نمونۀ یک روشنفکر ایرانی، مسعود نقره کار - Gooya News

از آن شبِ" فضای حرف و فضای عمل" درانستیتو گوته در تهران به سال ۱۳۵۶ تا دیدار مجدد با او در ساکرامنتوی امریکا نزدیک به ۴ دهه گذشته بود. پرهام اما همان بود، مهربان و صمیمی و صریح، و پایبند به درک و فهم " رابطه اصیل"ی که به ما جوانترها گوشزد کرده بود. در شب نهمِ " ده شب" در بارۀ " فضای حرف و فضای عمل" با کالبد شکافی یکی از بزرگترین مشکلات فرهنگی و سیاسی و روشنفکری جامعه نشان داد از تیزهوشی، تیز بینی و وسعت و عمق اندیشگی کم مانندی در جمع سخنرانان آن شب برخوردار است. در برابر چشم‌ها و ذهن‌های هیجان زده و پرشور گفت: " کلام به خودی خود هدف نیست، ارزش کلام دررابطه اصیل آن با زندگی وعمل است"، رهنمود و پیام و" رابطه ای" که خودش با زندگی‌اش نشان داد سخت به آن‌ها وفاداراست. آن شب من و جمعی ازجوانانی که حول و حوش" انتشارات چکیده" خیابان نظام آباد بودیم و هوادار سازمان چریک‌های فدائی خلق در رابظه با سخنرانی وی بحث‌ها و جدل‌ها داشتیم. تعدادی از جمع ما پرهام را "راست" و مخافظه کار، و برخی سیاست ورزی متعادل و معقول ارزیابی کردند و....