر پس از ورود به گلوستون فرمان عمومی شماره ۳ را صادر کرد. در این فرمان آمده بود: «به مردم تگزاس اطلاع داده شده است که طبق اعلامیه‌ای [رئیس جمهوری] ایالات متحده، همه بردگان آزاد هستند. این موضوع شامل برابری مطلق حقوق شخصی و حق مالکیت میان اربابان و بردگان سابق است.»

این فرمان همچنین تصریح می‌کرد: «ارتباطی که تاکنون بین اربابان و بردگان وجود داشته، اکنون به ارتباط بین کارفرما و کارگر تبدیل شده است.»

شش ماه بعد از آن، یعنی زمانی که ایالت جورجیا متمم سیزدهم قانون اساسی را تصویب کرد، برده‌داری برای همیشه در آمریکا از بین رفت. مردم گلوستون نیز از سال بعد روز «جونتینث» را جشن گرفتند.

بر اساس متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده، «در آمریکا یا هر مکان دیگری در حوزه قضایی آن، بردگی و کار اجباری جز به عنوان مجازات جرمی که شخص طبق قانون به تحمل آن محکوم شده باشد، مجاز نخواهد بود.»

در این ارتباط «کنگره با تصویب قوانین مقتضی، قدرت اجرای این اصل را دارا خواهد بود.»

از آن هنگام، سیاه‌پوستان آمریکایی برای نسل‌ها پایان یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ ایالات متحده را با برگزاری رژه‌ها، جشن‌های خیابانی، اجرای موسیقی و جشنواره غذا، گرامی داشته‌اند.

دولت ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ میلادی، پس از آن که اعتراضات عمومی در پی قتل جرج فلوید توسط پلیس بالا گرفت، جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، قانونی را که در کنگره به تصویب رسیده بود، امضا کرد و به این ترتیب ۱۹ ژوئن به عنوان روز تعطیل فدرال ثبت شود. این نخستین بار طی حدود ۴۰ سال بود که یک روز دیگر به عنوان روز تعطیل فدرال آمریکا ثبت می‌شد. پیش از آن در سال ۱۹۸۳ روز مارتین لوترکینگ جونیور به عنوان روز تعطیل فدرال ثبت شده بود.

اوپال لی، یک معلم و فعال اجتماعی سابق، عامل اصلی برای ایجاد جنبشی شناخته می‌شود که باعث تبدیل این روز به تعطیلی فدرال شد. این پیرزن ۹۶ ساله که به «خانم کوچولوی پیر با کفش‌های تنیس» شهرت دارد، خاطرات روشنی از موسیقی، غذا، و بازی در جشن «جونتینث» در تگزاس داشت و وقتی در سال ۲۰۱۶ میلادی به واشنگتن دی‌سی آمد، بسیاری از افراد مشهور و سیاستمداران را با خود همراه کرد.

او در سال ۲۰۲۱ و در هنگام امضای این قانون نیز از جمله افرادی بود که در کنار جو بایدن ایستاده بود.

در حال حاضر، در اکثر ایالت‌های آمریکا جشن‌هایی برای گرامی‌داشت این روز برگزار می‌شود و کارمندان ایالتی در ایالت‌های تگزاس، نیویورک، ویرجینیا، و نوادا در این روز مرخصی با حقوق دارند و صدها شرکت به کارمندان و کارگران‌شان مرخصی می‌دهند.

جنبشی نیز برای استفاده از این روز برای انجام فعالیت‌های خدمات اجتماعی و آموزش در مورد نابرابری‌ها و نیازهای اجتماعی آغاز شده است.

دنیای تجارت هم البته از این تعطیلات سود می‌برد و فروش تی‌شرت، بستنی، و وسایل مربوط به مهمانی داغ است. البته بعضی از این فعالیت‌های تجاری، واکنش و اعتراض شدید کاربران رسانه‌های اجتماعی را برانگیخته است. چرا که حامیان این جشن همواره تلاش می‌کنند که مناسبت واقعی آن فراموش نشود.

دی ایوانز، مدیر ملی ارتباطات بنیاد ملی «جونتینث» می‌گوید: «در سال ۱۷۷۶ میلادی، کشور از دست انگلیسی‌ها آزاد شد ولی همه‌ مردم آزاد نبودند؛ ۱۹ ژوئن ۱۸۶۵ زمانی بود که مردم کشور همگی آزاد شدند.»

پارا آگبوگا، هماهنگ کننده سایت موزه جرج واشنگتن کارور در آستین تگزاس، نیز معتقد است: «آزادی‌های ما شکننده‌ هستند، و خیلی راحت می‌توانند به عقب برگردند.»

این مطلب با استفاده از گزارش بخش انگلیسی صدای آمریکا تنظیم شده است