روایت مسابقه «بومگرد» با چاشنی طنز/ عذاب وجدان «سفر نرفتن» دارم

به گزارش خبرنگار مهر، پویان پوینده راوی مستند مسابقه «بومگرد» است. فصل سوم «بومگرد» به کارگردانی تورج کلانتری و امیر منیری روزهای زوج ساعت ۲۰ از شبکه یک پخش می‌شود و هدف آن معرفی جاذبه‌های گردشگری و سنت‌های هر منطقه با تمرکز بر صنعت بومگردی است.

سری سوم این برنامه در استان سمنان روستای لاسجرد و شهرستان سنگسر تولید شده است و چهار خانواده براساس آیتم‌هایی متناسب با زیست‌بوم منطقه به رقابت با یکدیگر به رقابت می‌پردازند.

«بومگرد» به تهیه‌کنندگی سید جمال عودسیمین، محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است و در موسسه اوما فیلم تولید شده است.

با پویان پوینده درباره تجربه حضور در این مجموعه گفتگو کردیم.

* درباره شروع همکاری با «بومگرد» بگویید و اینکه چه جذابیتی برای شما داشت؟

ایده‌ای از طرف تورج کلانتری تهیه کننده و امیر منیری کارگردان به من پیشنهاد شد که جذاب بود، درباره برنامه‌ای که قرار است اقلیم‌های کشور را نشان دهد و از این منظر هم جدید است و من تاکنون چنین رئالیتی شویی را ندیده بودم که در ایران ساخته شود.

* نو بودن این برنامه باعث نشد که ریسک پذیرش حضور در این کار برایتان زیاد باشد؟

حقیقت این است که آقای کلانتری و منیری در فصل یک با دوبلوری باسابقه یعنی اشکان صادقی کار کرده بود و این سابقه مجموعه، کار را برای من سخت می‌کرد چون طنازی و نمکی که صادقی به کار اضافه کرده بود پشت تجربه‌های زیاد بوده است و حالا باید در قامت شاگرد و استادی که بنده را در جذب این حرفه بسیار ترغیب کرده بود موفق عمل می‌کردم. من تلاش کردم با در نظر گرفتن تمامی جوانب این چالش را پشت سر بگذرانم؛ یعنی گویندگی نریشن در آن فضایی که رقابت سخت بین شرکت کننده‌ها بود را تلطیف کرده و برای مخاطب هم نرمشی حاصل کنم که زهر رقابت و خشونتی که در مسابقه هست گرفته شود.

* آن نمک را چگونه به کار اضافه کردید؟

با هدایت خود تهیه کننده و کارگردان حاصل شد. من عین به عین متنی که داده می‌شود را اجرا می‌کنیم و در ساختار ادبی جملات تغییر اساسی در ضبط نریشن ایجاد نمی‌کنم. فقط در بیان مطلب و لحن گفتار دست می‌برم و طنازی می‌کنم و امیدوارم مورد پسند مخاطبان هم قرار گرفته باشد.

* لحن شما برای کاراکترها متفاوت و دارای شخصیت است؛ چطور به این شکل اجرا رسیدید؟

به شکل کلی دائماً از کارگردان و تهیه کننده سوال می‌کنم که شخصیت این آدم‌ها چگونه است و با توجه به شخصیت شرکت کننده که در سفر با کارگردان همراه بوده‌اند آن شوخی‌ها هماهنگ می‌شود. کل کار با نظارت کارگردانان انجام شده است و آقای کلانتری به ما اطلاعات می‌دهد که مثلاً فلان شرکت کننده اهل مزاح است و راحت‌تر با او شوخی کنید و یا در مورد دیگری می‌گوید که این آدم چند بار از کوره در رفته و نزدیک بوده که دعوا کند پس با او خیلی شوخی نکنید که زمانی که برنامه پخش شد، ناراحت نشود. ما سعی کردیم که بر لبه تیغ راه برویم که هم برنامه به تمسخر نرسد و هم شوخی‌های مجازی را که در مدیوم تلویزیون می‌گنجد را تا جایی که می‌شود داشته باشیم و خروجی برنامه، خشک نباشد که صرفاً به چشم یک مستند به آن نگاه شود و هر جا لازم شد با شوخی و خنده با خانم سوسن پرور مجری مسابقه و شرکت کنندگان تعامل داریم.

* چقدر دستتان برای تغییر متنی که به شما داده می‌شود باز است؟

من تغییری در متن نمی‌دهم چون مسئولیت می‌آورد. قبلاً و در فصل پیشین جاهایی را تغییر دادم و تلاش کردم دخل و تصرف در متن داشته باشم اما برنامه رفت و برگشت خورد! در حال حاضر ۹۰ درصد آنچه گفته می‌شود از قبل نوشته شده است و من صرفاً چاشنی یا به قول معروف نمک و فلفل را به برنامه اضافه کرده‌ام. برخی موارد شوخی‌ها خیلی کتابی است و من لحن را عوض می‌کنم. گاهی یک کلمه یا جمله می‌تواند پیامدهای زیادی داشته باشد؛ در نتیجه تلاش می‌کنم کمترین تغییر را انجام دهم تا برای برنامه مشکلی پیش نیاید.

* «بومگرد» تلاش دارد تا با تلفیق مسابقه و بومگردی محصولی جذاب باشد؛ برای شخص شما بومگردی تا چه اندازه دغدغه است؟

من عذاب وجدان سفر نکردن به دلیل مشغله کاری دارم. وقتی «بومگرد» را دیدم از این حیث خوشحال شدم که بسیاری از افراد دیگر هم شبیه من هستند یا کسانی که پولشان نمی‌رسد، وقتش را ندارند بعد از دیدن این برنامه می‌توانند مکان‌های بکر و بوم‌گردی‌هایی که نرفته‌اند را ببینند؛ جاهایی که غذاها و فضاهای محلی‌اش هنوز برای عموم مردم شناخته نشده است. تهران‌نشین‌ها در تعطیلات دائم دنبال شمال رفتن هستند و انگار جز شمال ایران جایی را برای سفر کردن نمی‌شناسد در صورتی که مثلاً جنگل ابر سمنان در بعضی از فصول ده برابر شاید از بافت جنگلی شمال ایران زیباتر و خوش آب و هواتر است. البته که امروز به دلیل شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه شرایط سفر کردن برای همه سخت شده است.

* این چند وقت هم در سریال‌های مختلف پلتفرم‌ها و تلویزیون حضور داشتید کدام یک بیشتر به نظر خودتان دیده شد؟

زمانی که در سریال «گیسو» منوچهر هادی بازی کردم به لطف خدا در تصویر بیشتر شناخته شدم. «میدان سرخ» به دلیل مشکلات مختلفی که آقای ابراهیم ابراهیمیان کارگردان سریال با مجری طرح و گروه تولید پیدا کردند سرانجام این سریال ناموفق بود و سریال در پخش با پلتفرم هم به مشکل خورد. بعد از آن با آقای سعید آقاخانی در سریال «راز بقا» کار کردم و پس از آن هم در سریال «چشم بندی» شاهد احمدلو برای شبکه سه حضور داشتم؛ و همینطور در «نون خ ۴» بازی کردم که در نوروز ۱۴۰۲ از شبکه سیما پخش شده است.