مهم‌ترین تصمیمی که حاکمان باید امروز بگیرند

حقیقت ماجرا مثل همیشه بر امت همیشه در صحنه به علت پاسخگو نبودن حضرات پوشیده است اما چیزی که عیان است و محتاج به بیان نیست این که: عده ای که ظاهرا قدرتشان هم کم نیست عزمشان را جزم کرده اند تا پوست خربزه ای لیز تر از سال گذشته زیر پای دولت و ملت و حکومت بگذارند و همه را به جان هم بیندازند تا در پرتو آن همه ناامنی و شلوغ کاری چه غلطی بکنند نمی دانم.

اگر به خاطر داشته باشید پارسال هم داستان از همین جاها شروع شد. اول ماجرای سپیده رشنو پیش آمد و بعد ماجرای معروف ونِ‌ گشت ارشاد و بعد مهسا امینی و...الخ. قبل از ماجرای سپیده رشنو دوقطبی سازان تا می توانستند بر آتشِ‌ شکافِ‌ بین باحجاب و بی حجاب و ارزشی و غیر ارزشی و سازشکار و مقاوم دمیدند و حسابی جامعه را از کینه و نفرت آبستن کردند تا به زایمان دردناک پاییز سال گذشته رسیدیم.

اگر در همان سال گذشته- قبل از آن را فاکتور می گیریم- گوش حضرات، سخنان دلسوزانه منتقدان را می شنید کار به این جاها نمی کشید. آن ها ترجیح دادند به جای گوش سپردن به سخنان خیرخواهانه آدم هایی که تنها جرمشان دوست داشتن این آب و خاک بود به حرف کسانی گوش دهند که دهه هاست مشاوره هایشان جز افزودن بر رنج و مصیبت مردم این سرزمین حاصل دیگری در پی نداشته. کسانی که منفعت خود را در نزاع بین مردم و حاکمیت، حاکمیت و مردم، مردم و مردم می بینند و جز ریختن خون و تلنبار شدن نفرت و کینه هیچ چیز دیگری آن ها را به مطامع شان نمی رساند.

اتفاقا به نظرم دو راهی جالبی است و بزرگان قوم باید این جا تصمیم مهمی بگیرند. تصمیمی که سرنوشت آن ها و مردم را تعییین خواهد کرد. یا به نصایح مشفقانه منتقدان گوش بسپارند و با تامل و تدبیر راهی برای مرهم نهادن بر زخم های جامعه بیابند و یا به همان راهی بروند که سال گذشته رفتند و با گوش سپردن به کسانی که به آن ها توصیه می کردند پا پس نکشید و شدید تر و غلیظ تر برخورد کنید تکرار آن فجایع را کلید بزنند. و کیست که نداند این فجایع هربار هولناک تر اتفاق می افتد و برخلاف پیش بینی های ساده لوحانه و یا مغرضانه آن گروه خشن، یکی دو هفته ای جمع نمی شود.

بعد از این هر اتفاقی بیفتد ناگهانی نیست. قابل پیش بینی است و بستگی به تصمیم حضرات در همین امروز دارد. تصمیم سختی است یا نه نمی دانم اما خوب می دانم تکلیف حکمرانی را برای همیشه مشخص خواهد کرد. یا این ورِ‌ جو و یا آن ورِ‌ جو. این ورِ جو مردمی صبور و قانع قرار دارند که عاشقانه سرزمینشان را دوست دارند و می خواهند فارغ از حرمله بازی های اهل سیاست زندگی شان را بکنند. آن ورِ جو موجوداتی قرار دارند که هرچه را دوست داشته باشند سرزمینشان را دوست ندارند و جز به منافع سیاسی خود به هیچ چیز دیگری نمی اندیشند. تصمیم با شماست. یاعلی.

۵۷۵۷