روش‌های خیلی متنوع حکومت ایران در سرکوب برون مرزی ها - Gooya News

سانسور غیرمستقیم

امید شمس - ایران وایر

دعوت بلژیک از «علیرضا زاکانی»، شهردار تهران و رییس سابق بسیج دانشجویی، برای شرکت در اجلاس شهرداران جهان در شهر بروکسل جنجالی در فضای سیاسی بلژیک آفرید که به استعفای یک مقام شهرداری بروکسل و فشار مضاعف بر وزیر خارجه بلژیک برای استعفا به دلیل صدور ویزا برای زاکانی منجر شده است. اما با انتشار خبر دستگیری و آزار و اذیت خانواده دو تن از معترضان به حضور زاکانی در بلژیک، ماجرا ابعاد جدیدتری پیدا کرده است.

در جریان تجمع اعتراضی در بروکسل به حضور زاکانی، «عبدالمطهر محمدخانی»، سخنگوی شهرداری تهران و رییس مرکز ارتباطات و امور بین‌الملل شهرداری، از چهره معترضان تصویربرداری کرده است. پس از بازگشت زاکانی و افراد همراهش به تهران، خانواده شماری از تظاهرکنندگان در بروکسل، در ایران هدف بازجویی و آزار و اذیت ماموران امنیتی قرار گرفتند. محمدخانی در توییتر خود به‌صراحت تصویربرداری از معترضان را شرح داده و بازجویی از خانواده آن‌ها در ایران را هم نه‌تنها رد نکرده، بلکه تلویحا تایید کرده است.

به این بهانه نگاهی خواهم انداخت به روش‌های جمهوری اسلامی برای اعمال فشار، سرکوب و ساکت کردن مخالفان خود در خارج از مرزها وقتی‌که رفتارهای غیرقانونی و خودسرانه حکومت آزادی بیان و آزادی تجمعات و آزادی مطبوعات در کشورهای دموکراتیک را تهدید می‌کند، بی‌آن‌که آن دولت‌ها، کوچک‌ترین قدمی برای جلوگیری از آن بردارند.

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

روش‌های مستقیم و غیرمستقیم سرکوب برون مرزی

جمهوری اسلامی در مواجهه با مخالفانش در خارج از کشور از دو روش سرکوب مستقیم و غیرمستقیم بهره گرفته است. در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ شمسی، جمهوری اسلامی مکررا به ترور مخالفان در خاک کشورهای دیگر دست زد. همین مساله در کنار سایر فعالیت‌های مشابه جمهوری اسلامی را در عرصه بین‌المللی به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی تروریسم نشان‌دار کرد و هزینه‌های متعدد سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک برای کشور به همراه داشت.

این هزینه‌ها به ویژه پس از ۱۱ سپتامبر و شکل‌گیری عزم جهانی برای مبارزه با تروریسم اسلام‌گرا که جمهوری اسلامی در راس آن قرار دارد، جدی‌تر و به‌واسطه هوشیاری بیشتر سازمان‌های اطلاعاتی غرب نسبت به اقدامات جمهوری اسلامی، اجرای این ترورها دشوارتر شد.

نهایتا مقامات جمهوری اسلامی از ترس واکنش‌های شدیدتر غرب و به‌ویژه آمریکا، دست کم تا حدودی دایره این حملات را محدودتر کردند یا برای فرار از مسوولیت تلاش کردند بیشتر از قبل به اجیرکردن واسطه‌هایی مانند باندهای تبه‌کار برای اجرای عملیات روی آوردند.

در شرایطی که سرکوب مستقیم مخالفان دشوارتر و پرهزینه‌تر می‌شد، جمهوری اسلامی به ابزارهای دیگری برای سرکوب مخالفان روی آورد که به اندازه ترور و آدم‌کشی در خاک کشورهای غربی پرهزینه و دشوار نباشد. فشار بر خانواده روزنامه‌نگاران، مخالفان و فعالان حقوق‌بشر مقیم خارج از کشور، پروپاگاندا، کارزارهای تهمت‌پراکنی و جنگ روانی علیه آن‌ها و استفاده خودسرانه و غیرقانونی از ابزارهای حقوقی و امنیتی داخلی و بین‌المللی بخشی از این روش‌ها بود که می‌توان نام «سانسور غیرمستقیم» بر آن‌ها گذاشت. سانسور غیرمستقیم به جای آن‌که مستقیما فرد را ساکت کند، او را از طریق واسطه‌ها ساکت می‌کند و یا به روش‌های غیرمستقیم وادار می‌کند که سکوت یا خودسانسوری را انتخاب کند.

خانواده‌ها، ابزار فشار و شکنجه در خارج از کشور

یکی از رایج‌ترین شیوه‌های اعمال فشار بر ایرانیان خارج از کشور بازداشت و آزار و شکنجه خانواده‌های آنان بوده است. جدیدترین نمونه از این آزار و اذیت‌ها، بازداشت خانواده دو معترضی است که در بروکسل به حضور زاکانی اعتراض کردند و عبدالمطهر محمدخانی، رییس امور بین الملل شهرداری از آنها فیلمبرداری کرد.