روایت نزدیکان هیتلر از زندگی و مرگش / محاصره لنینگراد، نبردی با یک و نیم میلیون کشته / سخنرانی امپراتور ژاپن برای تسلیم در جنگ‌جهانی‌دوم / سگ‌های ضدتانک در جنگ جهانی دوم

بسته ویدیویی «تابناک»؛ مجموعه‌ای از ویدیو‌ها پیرامون رویداد‌های سیاسی عمدتاً متکی بر گزارش‌ها و تحلیل‌ها و ویدیویی‌هایی درباره دیگر موضوعات فرهنگی، اقتصادی و... است که تماشایش را از دست داده‌اید؛ نگاهی دوباره و متفاوت به آنچه در این بستر می‌توان فرا گرفت. 

روایت نزدیکان هیتلر از زندگی و مرگش

آدولف هیتلر در ساعات آخر عمرش ترجیح داد به جای پذیرفتن شرم تسیلم شدن خودکشی کند. در این ویدیو افرادی که شاهد آخرین ساعات زندگی او و معشوقه‌اش اوا براون بودند، داستان زندگی او در ساعات آخر عمرش را روایت می‌کنند. روایت‌هایی کوتاه از نزدیکان هیتلر درباره زندگی و مرگش را با ترجمه فارسی در «تابناک» می‌بینید. 

محاصره لنینگراد، نبردی با یک و نیم میلیون کشته

محاصره 872 روزه لنینگراد (سن پترزبورگ) دومین شهر بزرگ و از مراکز مهم صنعتی شوروی، یکی از مهم‌ترین رویداد‌های جنگ جهانی دوم بود و تصرفش یکی از اهداف سه‌گانه عملیات بارباروسا بود که منجر به مرگ بیش از یک و نیم میلیون غیرنظامی از گرسنگی شد، ولی نهایتا شوروی موفق شد شهر را حفظ کرده و آلمانی‌ها را عقب براند. در این مستند کوتاه به روایت خاطرات افرادی پرداخته می‌شود که از این محاصره زیر بمباران و سرمای منفی چهل درجه جان سالم به در بردند. برای نخستین بار با زیرنویس فارسی در تابناک می‌بینید. 

سخنرانی امپراتور ژاپن برای تسلیم در جنگ‌جهانی‌دوم

پس از دومین انفجار هسته‌ای در ناگاساکی و اعلام جنگ شوروی به ژاپن علی‌رغم پیمان بی‌طرفی ژاپن و شوروی، امپراتور ژاپن تصمیم گرفت شرایط تسلیم مطرح شده در اعلامیه پوتسدام را بپذیرد. اعلامیه پوتسدام التیماتومی بود که بیان می‌کرد اگر ژاپن تسلیم نشود، ممکن است منجر به انهدام کامل و بی‌درنگ آن کشور شود. علی‌رغم تصمیم امپراتور افرادی در ژاپن حاضر به پذیرش تسلیم نبودند و یک کودتای نافرجام جهت اجتناب از تسلیم شدن ژاپن نیز در آن ساعات مهم رخ داد اما بالاخره هیروهیتو با سخنرانی که از طریق رادیو پخش شد تصمیم خود را به گوش مردم خود و متفقین رساند. ترجمه این سخنرانی را در «تابناک» می‌بینید. 

