قیام ژینا به عنوان یک تجربه شخصی و نمود آن در هنر

پانته آ کریمی

پانته آ کریمی هنرمند، محقق و مدرس چند رشته‌ای ایرانی-آمریکایی است.  او در ایران، انگلستان و آمریکا زندگی، تحصیل و کار کرده است و در حال حاضر ساکن سن خوزه در ایالت کالیفرنیای آمریکاست. او در چهارده سالگی به فراگیری هنرهای زیبا و موسیقی کلاسیک روی آورد و مدرک چاپگری و دو مدرک کارشناسی ارشد در طراحی گرافیک و هنرهای زیبا را در ایران، انگلستان و آمریکا بین سال‌های ۱۹۹۹-۲۰۰۹ اخذ کرده است.
پدر کریمی، ریاضیدان و معمار، علاقه او را به ریاضیات و هندسه برانگیخت و مادرش، معلم تاریخ موجب علاقه او به هنر و تاریخ و گیاه‌شناسی شد. در نتیجه، تحقیقات او عمدتاً بر روی هندسه، ریاضیات و زمینه‌های گیاه شناسی متمرکز است.
آثار کریمی در مجموعه‌های خصوصی و عمومی در دانشگاه استنفورد، دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، و دانشگاه کالیفرنیا، دیویس نگهداری می‌شوند.  آثار چاپی و دیجیتالی او در نمایشگاه‌های مختلف انفرادی، گروهی در ایران، الجزایر، آلمان، کرواسی، مکزیک، بریتانیا و ایالات متحده از جمله موزه د یانگ، مرکز هنرهای یربا بوئنا، گوگل، مرکز تحقیقات ایمز ناسا، تالار شهر سن خوزه، موزه نوآوری فناوری سن خوزه، موزه لحاف و منسوجات سن خوزه، موزه هنر نیوبدفورد، موزه هنر تریتون، گالری پیکتو در کرواسی و گالری عون در ایران  به نمایش گذاشته شده است. او چندین جایزه هنری معتبر را دریافت کرده و عضو هیئت علمی بخش هنر استودیو و رسانه دیجیتال در دانشگاه سانتا کلارا و کالج سن متئو است.

هنر در ایران در طول حاکمیت جمهوری اسلامی هرگز آزاد نبوده است. با این‌حال و شاید اتفاقاً به همن دلیل در حال حاضر هنر مقاومت با یک سویه فمینیستی برجسته در حال ظهور است. ما همه مقاومت و کنش انقلابی دانشجویان هنر و موسیقی در ایران را به یاد داریم. حوض‌های به رنگ خون در میدان‌های تهران، قایق‌های کیان پیرفلک و دیوارنگاره‌ها و پرفورمانس‌های خیابانی در همراهی با قیام ملت ایران در صدر خبرها قرار داشت. چه کسی گمان می‌برد که ناگهان هنر ایران که تا پیش از آن شخصی و تجملی بود و در گالری‌ها و حراجی‌ها در جهت پولشویی رانت‌خواران عرضه می‌شد، ناگهان از خمودگی بیرون بیاید و همراه و همگام با مردم به وظیفه خود عمل کند؟

«نام آن را بگو» برنامه‌ای است که دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه وسترن سیدنی برای نمایش هنر مقاومت در ایران تدارک دیده‌ است. در این برنامه نگاره آیت (پاریس)، سیمین کرامتی (تورنتو) و پانته‌آ کریمی (سن خوزه، کالیفرنیا)، سه هنرمند فعال زن که در ایران و در دیاسپورا آثارشان را آفریده و عرضه کرده‌اند با هم و با دکتر پدرام خسرونژاد، انسان‌شناس درباره اهمیت هنرهای تجسمی و نقشی که هنر در جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی ایفا می‌کند در گفت‌وگو قرار می‌گیرند.  با پانته‌آ کریمی، هنرمند نقاش و یکی از حاضران در این برنامه گفت‌و‌گو کرده‌ایم:

تاریخ، تجربه و رهایی

پانته‌آ کریمی در این مصاحبه بر نقش و اهمیت تجربه شخصی در آفرینش هنری تأکید می‌کند و می‌گویند قیام ژینا برای او یادآور تجربه بازداشت توسط گشت ارشاد بود و به همبن سبب هم در همان ایام، در نمایشگاهی که قرار بود ترتیب دهد این تجربه و حس ناشی از آن جاری شد.

سایه های درهم، پانته‌آ کریمیسایه های درهم، پانته‌آ کریمیمکعب برهنه، پانته‌آ کریمیمکعب برهنه، پانته‌آ کریمی

کریمی در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که کار هنری می‌بایست جامعه‌گرا باشد. به گمان او چنانچه هنر هنرمند دربردارنده مفهوم باشد، آن اثر هرگز تبلیغی یا شعاری از کار درنمی‌آید. کریمی از «گرنیکا»، اثر مشهور پیکاسو مثال می‌آورد که در بردارنده احساسات شخصی پیکاسو تحت تأثیر جنگ داخلی اسپانیاست.

کریمی می‌گوید به عنوان هنرمند نمی‌داند که اگر هنر نبود چگونه می‌توانست رهایی را تجربه کند.