کشور‌های غرب اروپا مقصد شبکه‎های قاچاق زنان

خبرگزاری میزان – جدیدترین گزارش‌ها از دستگیری ۶۲ نفر در جریان رشته عملیات مقابله با قاچاق انسان در قاره اروپا حکایت دارند؛ رشته عملیاتی که اینترپل و یوروپل مشترکا آن را هدایت می‌کنند و چند کشور اروپایی نیز در آن مشارکت دارند.

شبکه قاچاق انسان اخیرا کشف شده در اروپا، قربانیان خود را از کوبا به اتحادیه اروپا منتقل می‌کرد؛ قربانیان این باند قاچاق انسان عمدتا زنان و دختران در موقعیت‌های آسیب پذیر بودند.

شمار قربانیان کوبایی این شبکه قاچاق انسان حدود ۵ هزار نفر تخمین زده می‌شود.

نگرانی شدید سازمان ملل از رشد بحران قاچاق انسان

سازمان ملل تاکید دارد که مشکل قاچاق انسان بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که در آمار‌های رسمی می‌آید و شیوع کرونا به شکل قابل توجهی در پنهان کردن میزان قاچاق انسان نقش داشته است.

«ایلیا چاتزیس»، رئیس دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل در وین، می‌گوید: انفجاری از استثمار جنسی آنلاین رخ داد و سیستم‌های قضایی و پلیسی شماری از کشور‌ها عملا در طول شیوع کرونا از کار افتادند.

وی تاکید دارد که شمار واقعی قربانیان قاچاق انسان بسیار بیشتر از آمارهای موجود است، زیرا فعالیت شبکه‌های قاچاق انسان عمدتا زیر زمینی و فراقانونی است.

قاچاق انسان؛ پدیده غیر انسانی دیرپا

قاچاق انسان به ویژه زنان و دختران که در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته و کشور‌های اروپایی مدعی مبارزه جدی با آن در چارچوب ادعای حفظ و پیشگامی در حقوق بشر هستند، پدیده نوینی نیست؛ این بحران از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم با افزایش جمعیت، شهرنشینی، مهاجرت‌های بین المللی، استعمار و تحولات سیاسی متعدد، رشد قابل توجهی داشته است.

اگرچه گستره بحران هولناک قاچاق انسان به ویژه زنان و مسیر‌های جغرافیایی آن‌ها در صد سال گذشته تغییرات زیادی داشته، اما علل ساختاری و سازماندهی آن به طور قابل توجهی ثابت مانده است.

با وجود این، اکنون مرز‌های میان قاچاق انسان، فحشا و مهاجرت کار اجباری از هر زمان دیگری مبهم‌تر است؛ با این وجود می‌توان گفت که فریب و اجبار دو مولفه اصلی قاچاق انسان چه در هنگام عزیمت و چه هنگام رسیدن به مقصد هستند.

رشد بحران قاچاق انسان در اروپا

کشور‌های اروپایی از مهم‌ترین مناطق جهان در گسترش پدیده غیرانسانی قاچاق انسان به ویژه زنان و دختران بودند؛ آن‌ها هم مقصدی پر سود برای باند‌های قاچاق انسان بودند و هم تامین کننده نیاز این زنجیره غیر انسانی؛ ضمن این که قوانین به اصطلاح پیشگامانه آن‌ها در زمینه آزادی‌ها فرصتی مناسب برای فعالیت باند‌ها و شبکه‌های قاچاق انسان فراهم می‌کرد.

در حالی که در سال‌های اخیر شمار قربانیان قاچاق انسان در شرق آسیا و شمال آفریقا کاهش قابل توجهی را شاهد بود، سازمان ملل از رشد این بحران در آمریکای شمالی و اروپا شدید ابراز نگرانی کردند.

باند‌های قاچاق انسان فعال در اروپا در سال‌های اخیر فعالیت خود را در مناطق مختلف جهان گسترش داده‎اند؛ از این رو شمار قربانیان آن‌ها نیز رشد قابل توجهی داشته است.

آن‌ها با سوءاستفاده فقر و ناامنی در مناطق مختلف جهان، زنجیره‌های قاچاق انسان خود را مستحکم‌تر و گسترده‌تر کرده و قربانیان بیشتری را به کشور‌های مدعی حقوق بشر منتقل کرده‎اند.

اما از آغاز دهه ۱۹۹۰ قاچاق انسان در اروپا وارد مرحله هولناکی شد؛ انعطاف پذیر‌تر شدن نیروی کار، کالایی شدن و استثمار جنسی به عنوان شکلی از کار و عواملی از این دست در تشدید بحران قاچاق انسان از بازه زمانی مذکور نقش داشتند.

یوروپل در پایان دهه ۱۹۹۰ شمار قربانیان قاچاق زنان به اروپا را سالانه چندین هزار نفر تخمین زد.

طبق گزارش سازمان بین‎المللی مهاجرت (IOM) در سال ۲۰۰۱، کمیسیون اروپا تخمین زد که سالانه حدود ۱۲۰ هزار زن و دختر به اروپای غربی قاچاق می‌شوند.

کشور‌های ثروتمند غرب اروپا عمدتا مقصد باند‌های قاچاق زنان هستند.

یکی از دلایل رشد بحران قاچاق انسان در اروپا در سال‎های گذشته به جنگ اوکراین مربوط است؛ پناهجویان اوکراینی عمدتا زنان و کودکان از زمان آغاز جنگ در این کشور به طعمه باند‌های قاچاق انسان در اروپا تبدیل شده‎اند.

گروه‌ها و افراد جنایتکار در سراسر اروپا از جنگ اوکراین به عنوان فرصتی برای بهره برداری از آسیب پذیرترین افراد استفاده می‌کنند.

نکته قابل توجه اینکه پناهجویان زن و کودک اوکراینی متعلق به طبقات پایین جامعه اصلی‌ترین قربانیان قاچاق انسان در کشورهای اروپایی مدعی حفظ و پیشگامی در حقوق بشر هستند.

انتهای پیام/