باشگاه‌های فوتبال ایران اتحادیه‌ای می‌خواهند که طرح آن در سطل زباله انداخته نشود!

ایسنا/خوزستان مدیرعامل سابق باشگاه فولاد خوزستان درباره مطرح شدن بحث تشکیل اتحادیه باشگاه‌های خصوصی، می گوید، معتقدم اتحادیه‌ای که در شرایط فعلی از آن یاد می‌شود کمک دهنده به فوتبال ایران نیست، مگر اینکه اتحادیه‌ای باشد که جای سازمان لیگ را بگیرد و واقعاً مدیران باشگاه‌ها در آن تصمیم گیرنده باشند.

مسعود رضائیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص مطرح شدن بحث تشکیل اتحادیه باشگاه‌ های خصوصی توسط پنج باشگاه ملوان بندرانزلی، هوادار تهران، تراکتور تبریز، شمس آذر قزوین و نساجی مازندران، اظهار کرد: ارکان فوتبال ما مانند چرخ‌دنده‌های عقربه‌های یک ساعت به‌هم درگیر هستند. همان‌طور که می‌دانید پشت صفحه ساعت، چرخ‌دنده‌های کوچک و بزرگ فراوانی وجود دارد که در اینجا کسی به بزرگی و کوچکی چرخ‌دنده‌ها کاری ندارد زیرا تمام این چرخ‌دنده‌ها باید با هم درگیر شوند تا ساعت خوب کار کند. فوتبال ما هم به همین صورت است و باشگاه دولتی و خصوصی نداریم و همه در یک چرخه هستیم و همه برای انجام یک کار با هم درگیر هستیم. من اصلاً به اینکه اتحادیه باشگاه‌های فوتبال برای باشگاه‌های خصوصی و دولتی از هم جدا باشند، اعتقادی ندارم.

وی ادامه داد: باید یک اتحادیه مشخص داشته باشیم، همان چیزی که اکنون از آن به عنوان سازمان لیگ یاد می‌شود؛ همین سازمان لیگ فوتبال ایران همان اتحادیه‌ای است که در انگلستان وجود دارد و با فدراسیون فوتبال کاملاً متفاوت و مستقل بوده و توسط اعضای همان اتحادیه اداره می‌شود. ضمن اینکه مدیران باشگاه‌ها بیشترین تأثیر را در این اتحادیه دارند. در اتحادیه‌های فوتبال دنیا می‌بینیم که نقش اصلی را مدیران باشگاه‌ها بازی می‌کنند اما در ایران هر آنچه از فدراسیون فوتبال گرفته تا موارد دیگر که از آن به عنوان اتحادیه یاد می‌کنیم، خیلی از افرادی که در واقع نقشی در فوتبال ندارند حق گرفتن تصمیمات بزرگ درباره فوتبال را دارند و می‌خواهم بگویم واقعاً جای اتحادیه فوتبال در ایران خالی است.

این مدیر باسابقه ورزشی گفت: سازمان لیگ هم نمی‌تواند نقش اتحادیه را بازی کند زیرا خودش وابسته فدراسیون است و این در حالی است که یک جایی باید اتحادیه فوتبال روبه‌روی فدراسیون بایستد و آیا چنین چیزی در صورت لزوم برای دفاع از حق باشگاه‌ها، بازیکنان و همه عوامل فوتبال در سازمان لیگ وجود دارد؟ 

وی ادامه داد: اتحادیه باشگاه‌های فوتبال قدرت‌های تعیین کننده و تأثیرگذاری هستند که ما در ایران این را نداریم. البته قبلاً من خودم عضو اتحادیه باشگاه‌های ایران بوده‌ام و هنوز هم هستم اما واقعاً نقش این اتحادیه کمرنگ است. به طور مثال مگر چقدر کانون مربیان فوتبال ایران روی انتخاب مربی تأثیر دارد؟ که باید بگویم تقریباً هیچ. به هر حال اگر اتحادیه فوتبال به معنای واقعی را داشته باشیم می‌تواند تصمیمات بزرگ فوتبالی در ایران بگیرد و جای آن واقعاً در فوتبال ایران خالی است.