سگ‌های ضدتانک در جنگ جهانی دوم

در 1924 شورای نظامی اتحاد جماهیر شوروی استفاده از سگ‌ها برای مقاصد نظامی را تصویب کرد که شامل طیف گسترده ای از وظایف مانند نجات، ارائه کمک های اولیه، ارتباطات، ردیابی مین‌ها و مردم، کمک به جنگ، حمل غذا، دارو و سربازان مجروح با سورتمه و انهدام اهداف دشمن بود. ایده استفاده از سگ‌ها به‌ عنوان مین‌های متحرک در دهه 1930 همراه با طراحی مین متناسب با سگ‌ها شکل گرفت و یک مدرسه تخصصی تربیت سگ در استان مسکو تاسیس شد که به سرعت به دوازده مدرسه توسعه یافت و سه مدرسه به صورت تخصصی سگ‌های ضد تانک آموزش می‌دادند. مین‌های 10 تا 12 کیلوگرمی که روی کمر سگ‌ها قرار داده می‌شد، یک اهرم چوبی به ارتفاع حدود 20 سانتی متر (7.9 اینچ) داشت. وقتی سگ زیر تانک شیرجه زد، اهرم به زیر تانک برخورد می‌کرد، فیوز مین را به کار می‌انداخت و مین منفجر می‌شد. از آنجایی که قسمت‌های زیرین شاسی خودروهای زرهی آسیب پذیرترین ناحیه این خودروها بود، امید می‌رفت که انفجار باعث از کار افتادن خودرو شود. در اوج این پروژه در جنگ جهانی دوم در 1941 و 1942، بیش از 40 هزار سگ آموزش داده شده بود. از اولین گروه از 30 سگ، تنها چهار سگ موفق شدند بمب‌های خود را در نزدیکی تانک‌های آلمانی منفجر کنند و خسارت نامعلومی به آنها وارد شود. شش نفر پس از بازگشت به سنگرهای شوروی منفجر شدند و سربازان کشته و زخمی شدند. این سگ‌ها چند چالش در پی داشتند. نخست اینکه گروهی از سربازان شوروی از جنگیدن سرباز می‌زنند و به جای آن سگ می‌فرستادند. دوم اینکه شوروی ها به جای تانک‌های آلمانی که موتورهای بنزینی داشتند، از تانک‌های موتور دیزلی خود برای آموزش سگ‌ها استفاده کردند. از آنجایی که سگ‌ها بر حس بویایی حاد خود تکیه می‌کردند، سگ ها به جای تانک های آلمانی با بوی عجیب، به دنبال تانک‌های آشنای شوروی بودند که نتیجه فاجعه بار بود. پس از سال 1942، استفاده از سگ‌های ضد تانک توسط ارتش سرخ به سرعت کاهش یافت و مدارس آموزشی به سمت تربیت سگ‌های مین‌یاب سوق داده شدند. دیگر کشورها نیز تلاش‌های ناموفقی داشتند. ارتش امپراتوری ژاپن حدود 25000 سگ را از متحد خود آلمان دریافت کرد و چندین مدرسه تربیت سگ در ژاپن و یک مدرسه در نانجینگ چین ایجاد کرد. در سال 1943، نیروهای ایالات متحده به فکر استفاده از سگ‌های مسلح علیه استحکامات افتادند. هدف این بود که سگی به پناهگاه حامل بمب برخورد کند که سپس با یک تایمر منفجر شود. سگ‌ها در این برنامه مخفی در فورت بلووار آموزش داده شدند. به سگ‌هایی که «گرگ‌های تخریب» نامیده می‌شدند، آموزش داده شد که به سمت یک پناهگاه بدوند، وارد آن شوند و در حالی که منتظر یک انفجار شبیه‌سازی شده هستند، بنشینند. هر سگ مانند روش روسی بمبی را در کیسه‌ روی بدن خود حمل می‌کرد اما در طول آموزش، سگ‌ها اغلب بدون ورود به پناهگاه یا منتظر ماندن در آنجا برای مدت زمان فرضی به سمت فرستنده‌ها برمی‌گشتند که باعث تلفات خودی می‌شد. بیم آن می‌رفت که در نبرد واقعی، سگ‌ها که بیشتر از همه از آتش دشمن می‌ترسند، بازگردند. تلاش‌ها برای ادامه برنامه در سال‌های 1944 و 1945 شکست خورد. تصاویر نادر از سگ‌های ضدتانک شوروی در جنگ جهانی دوم و نحوه عملکردشان را در «تابناک» می‌بینید.