رونمایی از یک فسادِ سیستماتیک در «یارانه» و «اعلام وصول» نشریات

  رونمایی از یک فسادِ سیستماتیک در «یارانه» و «اعلام وصول» نشریات

   پژمان موسوی    این اسامی را ببینید: وحید، فصل نو، پیشخوان، فکر و بکر، شوک، پیام‌آور، فکر روز، دانش یوگا، طلوع زندگی، خورشید امروز، جدول چکاد، فکر روز، ماه امید، مهرکده، نقش هفتم، همراهان، ارتباط پویا، دنیای خوشبختی، جدول شانس، سبک خانواده، گزارش ماه، در انتظار ماه، آوای زندگی، پیام روز، آرشام، بانوی نمونه، پیام‌آرا، آذین، تیتر یک، چشم‌انداز بازار، نسیم آرزو، نقش‌نو، بازار برتر، جایگاه اقتصادی، بردیا، گلواژه‌ها، جدول خردورز، صنم و...   این‌ها اسامی نشریاتِ چاپی‌ای است که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یارانه دریافت می‌کنند؛ در تمامی لیست‌های تایید شده‌ی این وزارت‌خانه نیز نامشان آمده و در گزارش اعلام وصول چاپخانه در وب‌سایتِ این وزارت‌خانه، چاپخانه «انتخاب رسانه» یا همان «سلام» تایید کرده که این نشریات در این چاپخانه منتشر شده و هر کدام از 1200 تا 6000 تیراژ دارند.   از آن‌جایی که بیشترِ این نشریات همان نشریاتی هستند که در بررسی‌ای که سال 97 درباره‌ی «نشریاتی که نیستند اما یارانه و کاغذ دریافت می‌کنند» منتشر کرده بودم، موضوع را دنبال کردم.   فارغ از این‌که هیچ‌کدام از این نشریات اساسا روی کیوسک‌ها موجود نیستند، برای آن که به خطا نرفته باشم، این لیست را با چاپخانه انتخاب رسانه چک کردم و در کمالِ حیرت متوجه شدم که هیچ‌کدام، دقت بفرمایید «هیچ‌کدام» از این نشریات در این چاپخانه اساسا منتشر نشده‌اند که قرار باشد نام‌شان در سفارشِ کارهای این چاپخانه آمده باشد.    این‌جا بود که موضوع برایم جالب‌تر شد؛ یعنی عده‌ای، بدون این‌که نشریه‌ای را منتشر کرده باشند، با یک یا چند نفر در این چاپخانه «هماهنگ شده‌اند» و آن‌ها برای این افراد، لیستی را رد می‌کنند که انگار این نشریات در این چاپخانه منتشر شده است. تا این‌جای کار هم موضوع، می‌تواند یک فسادِ ساده در بدنه‌ی یک چاپخانه باشد اما وقتی این لیست، در وب‌سایت رسمی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به عنوانِ تاییدِ «اعلام وصول» آمده و مهم‌تر از آن بر پایه‌ی این لیست یارانه و کاغذ به صاحبانِ این نشریات داده شده، دیگر ماجرا یک فسادِ کوچک در بدنه‌ی یک چاپخانه نیست و ما با یک فساد سازمان‌یافته و سیستماتیک روبه‌رو هستیم.   جالب این‌جاست برخی از این نشریات که به تعدادِ انگشتان یک دست منتشر شده‌اند، جدای از این‌که با بدترین کیفیت ممکن چاپ شده‌اند، اساسا روی کاغذِ «تحریر» یا «بالکی» منتشر شده‌اند نه «کاهی خارجی» و چاپخانه‌ای چون «انتخاب رسانه» اساسا امکانِ چاپِ چنین نشریه‌ای را با چاپ «رول» ندارد؛ پس چگونه است که در لیستِ موجود در وب‌سایتِ وزارت ارشاد و در لیست تاییدی اعلام وصول چاپخانه «انتخاب رسانه»، نوع کاغذ «کاهی خارجی» ذکر شده؟    یعنی مدیرانِ چاپخانه و مدیران و کارشناسان وزارت ارشاد اساسا تفاوتِ کاغذ «تحریر» و «بالکی» و «کاهی خارجی» را نمی‌دانند و نمی‌دانند که «انتخاب رسانه» اساسا نمی‌تواند چنین نشریه‌ای را با این کاغذ و با این کیفیت و با این تیراژ منتشر کرده باشد؟ پس چگونه است که این «دروغ آشکار» را ملاک قرار داده، اعلام وصول را پذیرفته‌اند و یارانه‌ی آن را نیز پرداخت کرده‌اند؟   پرسش این است: چرا و چگونه نشریاتی که اساسا منتشر نمی‌شوند یا به تعدادِ انگشتانِ یک دست و دقیقا برای اعلام وصول منتشر می‌شوند، باید یارانه دریافت کنند؟ چه ساز و کاری برای راستی‌آزمایی وجود دارد؟   در این همه سال (حداقل از سال 1397 تا امروز) یعنی یک نفر هم نبوده که بررسی کند این نشریات چیستند و به کجا وصل‌اند که هر ماه یارانه می‌گیرند؟ یعنی نباید در این 5 سال مدیران ارشاد یک بار تا سرِ کوچه می‌رفتند و ببینند آیا این نشریات که این همه مرتب چاپ می‌شوند و هر ماه هم یارانه می‌گیرند، اساسا منتشر می‌شوند یا خیر؟ برای‌شان سوال نبود که این نشریات چرا هیچ بازتابی ندارند و سروصدایی را منجر نمی‌شوند؟    6000 تیراژِ ادعایی چیزی نیست که به چشم نیاید! حداقل در نیمی از دکه‌ها باید مثل یک کوه روی هم چیده شده باشند! به نظر می‌رسد ما با یک مثلث سه ضلعی روبه‌رو هستیم: نماینده یا نمایندگانی از این نشریاتِ اسمی، آدم یا آدم‌هایی در چاپخانه و نماینده یا نمایندگانی در وزارت ارشاد. بی‌شک اگر یکی از این اضلاع کارِ خود را به تمامی و با دقت انجام نمی‌داد، این فساد شکل نمی‌گرفت. حال هم انتظار این است که به این تخلف آشکار سریعا رسیدگی و مجریان و آمِرانِ آن هر چه سریع‌تر شناسایی و معرفی شوند.

 
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران