تصویر یک زن، ابوالفضل محققی - Gooya News

دیدن تصویر این زن مجاهد چنان دردی در قلبم نشاند که بی اختیار بر سرنوشتشان گریستم. برسرنوشت بسیاری که می‌شناختم وهمبشه نگرانشان بودم. هیچ هزار‌توئی در جهان نیست که خوف‌انگیز‌تر وگمراه کننده‌تر از هزار‌توئی باشد که انسان را در پیچ وتاب دهلیز‌های بی انتها می‌چرخاند. در رشته‌های بافته شده از باور‌های ائیدولوژیک گرفتار می‌سازد. فردیت وآزادی راسلب می‌کند! رهبریتی بدون چون وچرا را بر تو حاکم می‌نماید. از تو انسانی مصلوب الحقوق می‌سازد! با توهم انقلابی ورهائیبخش بودن از خود.
قلعه بزرگی بود با صدها اطاق و راهروهای پیچ در پیچ ومیدان هائی که پیوسته تعدادی در آنها رژه می‌رفتند، هورا می‌کشیدند و صبح را به شب پیوند می‌دادند. تالار‌های بزرگی که درآن‌ها مدام سخن می‌گفتند و هورا می‌کشیدند. این قلعه تنها برای همین ساخته شده بود.
دشتی بزرگ وتاریخی که جنگ‌های زیادی دیده بود. عمر قلعه به ۱۰۰۰ سال و شاید بیشتر می‌رسید. کسی چگونگی بنا شدن آن، و تاریخ دقیق‌اش را نمی‌دانست. قلاع تاریخی همیشه این چنین‌اند. پیچیده در هاله‌ای از افسانه و واقعیت.