زمین تشنه و مردم چشم انتظار تحقق وعده‌ها

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: سیستان این روزها با مشکلات متعددی مواجه است که رفع آنها به برنامه ریزی دقیق و همت بلند نیاز دارد.

برای هیرمند، هامون، زهک، زابل و نیمروز، هر پنج شهرستان منطقه سیستان چرخ روزگار طوری چرخیده که مردمان این خطه برای حیات، چشم به طرحی دوخته‌اند که قرار است آب را از دریای عمان یا از طریق حفر چاه‌های ژرف و یا اجرای چندین پروژه دیگر برایشان برساند. البته احداث سدهای مختلف در آن سوی مرز مانند سد کمال خان باعث انحراف آب به سمت شوره زارهای افغانستان شد و دستاورد آن حال و روز امروز سیستان است.

پیشینه حقابه

حقابهٔ ایران از هیرمند، به دادخواست حقوقی ایران از آب رود هیرمند در منطقهٔ سیستان اشاره دارد. این رود در گذشته در هر دو کشور افغانستان و ایران جاری بوده‌است. جدایی هرات از خاک ایران در سال ۱۸۵۷ (میلادی)، حقابه را به یکی از مسائل مهم سیاسی، اجتماعی و زیست‌محیطی دو کشور مبدل ساخته‌است.

با وجود انعقاد قرارداد حقابه هیرمند، از اواخر دهه ۱۳۷۰ (خورشیدی) و همزمان با کاهش بارش سالانه و گسترش خشکسالی در سیستان، میزان ورودی آب رود هیرمند به دریاچه هامون مرتباً کاهش یافت.

نبود دولت قدرتمند در افغانستان، ساخت بند کجکی بر روی هیرمند، نصب و به‌کارگیری انواع پمپ در مسیر رود هیرمند برای کشاورزی در افغانستان، خشک شدن دریاچه هامون (که هفتمین تالاب بین‌المللی جهان است) را در پی داشته‌است.