عجب آشفته بازاری است دنیا! منوچهر تقوی بیات - Gooya News

نامه‌ سرگشاده به آقای داریوش اقبالی، به خوانندگان، نویسندگان و به ملت ایران

دلم تنگ است دلم می‌سوزد از باغی که می‌سوزد... شعر از اردلان سرافراز، خواننده داریوش

به راستی؛ "عجب آشفته بازاری است دنیا! سروده‌ها و نوشتارهای (ادبیات) پارسی را دوست دارم و همچنان می‌خوانم و با دانش ناچیز خود می‌سنجم. خنیاگری و آهنگ را هم مانند هر کس دوست دارم و کم و بیش از آن بهره مند می‌شوم. شنیدن و خواندن بس نیست باید به هر کاری اندیشه کرد. یک بار بدون آن که بخواهم و مانند بسیاری از هم میهنانم، تصادفا به آهنگ داریوش؛ "عجب آشفته بازاری است دنیا" گوش دادم. شاید چندین بار پیش از آن هم شنیده بودم. به درون مایه‌اش گوش نداده بودم فقط صدای آن را شنیده بودم. این بار کوشیدم پیام شاعر و خواننده را دریابم. غمگین و ناامید شدم. بر آن شدم تا نامه‌ای سرگشاده به داریوش، اردلان سرافراز نویسنده‌ی ترانه و همه‌ی هنرمندان و یک یک هم میهنانمان بنویسم و از همه برای پیدا کردن راه چاره‌ای برای رهایی میهن مان از نابسامانی کمک بخواهم.

به فیسبوک و نوشته‌های داریوش نگاه کردم، برخی از نوشتارهای او را خواندم. دیدم او به مبارزه و تلاش برای رهایی میهن مان باور دارد. ناگهان با دیدن نام رضا پهلوی در میان آن نوشته‌ها همه‌ی امیدم را از دست دادم. آقای داریوش اقبالی دوران پهلوی را دیده، دخالت‌های دیکتاتورهای پهلوی، بر خلاف قانون اساسی در کارهای کشور را هم دیده و هم شنیده است. محمد رضا پهلوی پدر همین رضا پهلوی مورد توجه آقای داریوش افزون بر دزدی‌ها و جنایاتی که انجام داده است، با تشکیل حزب رستاخیز، کشور را تک حزبی اعلان کرد و در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ با گستاخی به ملت ایران صاحبان راستین کشور ایران چنین گفت: «... کسی که وارد این تشکیلات سیاسی نشود و معتقد به سه اصلی که من گفتم نباشد دو راه برایش وجود دارد... او جایش یا در زندان ایران است یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ حق‌ عوارض، گذرنامه در دستش می‌گذاریم و به هر جایی که دلش می‌خواهد، برود.». دیدیم این پدر رضا پهلوی بود که مانند پدر بزرگش از ایران فرار کرد و ملت ایران همچنان در ایران باقی مانده‌اند. آقای داریوش باید بارها شنیده باشد که قوای مملکت ناشی از ملت است و شاه برابر با اصل ۴۴ متمم قانون اساسی مشروطیت از دخالت و مسئولیت در امور کشور مبرا است.