اکتبر سورپرایز هسته‌ای، مهران مصطفوی - Gooya News

مذاکرات بین جمهوری اسلامی و حکومت امریکا، با وساطت کشور عمان و رفت و آمدهای دیپلماتیک با ترافیک بالا بین ایران و دیگر کشورها، باز هم بسیاری را مشغول پاسخ به این سئوال کرده است که آیا توافق هر چند محدود با امریکا صورت می‌گیرد یا نه و اگر پاسخ مثبت است، آیا این توافق برای ایران خوب است یا نه؟ منظور از توافق محدود، هرگونه توافق احتمالی بین ایران و امریکاست که بالصطلاح از تنشهای حاضر کم کند. همانطور که می‌دانیم برجام دیگر موضوع کار نیست زیرا غروب برجام نزدیک است و از سوی دیگر هیچ گونه توافق جدیدی بین جمهوری اسلامی و امریکا ممکن نیست زیرا توافق جدید نیاز به تصویب مجلس امریکا دارد و در شرایط فعلی مجلس امریکا ممکن نیست زیرا بار توافقی جدید با جمهوری اسلامی برود. پس تنها راه حل باقی مانده، تفاهم و یا توافقی نانوشته و ناگفته است که نیاز به تصویب مجلسی ندارد و در واقع قولی دو طرفه می‌باشد در به اجرا گذاشتن یک رشته کارها که مسئولان دو کشور ایران و امریکا به یکدیگر می‌دهند. در این مقاله به این موضوع می‌پردازم که چرا چنین تفاهمی نانوشته با رژیمی که به هیچ صراطی مستقیم نیست، و در این ربع قرن گذشته نشان داده که از سیاست هسته‌ای تنها بعنوان ابزاری برای تحکیم خود استفاده می‌کند می‌تواند بهای سیاسی بسیار بالایی داشته باشد. توجه را به موضوعی جلب می‌کنم که به طرف امریکایی مربوط است و آنچه مربوط به مردم ایران می‌شود را به زمانی دیگر می‌سپارم.