چپ امریکایی با رسانه‌های جریان اصلی چه کرد؟ مجید محمدی - Gooya News

قبیله سالاری، رنگ پوست گرایی و اقتدارگرایی بر اکثر رسانه‌ها حاکم شده است

در دوران ترامپ شرایط و مجال مناسبی فراهم آمد که تبلیغاتچی‌هایی که فقط نام روزنامه نگار را یدک می‌کشند هر روز خود را با دروغ (نقش روسیه در انتخاب ترامپ) و فریبکاری (مثل ماجرای اسمولن) به نمایش بگذارند. تنفر احساس قدرتمندی است که موجب آشکار شدن خصیصه‌های دیگر آدمیان می‌شود. دروغ‌ها و موضع گیری‌های بی اساس آنها در مورد ترامپ و اعضای دولت و هواداران (حدود نیمی از جمعیت امریکا) انتها نداشت و علنا با استفاده از عنوان منابع پنهان مدام دروغ ساخته و پرداخته می‌کردند. این دروغ سازی‌های نسبت به کاخ سفید با رفتن ترامپ به پایان رسید در حالی که دروغ‌های دولت بایدن بالاخص در مورد خروج از أفغانستان و دریافت رشوه توسط بایدن اصولا پوشش داده نمی‌شود.

رسانه‌های جریان اصلی و سیاستمداران همراه آنها برای نقد ترامپ و مخالفان خود که از شر چپ، به ترامپ رو کرده یا وی را تحمل می‌کردند همه‌ی اصول و مبانی فعالیت رسانه‌ای و سیاسی از جمله توازن، انصاف، اطلاع رسانی، استقلال و حرفه‌ای بودن را به سطل زباله انداختند، درست همانند تبلیغاتچی‌های سیاسی و ایدئولوژیک در ایران و چین و روسیه. میت رامنی که در عمرش از ایمان و باور مذهبی‌اش در تصمیم گیری‌های سیاسی‌اش سخن نگفته بود یکباره برای موافقت با استیضاح ترامپ به یاد باورهای مذهبی‌اش افتاد. اکثر کسانی که خود را هرگز- ترامپی می‌نامیدند همه‌ی سیاست‌های فاشیستی و کمونیستی چپ را (بالاخص در حوزه‌ پروپاگاندا) درونی ساختند. سیاستمداران چپ نیز همه‌ی اصول اساسی حکومتداری را برای آتش تنفر خود هزینه کردند مثل حمله به وکلا از سوی ننسی پلوسی برای انجام کار خود که یادآور حملات اسدالله لاجوردی (رئیس زندان اوین و دادستان انقلاب) به این قشر بود یا ستایش آتش زدن کسب و کار مردم توسط فعالان سیاسی چپ.