رضاییان خاطرنشان کرد: البته اینکه بخواهیم اتحادیه هم داشته باشیم و بعد هم اتحادیه باشگاه‌های دولتی و خصوصی از هم جدا باشند، درست نیست و مگر در انگلستان با توجه به اینکه هر چند باشگاه توسط مالکان متفاوت حمایت می‌شود از هم جدا می‌شوند؟ خیر به این صورت نیست و هر باشگاه که در این کشور بخواهد فعالیت کند باید تابع اتحادیه باشد. فارغ از اینکه توسط چه مالک، چه کشور و چه پولی حمایت می‌شود.

رضائیان تأکید کرد: با بودن یک اتحادیه قوی، تأثیرگذار و تصمیم گیرنده بسیار موافق هستم اما با اتحادیه باشگاه‌هایی که بنشینند و برای خودشان تصمیم بگیرند و بعد هم کسی به آن توجهی نکند و بعد هم آن طرح در سطل زباله انداخته شود، مخالف هستم و این وقت هدردادن است.

وی عنوان کرد: من اعتقاد دارم باشگاه‌داری باید به سبکی باشد که سپاهان، فولاد، تراکتور و  گل‎‌گهر و تا حدودی پرسپولیس و استقلال انجام می‌دهند. به هر حال برای بستن تیم خوبی که مردم لذت ببرند باید هزینه کرد. باشگاه‌های عربستانی ممکن است بازیکنی را به اندازه بودجه یک باشگاه ما در ایران بخرند ولی ما در اینجا به صورتی رفتار کرده‌ایم که اگر کسی برای باشگاه خود زمین تمرین خوب تهیه و بازیکنان و عوامل تیم را در یک هتل خوب مستقر می‌کند یا تیم را با پروازهای چارتر به استان‌های دیگر می‌برد، گویا کار اشتباهی انجام داده است، در حالی که این‌ها ابتدایی‌ترین کارها برای یک باشگاه‌داری و تیم‌داری موفق است. به نظر من کاری که فولاد، سپاهان و تراکتور انجام می‌دهند به صورتی است که حتی به حداقل‌ها هم نرسیده‌اند و منظورم این است، اینکه به زمین چمن، هوادار یا استادیوم رسیدگی کنیم کار آنچنانی نیست.

مدیرعامل سابق باشگاه فولاد خوزستان گفت: پس اگر یک اتحادیه قوی در فوتبال ایران داشتیم ممکن بود تصمیم بگیرد که لیگ را با هشت تیم برگزار کند؛ یعنی تشخیص دهد تنها هشت تیم برای ادامه فوتبال در سطح حرفه‌ای ایران واجد شرایط هستند و سایر تیم‌ها باید در لیگ‌های پایین‌تر بازی کنند و هر وقت پول، هواپیمای اختصاصی و زمین تمرین مناسب داشتند می‌توانند در لیگ برتر باشند. همچنین نباید بر سر تیم‌هایی که برای این فوتبال خیلی هزینه می‌کنند بزنیم تا آنها را هم پایین بکشانیم و من مخالف این موضوع هستم زیرا سایر باشگاه‌ها هم باید تلاش کنند تا خود را به آن باشگاه‌ها برسانند تا در نهایت لیگی داشته باشیم که جزو ۱۰ لیگ برتر فوتبال دنیا باشد. البته یک جاهایی هم فدراسیون ما برای بهتر شدن لیگ برتر سخت‌گیری می‌کند اما خود ما در باشگاه التماس می‌کنیم که از مواضع خود کوتاه بیاید. در حالی که باید به جای این نوع کارکردن به فکر ساختن زیرساخت‌ها و حداقل امکانات در باشگاه‌ها باشیم. کمک‌هایی که در چنین شرایطی فدراسیون به تیم‌ها می‌کند مسکن و لحظه‌ای است و دردی دوا نمی‌کند و فقط سردرد ما را برای دو سال بهبود می‌بخشد.

وی خاطرنشان کرد: به هر حال معتقدم اتحادیه‌ای که در شرایط فعلی از آن یاد می‌شود کمک دهنده به فوتبال ایران نیست مگر اینکه اتحادیه‌ای باشد که جای سازمان لیگ را بگیرد و واقعاً مدیران باشگاه‌ها در آن تصمیم گیرنده باشند و قابلیت اجرایی داشته باشد و این یک اتحادیه واقعی فوتبال است.

انتهای پیام