سالروز مشروطه؛ آوای وحش مُلایان و قمار سرنوشت جوانان، عرفان قانعی فرد - Gooya News

عرفان قانعی فرد - اپک تایمز

گذشت این ۴۴ سال به گونه‌‏ای بوده که دیگر چرخ تمدن و تاریخ ایران به روال عادی خود بازنمی گردد. جنگ ویرانگری علیه ایران سال‌‏ها پیش آغاز شد و اگر متوقف نشود، ادامه خواهد یافت.

البته می‌‏دانیم که چرخ تاریخ و تمدن ایران به هر روالی که گشته، همه کشاکش‌‏ها و نشیب و فرازهای این تاریخ پرماجرا و همه فجایع و کشتار و ویرانگری و ترک تازی‌‏ها را از سر گذرانیده است. مردم ایران هم بزرگ‌‏ترین مظلوم تاریخ هستند؛ اما مردم ایران هم بدانند که فراموش شدگان جهان ما نیستند.

امروز شاید در سالروز مشروطه برای تجدید پیمان کهن در وعده‌‏گاه تاریخ حضور یافته‌‏ایم. با نسل جوانی شیفته مطالعه تاریخ مشروطه روبرو هستیم که یا می‌‏خواهد به عنوان یک ملت بیدار و هشیار و نوخاسته در صحنه جهانی حضور یابیم یا از نو، مُرده و آماده سقوط بیشتر به سمت اضمحلال و ابتذال پیش برود.

الان شاید بازگشت به راه کهن و قانون مشروطه، به جای نشستن در بازار پاک باختگان راه علاج ماست. طبعا فرهنگ کهن ایران، فرهنگ همیشه پیروز است.

و این بار در سالروز کشته شدن مهسا و دیگر فرزندان ایران، هنگامه قمار مرگ و زندگی یک ملت بزرگ است که برای سرنوشت و تاریخ خودش تصمیم گرفته بشود. تا این صفحه تاریک از تاریخ امروز ایران پاک شود. از بلوای ویرانگر ۵۷ جز آوای وحش، صدایی نشنیدیم. درواقع، بزرگ‌‏ترین عملیات انتحاری تاریخ بود... باید آن کژراهه ویرانگر را به بایگانی تاریخ بسپاریم.

بارها گفته و نوشته‌‏ام که مجموعه فریب و واپس‌‏گرایی و تعصب و کینه توزی‌‏ها و زشتی‌‏ها و جنایت‌‏ها و حماقت‌‏ها بود، ناشیانه‌‏ترین و بدفرجام‌‏ترین انقلاب قهقرایی و یک خودکشی دسته جمعی بود. انقلابی بود که به لعنت خدا هم نمی‌‏ارزید. با حضور مُلا و چریک تروریست و احزاب سنتی قرن اخیر، که سربازان مرگ بارترین جنگ تاریخ ایران تا به امروز بوده‌‏اند. خیلی از افراد کهنه پنجاه و هفتی در صحنه هستند؛ اما چون نیک بنگری همه تزویر می‌‏کنند.