حلقه‌های مفقودۀ زندگی خبرنگاران

ایسنا/اصفهان یک روان‌شناس با بیان اینکه شما خبرنگاران آن‌قدر در شغل خود غرق می‌شوید که یادتان می‌رود به‌عنوان یک انسان باید سالم و شاداب باشید، سرحال و قوی باشید و باید زنده بمانید، گفت: اگر می‌خواهید زندگی سالمی داشته باشید و از این فشار روانی نجات پیدا کنید اول‌ ازهمه باید به انسان‌بودن و سلامت خودتان توجه داشته باشید.

احسان کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا و با بیان اینکه خبرنگار مانند روانشناس، بیشتر با جنبه‌های تلخ زندگی مردم مواجه است، گفت: یک جنبه از صحبت من درباره خبرنگاری به‌عنوان یک شغل و جنبه دیگر این است که به بانوان خبرنگار بپردازم. در ابتدا باید بگویم که اساساً زن بودن در این جامعه با استرس همراه است، و مورد بعدی این است که وقتی این بانو به عرصه پرتلاطم خبرنگاری وارد می‌شود که هم انتظار جامعه و هم انتظار صاحبان رسانه از او زیاد است این مشکلات چندبرابر می‌شود؛ اما او فارغ از شغلِ خود، باید بتواند برای داشتن یک زندگی سالم، آن را بخش‌بندی و بعد اولویت‌بندی کند.

او اضافه کرد: شما به‌عنوان یک خبرنگار قطعاً با مسائل و مشکلات و رنج‌های انسان روبه رو هستید و این موضوع برای شما فرسودگی شغلی ایجاد می‌کند.

این روان‌شناس که در زمینه روزنامه‌نگاری نیز دارای صبقه است، تأکید کرد: به عقیده من اگر قرار است شما به‌عنوان خبرنگار، زندگی سالمی داشته باشید و از این فشار روانی نجات پیدا کنید اول‌ ازهمه باید به انسان بودن و سلامت خودتان توجه داشته باشید.

او سپس این پرسش را مطرح کرد که آیا می‌دانید یکی از اولین آموزش‌ها و درواقع یکی از درس‌های افرادی که با بحران‌های مستقیم روبه رو هستند مانند آتش‌نشان‌ها و یا خبرنگاران جنگ و یا تک‌تیراندازها چیست؟

کاظمی به پرسش خود چنین پاسخ داد: اولین درسی که به آن‌ها می‌دهند این است که «شما در درجه اول مسئول حفظ جان خودتان هستید.» به یک خبرنگار جنگی نیز همیشه همین را می‌گویند که «اول مسئول زنده ماندن خودت هستی، سعی کن زنده برگردی.»

او افزود: با این وصف، آیا شما خبرنگارها این مسئله و درواقع این اولویت را در شغل خود رعایت می‌کنید؟ من می‌گویم خیر؛ شما آن‌قدر در شغلتان غرق می‌شوید که یادتان می‌رود به‌عنوان یک انسان باید سالم و شاداب باشید، سرحال و قوی باشید و باید زنده بمانید.

این نویسنده و مترجم گفت: شما خبرنگاران چقدر تفریح دارید؟ چقدر خلوت‌گزینی با خودتان دارید؟ چقدر یک تراپیست دارید که هرازگاهی نزد او بروید و با او حرف بزنید؟ اصلاً چه کسی را دارید که با او حرف بزنید؟ آیا کسی از درون شما خبر می‌گیرد؟ من فکر می‌کنم این مسائل، حلقه‌های مفقودۀ زندگی یک خبرنگار است که شما به آن توجه نمی‌کنید و ازاین‌رو سرعت فرسودگی شغل شما بسیار بالا است.

او گفت: شما به‌عنوان خبرنگار برای اینکه بتوانید خود را از زیر بار فشارهای موجود رها کنید اول‌ازهمه باید به این مسئله توجه کنید که چقدر به خودتان اولویت می‌دهید؟ دومین مورد این است که چقدر می‌توانید مسائل و بحران‌های درون خود را مدیریت کنید؟ یعنی شما نباید درونی‌سازی کنید، شما فقط روایت‌گر هستید نه مداخله‌گر.

این روان‌شناس افزود: چقدر می‌توانید برای خودتان پالایش روانی انجام دهید؟ چقدر می‌توانید بین خودتان و آن چیزی که می‌بینید و می‌شنوید و مسئولیت انتقال آن به جامعه را دارید دیوار بگذارید، پارتیشن بندی کنید، فاصله و مرز بگذارید؟ شما خبرنگارها چقدر خودتان را دوست دارید؟ فکر می‌کنم این‌ها پرسش‌هایی است که شما و همکاران شما پاسخی برای آن‌ها ندارند.  من امیدوارم حداقل شما که برای این موضوع مهم با من تماس گرفتید برای این پرسش‌ها و برای شخص خودتان پاسخی پیدا کنید.

انتهای پیام