زنان معترض تصاویر «سران طالبان و حامیان‌شان» را در کابل آتش زدند

جنبش اعتراضی اتحاد و همبستگی در یک حرکت نمادین تصاویر مقامات طالبان و طرفداران این گروه را خط کشیده و آتش زدند.

این زنان روز جمعه ۱۳ مرداد در کابل گفتند که نه تنها زنان افغانستان تحت هیچ شرایطی مذاکره با طالبان را نمی‌خواهند، بلکه خواهان به رسمیت نشناختن طالبان و نابودی این گروه هستند.

آنها گفتند: «ما به هیچ مرد و زن پروژه‌ای به خاطر منفعت خودشان اجازه نمی‌دهیم زنان اسیر افغانستان را قربانی کنند.»

آنها همچنان شعارهای «نه به تروریستان، نه به لابی‌گران طالبان» سر دادند.

در تصاویری که این زنان معترض آتش زدند عکس‌های ملا هبت‌الله رهبر طالبان، امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجۀ طالبان، شکریه بارکزی عضو پیشین مجلس نمایندگان افغانستان، فاطمه گیلانی، و برخی دیگر از زنان افغانستانی دیده می‌شد.

چند روز قبل نیز شماری از زنان در یک مکان سربسته در داخل افغانستان در واکنش به سخنان رینا امیری، نماینده وزارت امور خارجه ایالات متحده در امور حقوق بشر، زنان و دختران در افغانستان، حرکت نمادین مشابهی را انجام دادند.

رینا امیری اخیراً در رشته توییت‌هایی درباره دلایل دیدارش با نمایندگان طالبان نوشته بود: «بنابر اصرار گسترده افغان‌ها و مدافعان حقوق بشر به ضرورت تعامل مستقیم با طالبان در مورد حقوق بشر، به ویژه محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران، به همکارانم در گفتگوها با طالبان پیوستم.»

این اظهارات امیری واکنش‌های جدی زنان را به دنبال داشت. ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان روز چهارشنبه دوم اوت (۱۱ مرداد) در اعلامیه‌ای در واکنش به اظهارات رینا امیری گفت که جنبش‌های زنان افغانستان که برای حقوق بشری مردم افغانستان به ویژه زنان مبارزه بی‌امان کرده‌اند، هرگز خواستار تعامل مستقیم با طالبان نشده‌اند.

در اعلامیه‌ای این ائتلاف آمده است: «تعامل مستقیم جامعه بین‌المللی در نزدیک به دو سال هیچ دستاوردی برای مردم افغانستان نداشته است و تنها منجر به مشروعیت بخشی به یک رژیم سرکوب و آپارتاید جنسیتی شده است.»

ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در این اعلامیه گفته است که این ائتلاف پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان شکل گرفت، متشکل از تمامی اقوام کشور است و با ظلم و نابرابری مبارزه می‌کند.

این زنان گفته‌اند که اعضای این ائتلاف، از فعالان حقوق بشر، دانش‌آموزان، معلمان، زنان کارگر، استادان دانشگاه، کارمندان بخش بهداشت، و کارمندان نهادهای مختلف حکومتی و غیرحکومتی نمایندگی می‌کنند که به دلیل زن بودن از حق آموزش، کار، گشت و گذار و حتی زندگی محروم شده‌اند.

آنها گفته‌اند که در دیدار با هیچ‌کسی و هیچ دولتی خواستار تعامل مستقیم با طالبان نبوده‌اند و نیستند. به گفته این ائتلاف «تعامل مستقیم با طالبان» به منزله به رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی و تروریسم» است.

در تنظیم این مطلب از گزارش بخش دری صدای آمریکا استفاده شده است