توجه به سبک زندگی و رویکرد امام حسین(ع) درسی بزرگ برای بشریت است

سعید ملک‌حسینی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با میزان در مورد روز دوم محرم گفت: روز دوم را با عنوان «رسیدن کاروان امام حسین(ع) به کربلا» نام‌گذاری کرده‌اند. در مسیر کربلا و در منطقه‌ای که کربلا نام داشت، وقایع فراوانی رخ داد که همه آن‌ها درس‌هایی برای زندگی انسان است. از هنگام حرکت امام حسین(ع) از مکه تا ورود ایشان به کربلا، مدت 24 روز زمان گذشت بود.

وی در مورد رویکرد امام حسین(ع) افزود: امام حسین(ع) در زندگی پربارشان هرگز در مقابل ظلم سر خم نکردند. ایشان همواره به قول و وعده‌های خود پایبند بودند و حتی پس از شهادت برادر بزرگوارشان همچنان بر عهدی که با معاویه بسته بودند، ثابت قدم ماندند، اما توطئه‌های یزید عاملی برای شهادت این امام بزرگوار شد. امام حسین(ع) هرگز شهادت در راه خدا را با ذلت تعویض نکردند و این یک صفت مردانه بزرگ محسوب می‌شود. سیدالشهدا(ع) همواره بر این موضوع تأکید داشتند که مردان نیکوکار با جان و دل مواسات می‌کنند و هرگز تن به ذلت نمی‌دهند، این نکاتی است که خود سیدالشهدا(ع) در اشعارشان به حر بیان کرده بودند و همین گفتار ارزنده آرام آرام زمینه تغییر و تحول در حر را رقم زد.

ملک‌حسینی به مسیر حرکت کاروان کربلا اشاره و اظهار کرد: امام حسین(ع) در بین راه و در توقفگاه «زَرود»، خبر شکست قیام شیعیان کوفه و شهادت مسلم بن عقیل(ع) را دریافت کردند، اما با این حال به حرکت خود ادامه دادند. در بین راه با سپاه هزار نفری عبیدالله به فرماندهی حر بن یزید ریاحی روبه‌رو شدند. او در جاده میان مکه و کوفه در انتظار کاروان کربلا و امام حسین(ع) بود، زیرا به او دستور داده شده بود تا مانع از حرکت سیدالشهدا(ع) شود.

این کارشناس علوم قرآنی برخورد امام حسین(ع) با سپاه حر را مورد بررسی قرار داد و ادامه داد: کاروان کربلا زمانی که با سپاه خسته و تشنه حر بن یزید برخورد کردند، به بهترین شکل با همه آنها رفتار کردند و حتی اسبان آنها را سیراب کردند. این دستور سیدالشهدا(ع) و درحالی بود که چند شب بعد همین سپاه به دستور عبیدالله آب را روی کاروان کربلا و امام حسین(ع) بستند.

وی تاثیر برخورد امام حسین(ع) با حر را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: در اسلام همواره اخلاق نیکو و جوانمردانه مورد تاکید قرار گرفته است؛ همان حرکتی که در سبک زندگی امام حسین(ع) به خوبی دیده می‌شد و رویکردی که ایشان در برابر دوست و دشمن همواره در نظر داشتند. حر بن یزید در برابر برخورد انسانی و سرشار از معرفت امام حسین(ع) بسیار متأثر و منفعل شده بود، ولی بنا به فرمان عبیدالله بن زیاد ناچار بود آن حضرت را تعقیب کرده و مانع ورودش به کوفه شود. وی نامه‌ای از عمر بن سعد فرمانده نظامی سپاه عبیدالله بن زیاد دریافت کرد که در آن مأمور شده بود که بر امام حسین(ع) سخت بگیرد و او را از بیابانی خشک و فاقد آب و آبادانی گذر دهد.

ملک حسینی به ورود امام حسین به کربلا اشاره و بیان کرد: حر بنا بر دستور عبیدالله حلقه محاصره را سخت کرد و کاروان کربلا را به سوی سرزمینی غیرآباد کشاند و مجبور به توقف کرد. سیدالشهدا(ع) ناچار شد در آن جا توقف کرده و در همان منطقه خیمه بزنند. امام حسین(ع) پس از رسیدن به این سرزمین، پرسید نام این مکان چیست؟ گفتند: کربلا. امام حسین(ع) با شنیدن نام منطقه فرمودند: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بک مِنَ الکربِ و البَلاءِ» سپس فرمودند: این جا، مکان کرب و بلا و محل محنت است، پس منزل و خیمه‌گاه ما این جاست. این زمین، محل ریختن خون ما می‌شود و در این مکان، قبرهای ما واقع خواهد شد. این پیامی است که پیش‌تر از جدم پیامبر اسلام (ص) شنیدم.

وی به سخنان پیامبر اسلام(ص) در مورد شهادت و جایگاه امام حسین(ع) اشاره و خاطرنشان کرد: در کتاب سید طاووس آمده است که امام حسین(ع) دو سال سن داشتند که پیامبر به سفر رفتند. در میان راه در محلی توقف کردند و کلمه استرجاع را بر زبان راندند و چشمانشان پر از اشک شد. از ایشان علت آن را سؤال کردند، فرمودند: جبرئیل درباره زمینی که در کنار فرات قرار دارد و نامش کربلاست، برایم خبر آورد که فرزندم حسین پسر فاطمه(ع) در آن کشته می‌شود. به ایشان گفتند: چه کسی او را می‌کشد‌ ای رسول خدا؟ فرمود: مردی به نام یزید و گویا من محل به خاک افتادن و محل دفن او را می‌بینم.

این کارشناس علوم قرآنی در مورد کربلا افزود: یکی از یاران حضرت علی(ع) می‌گوید: چون با امیرالمؤمنین(ع) به طرف صفین حرکت کردیم و در کناره‌های فرات به کربلا رسیدیم، حضرت در یک سوی لشکر ایستاد و سپس به سمت راست و چپ نگاه کرده، اشک ریخت و آن گاه فرمود: به خدا سوگند اینجا منزلگاه و جایگاه فرود و محل مرگ آنان است. گفتند: ای امیرالمؤمنین؛ نام این مکان چیست؟ فرمود: اینجا کربلاست. قومی در آن کشته می‌شوند که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند.

انتهای پیام/